King of Baking, Kim Tak Goo

Odwieczna walka klas

Rodzina Goo posiada ogromne przedsiębiorstwo spożywcze Samhwa Enterprise i żadnego dziedzica, ponieważ żona prezesa Seo In Sook (Jeon In Hwa) rodzi drugą córkę. W krótkim czasie prezes Goo Il Jong (Jeon Kwang Ryul) nawiązuje romans z pracującą w domostwie pielęgniarką Mi Sun (Jeon Mi Sun), a In Sook z prawą ręką męża, Han Seung Jae (Jung Sung Mo). Oboje wpadli na ten sam pomysł spłodzenia syna z kimś innym, ale syn prezesa, Tak Goo (Yoon Shi Yoon), rodzi się jako pierwszy. Żona przerażona sytuacją stracenia wpływów, nie może go zaakceptować i dzięki różnym intrygom doprowadza do ucieczki Mi Sun z synem.

Uciekinierzy żyją biednie w wiosce, w której znajduje się jedna z piekarni Samhwa Enterprise. W wieku dwunastu lat Tak Goo przez przypadek poznaje po raz pierwszy swojego ojca, który przygarnia go z powrotem do rezydencji. Chłopiec jest traktowany jak żebrak przez In Sook oraz jej dzieci, szczególnie Ma Joona (Joo Won) i nie może wytrzymać z tęsknoty do matki. Kiedy prezesowa dowiaduje się, że jej mąż zaczyna się spotykać ponownie z Mi Sun, z którą być może łączy go prawdziwe uczucie, postanawia pozbyć się wszelkich wrogów. Wynajmuje kogoś do zabicia rywalki. Tak Goo ucieka, żeby ją uratować, ale jest już za późno.

Kolejne dwanaście lat później Tak Goo jest mścicielem, który cały czas szuka zabójcy matki. Trop wiedzie go do pewnej znanej piekarni… Spotyka tam Ma Joona, który ukrywa swoją prawdziwą tożsamość, aby wykraść specjalny przepis, ale ponownie rodzi się w nim chęć rywalizacji i zniszczenia „brata”. Obaj stają się uczniami, chociaż Tak Goo jest kompletnym żółtodziobem z niesamowitym węchem, kiedy Ma Joon studiuje piekarnictwo już jakiś czas. Ich napięte więzi pogarszają się, kiedy Ma Joon zaczyna pożądać z jakiś niejasnych powodów Shin Yoo Kyung (Eugene), nowo-odnalezioną miłość z dzieciństwa Tak Goo, a wszystko komplikuje spadkobierczyni piekarni, nieprzypadkowo nazwana Mi Sun (Lee Young Ah). Główny bohater będzie musiał walczyć o miłość, odnaleźć matkę oraz wygrać długą batalię z Seo In Sook i jej poplecznikami, którzy obawiają się, że Tak Goo jako najstarszy dziedzic może przejąć całe przedsiębiorstwo.

Bohater dnia

„King of Baking, Kim Tak Goo” to koreańska drama narodowa, melodramatyczna „epopeja” nienawiści i telenowelowych zemst, która osiągnęła niewyobrażalną oglądalność rzędu 40-50%. Główny bohater jest prostolinijny, dobroduszny i oczywiście uparty. Nie w sposób go nie polubić w takim przypadku. Na drodze do szczęścia los będzie mu rzucał wiele kłód – dziewczyna wyjdzie za mąż za innego, straci chwilowo wzrok wskutek wypadku w piekarni, będzie się tysiąc razy mijał z matką i nigdy jej nie zauważał… Mimo to „King of Baking, Kim Tak Goo” jest dobrą dramą, przynajmniej przez większość czasu.

Początkowe odcinki ukazujące dzieciństwo Tak Goo zalatywały tanią telenowelą, chociaż dopiero później dowiedziałam się dlaczego – ich akcja po prostu została osadzona w latach 70., dlatego ludzie wyglądali tak, a nie inaczej i nigdzie na horyzoncie nie widać było zdobyczy technologii. Gdy z pewnym bólem uporałam się z tym, drama nagle stała się wciągająca nie tylko ze względu na przystojnych aktorów… Długo próbowałam dociec, dlaczego wydaje mi się taka inna, interesująca… Powody okazały się bardzo proste – głównym bohaterem jest mężczyzna, a nie biedna, śliczna i naiwna dziewczyna, spotykająca księcia. Romans się nie rozwijał, ponieważ Tak Goo i Yoo Kyung kochali się od dawna, ale wszystko wskazywało na to, że głównego bohatera dostanie ta druga dziewczyna, co jest w ogóle niespotykane! Apodyktyczna Mi Sun i uroczo niezdarny Tak Goo szli ze sobą idealnie w parze, jednak twórcy musieli zaprzepaścić to melodramatycznością i milionem nożów wbijanych w plecy. Myślałam, że będę oglądać optymistycznie patrzącą w przyszłość historię o jakże oryginalnym zakochiwaniu się w kimś innym na przekór wszystkim stereotypom i scenariuszom, utknęłam jednak w błędnym kole złych, skorumpowanych i bogatych. Ostatnie dziesięć odcinków ciągnęło się niemiłosiernie. Ta drama nawet nie była za bardzo kulinarna…

„King of Baking, Kim Tak Goo” mimo swojej przeciętności jest wciągające, a zasługą tego są aktorzy – nad jednymi postaciami się rozpływamy, kiedy innym złorzeczymy. Występ Jeon In Hwa to „czyste zło”… Nie wiem jak to się dzieje, że jest mnóstwo takich matek w scenariuszach oraz odrywających je aktorek w średnim wieku, które są niesłychanie przekonujące… Yoon Shi Yoon powiększa swoją grupę fanów po sitcomie „High Kick Through The Roof”, a Joo Won buduje ją od podstaw, debiutując na małym ekranie. To niesłychane, że dwie główne role dano właściwie debiutantom, których na pewno teraz zaszufladkują. Yoon Shi Yoon byłby cukiereczkiem, ale ratuje go niski, męski głos. Joo Won jest totalnym nowicjuszem i wciąż to dla mnie zagadka jak takiemu udało się zdobyć główną rolę wroga. Punkty dostaje już na starcie za wygląd, który jest określany jako połączenie Kang Dong Wona z T.O.Pem z BIGBANG…

Eugene miała być jedną z najjaśniejszych gwiazd tej dramy, ale szybko zblakła… Mamy więc drugą wersję syndromu Kim Tae Hee, totalnej ulubienicy narodu, która jednak w tak popularnej dramie jak „Iris” sobie nie poradziła. Paradoksalnie czuję, że Eugene także dostanie niezasłużoną nagrodę za aktorstwo…

„King of Baking, Kim Tak Goo” może być dramą przejmującą i wciągającą, ale za wiele w niej z telenoweli. Ostrzegam, że może nieźle zmęczyć, patrząc na ilość odcinków.

Zdobyte nagrody

2010 KBS Drama Awards:

• Top Excellence dla Jeon In Hwa
• Excellence dla Yoon Shi Yoona
• Excellence dla Eugene
• najlepszy aktor dziecięcy – Oh Jae Moo
• najlepsza para – Yoon Shi Yoon & Lee Young Ah
• najlepszy scenariusz

47th Baeksang Arts Awards:

• najlepsza reżyseria

2010 Korean Culture and Entertainment Awards:

• Top Excellence dla Jeon In Hwa
• Excellence dla Lee Young Ah
• nagroda popularności dla Yoon Shi Yoona
• najlepsza drama
• najlepsza reżyseria

2010 Korea Drama Awards:

• debiutant roku – Yoon Shi Yoon
• Soap Opera Direction Award
• Soap Opera Writer Award

Ocena

Fabuła – 6/10

Kwestie techniczne – 6/10

Aktorstwo – 8/10

Wartość rozrywki – 6/10

Średnia – 6,5/10