Dream High

Znane też jako: Szkoła Marzeń, Deurim Hai, 드림하이

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: szkolny, muzyczny

Ilość odcinków: 16 x 70 min.

Premiera: 2011

Obsada: Kim Soo Hyun, Suzy (miss A), Taecyeon (2PM), Eunjung (T-ara), IU, Wooyoung (2PM), Uhm Ki Joon, Lee Yoon Ji, JYP, Ahn Sun Young

.

„Glee” w mniejszym składzie

Go Hye Mi (Suzy) jest bogatą córusią tatusia o niezwykłym głosie, który zapewnił jej dostanie się na prestiżowy Juilliard w USA. Zadziera nosa i uważa, że muzyka klasyczna wyróżnia ją od reszty pospólstwa. Jej najlepszą przyjaciółką jest Yoon Baek Hee (Eunjung), jej oddany klon, którą traktuje z buta, ale czasem okaże jakieś sygnały przyjaźni. Niestety biznes ojca upada i ucieka on do Ameryki, a Hye Mi i jej młodszą siostrę nawiedza ciągle wierzyciel Ma Doo Shik (Ahn Gil Kang). Stawia jej w końcu ultimatum – skoro jest taka uzdolniona muzycznie to z łatwością dostanie się do najlepszej szkoły artystycznej w Korei – Kirin Arts High School – zostanie potem wielką gwiazda i spłaci dług. Hye Mi uważa tę placówkę za szkołę dla frajerów, ale nie ma wyjścia, stawia się na przesłuchanie razem z Baek Hee. Wykonując razem piosenkę, Hye Mi nie potrafi zanalizować utworu, ponieważ gardzi trotem. Wtedy po raz pierwszy doznaje porażki – nie dostaje się do szkoły w przeciwieństwie do Baek Hee, którą parę minut wcześniej publicznie upokorzyła, odcinając się od niej. Baek Hee wolna wreszcie od Hye Mi przechodzi drastyczną zmianę – po raz pierwszy jest w centrum uwagi i ludzie stoją za nią murem. Wyznacza byłą przyjaciółkę na swojego najważniejszego wroga, któremu będzie udowodniać, że jest lepsza.

Okazuje się jednak, że dyrektor placówki, sprzeciwiając się radzie, postanawia przyjąć trzech uczniów na specjalnych warunkach, a wśród nich jest Hye Mi. Kadra nauczycielska jest oburzona i wrzuca kandydatów do najgorszej klasy, w której uczą się jak w normalnym liceum i nie mają prawa uczęszczać na śpiew i taniec. Są to: przyciągający kłopoty Jin Gook (Taecyeon), który ukrywa swoją tożsamość syna polityka oraz chłopak ze wsi Song Sam Dong (Kim Soo Hyun), którego sama Hye Mi sprowadziła do Seulu i jest on święcie przekonany, że ona jest w nim zakochana. Wkrótce do paczki dołącza Kim Pil Sook (IU) dyskryminowana za swoją tuszę, ale obdarzona pięknym głosem, a wokół niej często będzie się kręcić Jason (Wooyoung), szkolna gwiazda.

Nie tylko oni będą marzyli o odbiciu się od dna, ale także wyznaczony im nauczyciel Kang Oh Hyuk (Uhm Ki Joon), który miał zostać zwolniony za najgorsze wyniki pracy z całej kadry. Hye Mi nienawidzi go za to, że uwiódł jej matkę i rozwalił rodzinę, ale nie mając wyjścia, zamieszkuje u niego razem z siostrą, Jin Gookiem i Sam Dongiem. Oh Hyuk o wielkim optymizmie i gładkiej gadce będzie się starał zapewnić im taką samą edukację jaką ma reszta uczniów, ale każdy rzuca im kłody pod nogi. W końcu prosi o pomoc swojego dawnego przyjaciela, który również go nienawidzi, Yang Jin Mana (JYP), a powoli na ich stronę zacznie przechodzić nauczycielka normalnej klasy Shi Kyung Jin (Lee Yoon Ji).

Bajka o spełnianiu marzeń

„Dream High” to banalna fabuła, jednowymiarowe postacie, ale pomimo tego doskonała rozrywka, dlatego oceniam tę dramę. Zwykłe komedie romantyczne musiały się chyba znudzić, ponieważ w nadchodzącym czasie zapowiadane są oczywiście sageuki, dramy gatunkowe, ale też kolejne pozycje muzyczne, która na nieszczęście nie mogą sobie znaleźć stacji telewizyjnej – „The Musical” z Goo Hye Sun oraz „What’s Up?” z Daesungiem. „Dream High” to badanie gruntu, zupełnie nowy rodzaj dramy – trochę naiwna, bardzo młodzieżowa, wykorzystująca kulturę idoli. Przecież nawet jeśli to dwudziesta wersja tej samej historii, wiele ludzi nadal ogląda filmy taneczne. Jeśli trudno przyciągnąć fabułą lub aktorstwem, występy muzyczne są najlepszym wabikiem.

Dramę wyprodukowały dwie wielkie agencje artystyczne – KeyEast założone przez Bae Yong Juna oraz JYP Entertainment. Nic więc dziwnego, że główna obsada jak i role cameo zostały zdominowane przez idoli JYPE, aż dziw bierze, że główne bohaterki grają jeszcze Eunjung z T-ary (Core Contents Media) i IU (LOEN Entertainment). To raczej zabawny fakt, bo nigdy nie wiadomo, gdzie wyskoczy kolejny członek 2PM…

„Dream High” przyciąga kolorami i świeżością. Wspomniani wyżej idole są całkowitymi debiutantami w aktorstwie lub mają małe doświadczenie (Taecyeon grał wcześniej w „Cinderella’s Sister”, a Eunjung w „Coffee House”). Na szczęście drama nie zbłądziła w komedię romantyczną/melodramat lub wyciskacz łez, więc nie potrzebowano umiejętnej koncentracji emocji i przekazu ich, wystarczyło to, co potrafią jako piosenkarze. Dlatego zdecydowanie wybija się ponad tłum Kim Soo Hyun, jedyny prawdziwy aktor w stawce, chociaż grał do tej pory młodsze wersje głównych bohaterów w „Will It Snow At Christmas?” i „Giant”. Na nim spoczął najbardziej dramatyczny wątek fabuły, więc jestem usatysfakcjonowana wykonaniem. Ba, przecież on śpiewał i tańczył na tym samym poziomie, co inni! Widać, że nawet aktora można przerobić na pop-idola.

Z drugiej strony można narzekać na Suzy, która grała główną rolę żeńską. W pierwszych odcinkach była zimna, zupełnie bez emocji. Myślałam że to jej (kiepski) sposób na granie wrednej dziewczyny, jednak umiejętnie przekuto to na jej sukces – jej aura robota stała się jednym z głównych tematów żartów w tej dramie, a muszę powiedzieć, że humorystycznie serial ten bardzo mnie zaskoczył. Królem ekranu jest JYP i jego parodie…

Bohaterowie są sympatyczni (bardziej niż postać Pil Sook już być nie można), ale fabuła nie jest ambitna – widzieliśmy to już tysiące razy – motyw od zera do bohatera. Klasa „frajerów” składa się z niewątpliwie utalentowanych ludzi, więc dostajemy ładną bajkę jak to ciągle muszą coś udowadniać i w rzeczywistości pracują kilkakrotnie razy ciężej niż pozostali uczniowie. Nie jest to jednak w amerykańskich filmach, że ciągle coś im się nie udaje, aż na koniec wykonują coś spektakularnego… Nie, „Dream High” pełen był drobnych, widowiskowych występów.

Oprócz głównej paczki podobnym schematem podąża Baek Hee, jednak mimo ciężkiej pracy zapętla się coraz bardziej w niecne występki i oszustwa wspomagające jej karierę, aż to wszystko się zawala. Specjalnie chcę omówić tę postać, ponieważ wydała mi się ciekawa. Yoon Baek Hee kieruje nienawiść po „zdradzie” Hye Mi i zemsta. Za wszelką cenę chce być lepsza, ale kiedy osiąga swoje limity, ucieka się do sabotaży. Wielu może znienawidzić taki rodzaj postaci, ale trzeba zauważyć, iż nie jest ona od początku zła – to ludzie ją zmienili, nakierowali na pewną drogę, tyle że wszystko wymknęło się spod kontroli. Cieszę się niezmiernie, że Baek Hee wróciła na „dobrą” stronę i było to mocno umotywowane sięgnięciem dna, jednak kompletnie niezrozumiałe było dla mnie nieoczekiwane wsparcie ze strony Hye Mi, która nagle z ignorantki stała się ponownie najlepszą przyjaciółką… Chciałabym również zwrócić uwagę na Eunjung – ta dziewczyna nie jest w centrum uwagi w T-arze, ale zdecydowanie ma najszerszy zakres umiejętności – potrafi dobrze grać, śpiewać, tańczyć, rapować. W każdym z tych elementów znajdą się lepsi od niej, ale ona jest pełnym zestawem.

Musical?

Główną i oczywiście najważniejszą zaletą „Dream High” jest kierownictwo artystyczne. Jest tu mnóstwo śpiewu i tańca, ale nie przybiera to kształtu musicalu, ponieważ piosenki rzadko odnoszą się do fabuły (jakiej fabuły?). Drama była kręcona niemal na bieżąco, dlatego nie jestem w stanie wyjść z podziwu jak oni wszyscy tyle tych choreografii się nauczyli! Myślę, że odniesienia popkulturowe przesądziły o wysokim poziomie uzależniającym tej dramy. Bohaterowie nie tylko śpiewali „własne” kompozycje, ale także covery znanych piosenek. W dodatku było wielkie urozmaicenie związane z zadaniami postawionymi na lekcjach. W końcu daję wysoką ocenę za technikalia dla kogokolwiek, kto puścił przy scenach z JYP muzykę z „Terminatora” lub „Gwiezdnych Wojen”.

Chciałam na początku zrobić listę przebojów czyli najfajniejsze, najbardziej zapamiętane występy z „Dream High”, ale po prostu nie potrafiłam ich sklasyfikować w rankingu. Zaprezentuję więc kilka scen, które zapadły mi w pamięć i które można oglądać w nieskończoność:

★ cover Genie (IU, Suzy, Kim Soo Hyun, Taecyeon) – jak to zobaczyłam, nie sądziłam, że „Dream High” stanie się lepsze, ale tak właśnie było; Genie od SNSD to początek wciągnięcia się. Utwór rozpoczyna IU na gitarze, jednak piosenka jest dla Hye Mi i dlatego Suzy popisuje się tutaj partią Taeyeon.

★ showcase (IU, Wooyoung, Eunjung, Taecyeon) – fajne zmontowane na zasadzie mocnego kontrastu – z jednej strony IU i Wooyoung dobrze bawiący się na scenie i trochę śmiesznie wyglądający, a z drugiej Eunjung i Taecyeon w mocnej charakteryzacji i z pompą. Obie pary wykonywały tę samą piosenkę.

★ cover Sunset Glow (Suzy i Kim Soo Hyun) – będąc w Japonii bohaterowie wystąpili na ulicy, co przerodziło się w bitwę b-boyów, ale dla mnie najważniejsza była pierwsza część czyli Sunset Glow, które poznałam dopiero po refrenie. Musiała to być wersja Lee Moon Sae, ponieważ BIGBANG znam na wylot.

★ konkurs taneczny (grupa Kim Soo Hyuna vs. grupa Taecyeona) – to było widowisko! Taecyeon, Eunjung i nieznani mi aktorzy zatańczyli strasznie prowokacyjnie do motywu węża, kiedy Kim Soo Hyun, Suzy, IU i Wooyoung mieli motyw ptaka. Ta druga grupa wypadła oczywiście gorzej, bo mało było wspólnych elementów, ale za to muzycznie połączono Fatboy Slima z Jeziorem Łabędzim!

Nie tylko muzyka, ale również charakteryzacje były niesamowite! Widać, że włożono w tę dramę kupę pieniędzy, chociaż zdołała nie być za bardzo odrealniona. Fabuła jest prosta i każdy może się jakoś do niej odwołać. Kim Soo Hyun staje się nowym idolem kobiet. Jest ogólnie łatwo i przyjemnie. Pozostaje mi tylko tę dramę polecić.

Zdobyte nagrody

2011 KBS Drama Awards:

• najlepsza aktorka drugoplanowa – Lee Yoon Ji
• nagroda popularności dla Kim Soo Hyuna
• najlepszy nowy aktor – Kim Soo Hyun
• najlepsza nowa aktorka – Suzy
• najlepsza para – Kim Soo Hyun & Suzy

2011 Korea Drama Awards:

• najlepszy nowy aktor – Kim Soo Hyun
• nagroda popularności dla Kim Soo Hyuna

Ocena

Fabuła – 6/10

Kwestie techniczne – 7/10

Aktorstwo – 6/10

Wartość rozrywki – 10/10

Średnia – 7,25/10