Delightful Girl Chun Hyang

Znane też jako: Sassy Girl Chun Hyang, Pleasurable Girl Chun Hyang, Kwaegeol Chunhyang, 쾌걸 춘향

Na podstawie: legendy o Chun Hyang

Gatunek: komedia romantyczna

Ilość odcinków: 17 x 70 min.

Premiera: 2005

Obsada: Han Chae Young, Jae Hee, Uhm Tae Woong, Park Shi Eun, Lee In Hye, Moon Ji Yoon, Ahn Seok Hwan, Choi Ran

.

Dzieci udają dorosłych

Lee Mong Ryong (Jae Hee) zawsze zostaje wydalony ze szkoły z powodu licznych bójek, w jakie się wdaje i a każdym razem mało brakuje, żeby nie zabił go jego choleryczny ojciec (Ahn Seok Hwan), kapitan policji. Tym razem przy zmianie szkoły przeprowadzają się z Seulu do małej mieściny Namwon i zostaje on w ten sposób odseparowany od swojej noony Hong Chae Rin (Park Shi Eun), w której się kocha. Dzwoniąc do niej w parku, przypadkiem uwiecznia telefonem zawstydzające zdjęcia Sung Chun Hyang (Han Chae Young) przeskakującej przez płot. W małej szarpaninie, telefon Mong Ryonga rozwala się o ziemię, więc zabiera komórkę dziewczyny. Przez pewien czas droczą się i grają sobie na nerwach – Chun Hyang odbiera telefon od Chae Rin, powodując nieporozumienia, a Mong Ryong wyczyszcza jej konto. Okazuje się jednak, że będą razem chodzić do szkoły. Uczniowie są zdumieni ich poufałością, a Mong Ryong nie może uwierzyć, że najlepsza uczennica w szkole Chun Hyang jest popularnym obiektem westchnień wielu chłopców. Nadal jest bardzo złośliwy w stosunku do niej, co w końcu skutkuje wpadnięciem do jeziora i przeziębieniem.

Mong Ryong czuje wreszcie jakieś wyrzuty sumienia, więc odwiedza Chun Hyang w domu, zaprzyjaźniając się wcześniej z Ji Hyukiem (Moon Ji Yoon) i jego obiektem westchnień Dan Hee (Lee In Hye), najlepszymi przyjaciółmi Chun Hyang. Kiedy oni wychodzą z domu cichcem, Mong Ryong się upija „sokiem” z lodówki i śpi rozebrany w pokoju chorej Chun Hyang. Rankiem odkrywa ich jej matka, na miejscu pojawiają się także przyjaciele i rodzice Mong Ryonga, wszyscy myśląc, że spali ze sobą. Później dowiaduje się też o tym cała szkoła… Rodzice dochodzą do wniosku, że jedynym rozwiązaniem jest zawarcie małżeństwa, aby być modelem dla innych uczniów. Są w rozpaczy, nie pomaga nawet zrażanie do siebie przyszłych teściów, bo ojciec Mong Ryonga zdążył już polubić Chun Hyang bardziej niż swojego syna i to on głównie nalega na małżeństwo, aby razem z nimi zamieszkała. W końcu Chun Hyang i Mong Ryong się zgadzają, ale wcześniej w sekrecie zawierają kontrakt, który pozwala im dalej żyć w wymuszonym małżeństwie lub się rozstać, kiedy zdadzą na studia czyli za niecały rok.

Na „ceremonii ślubnej” urządzonej przez przyjaciół ze szkoły pojawia się niespodziewanie Chae Rin. Skrzywdzona, zaczyna się zachowywać samolubnie i postanawia odbić swojego „młodszego braciszka”, który przecież ma już żonę. Chun Hyang nie wtrąca się, bo wiedziała wcześniej, że Mong Ryong jest w niej zakochany, ale kiedy sama zaczyna coś do niego czuć, zaczyna ją to boleć, że mąż leci na każde zawołanie Chae Rin, zostawiając ją w potrzebie. Z drugiej strony o jej względy stara się bogaty prezes agencji artystycznej Byun Hak Do (Uhm Tae Woong), czego ona kompletnie nie zauważa, wciąż traktując go jak sympatycznego ahjussi. Mong Ryong jest zazdrosny, ale nie umie się połapać w swoich uczuciach. Chun Hyang w końcu z nim zrywa, wyprowadza się z domu i znika, żeby nie mógł jej znaleźć, ale teść prosi ją, żeby jeszcze się nie rozwodziła. W tym momencie Mong Ryong uświadamia sobie, że ją kocha…

Kolejna uwspółcześniona bajka

To moja czwarta drama sióstr Hong po „You’re Beautiful”, „My Girl” i „My Girlfriend Is a Gumiho”, ale pierwsza jaką kiedykolwiek napisały. Stała się hitem z ponad trzydziestoprocentową oglądalnością, gdyż zwyczajnie była oryginalna w 2005 roku – nie wiem czy wtedy były dramy typowo młodzieżowe, ale na pewno nie było jeszcze fusion-dram oraz niesamowitego humoru sióstr Hong, bo wszystko ograniczało się do romansów i melodramatów. Tutaj mamy produkcję luźno opartą na „Chunhyangga”, jedną z pięciu słynnych pansori. W oryginalnej historii Chunhyang, córka gisaeng i Mongryong, syn urzędnika państwowego zakochują się w sobie i potajemnie biorą ślub. Mongryong wyjeżdża do Seulu na studia, ale kiedy Chunhyang jest napastowana przez skorumpowanego urzędnika, jej ukochany wraca, żeby ją uratować, już jako prokurator. Podstawy zostały zachowane – współczesna Chun Hyang jest córką hostessy i również zmarł jej ojciec, Mong Ryong to syn kapitana policji. Skorumpowanym urzędnikiem jest tutaj prezes Byun, bo okazuje się na końcu, że ma jakieś powiązania z yakuzą. Mong Ryong również zostaje prokuratorem.

„Delightful Girl Chun Hyang” wplata także sceny rodem z sageuków, przekładając wydarzenia ze współczesności na swoje historyczne odpowiedniki. Ciekawa wydała mi się też muzyka – pansori oczywiście, coś bliższego rocka oraz opera. Przynajmniej nie było zawodzących ballad o miłości… Nawet po tylu latach „Delightful Girl Chun Hyang” wydało mi się na początku czymś świeżym, może dlatego, że siostry Hong nie przesadzały jeszcze ze slapstickiem (oczywiście poza pierwszym odcinkiem), którego w następnej dramie „My Girl” było aż za dużo. Potem zaczęło się pojawiać coraz więcej elementów, które są powtarzane w każdych ich kolejnych dramach, ale przecież gdzieś to wszystko musiało mieć swój początek, co nie…?

Cechy charakterystyczne

Bardzo lubię, kiedy w dramach zatrudniani są aktorzy nie ze względu, że mają wizerunek pasujący do konceptu lub społeczeństwo tak chce. Jae Hee, który był tutaj królem slapsticku i wykrzywiania ust w zdziwieniu, rok wcześniej zagrał główną rolę w filmie „Pusty dom” Kim Ki Duka, który został nagrodzony na festiwalu w Wenecji i wielu uważa go za ulubiony film tego reżysera. Han Chae Young to narodowa Barbie Korei ze względu na nieludzko perfekcyjny wygląd, a wcześniej też wystąpiła w poważniejszym repertuarze – dramie „Autumn In My Heart” (KBS 2000). Oboje mieli po dwadzieścia pięć lat, kiedy grali w „Delightful Girl Chun Hyang” nastolatków, Uhm Tae Woong miał trzydzieści i naprawdę nie pasował do Han Chae Young. Myślę, że można to już podciągnąć pod jedną z cech charakterystycznych dram sióstr Hong – Lee Dong Wook, który jest zabawny w „My Girl”? Książę narodu Lee Seung Ki, który jest mięczakiem w „My Girlfriend Is a Gumiho”? Nie mogę się doczekać twardziela Cha Seung Wona w ich najnowszej komedii romantycznej…

Kolejną rzeczą jest budowa fabuły i tu już nie będę prawić komplementów. Zdziwiłam się trochę, kiedy kryzys nadszedł w piątym odcinku. Chun Hyang postanowiła się rozstać, ponieważ w typowych koreańskich dramach jest to okres, kiedy po wrzaskach i nienawiści pojawiają się pierwsze dwuznaczne iskierki. Ja po prostu nie rozumiem życiowej logiki sióstr Hong, ponieważ w każdej ich dramie, którą widziałam, jest ten sam schemat: 1) dziewczyna zakochuje się pierwsza, ale musi się POŚWIĘCIĆ. Chun Hyang widzi, że Mong Ryong kocha Chae Rin, dlatego postanawia się rozstać, a poza tym żeby tyle nie cierpieć, oglądając ich razem. 2) kiedy on uświadamia sobie swoje prawdziwe uczucia, zaczyna się przymilać do głównej bohaterki, kiedy ona z kolei go odrzuca. 3) w pewnym momencie żyją długo i szczęśliwie…

Za każdym razem nie mogę pojąć, dlaczego bohaterka odrzuca ukochanego „dla jego dobra”. Ona go kocha, on ją kocha, więc w czym jest problem?! To wymuszony konflikt. Co prawda zawsze są jeszcze ci drudzy… Jak zwykle jędzowata samolubna kobieta. Nie spodobał mi się też w swojej roli Uhm Tae Woong. Ogólnie lubię tego aktora, ale tutaj nie wzbudził we mnie nawet „syndromu tego drugiego” – zazwyczaj są to bohaterowie sympatyczniejsi i przystojniejsi, wiadomo, że są skazani na złamanie serca, ale zawsze się im kibicuje. Tutaj nie mogłam na Uhm Tae Woonga nawet patrzeć. Bogaty prezes agencji artystycznej zakochuje się w licealistce? Ludzie!

Główni bohaterowie nie dojrzewali, mimo że fabuła była rozciągnięta na kilka lat. Mimo to „Delightful Girl Chun Hyang” jest czarującą dramą, ale oczywiście z rodzaju, który podoba się przy małym doświadczeniu w oglądaniu koreańskich dram. Jak zwykle brakuje mi prawdziwej chemii pomiędzy głównymi bohaterami, co z tego że są słodcy i zabawni, kiedy porządnie pocałować się nie mogą? Anegdota głosi, że Jae Hee był zły na Han Chae Young za to, że nie potrafiła otworzyć ust podczas pocałunku przy ognisku. Po „Pustym domie” najwyraźniej trudno jest się przestawić na nierealnie niewinne komedie romantyczne…

Zdobyte nagrody

2005 KBS Drama Awards:

• Excellence dla Uhm Tae Woonga
• najlepszy aktor drugoplanowy – Ahn Seok Hwan
• najlepszy nowy aktor – Jae Hee
• nagroda popularności dla Han Chae Young
• najlepsza para – Han Chae Young & Jae Hee

Ocena

Fabuła – 6/10

Kwestie techniczne – 6/10

Aktorstwo – 7/10

Wartość rozrywki – 8/10

Średnia – 6,75/10