Brain

Znane też jako: Beurein, 브레인

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: medyczny

Ilość odcinków: 20 x 70 min.

Premiera: 2011-2012

Obsada: Shin Ha Kyun, Choi Jung Won, Jo Dong Hyuk, Jung Jin Young, Kim Soo Hyun, Lee Sung Min, Lim Ji Eun, Kwak Seung Nam, Kwon Yul, Shim Hyung Tak, Lee Seung Joo

.

Lekarze nieidealni

Lee Kang Hun jest ambitnym neurochirurgiem pracującym w szpitalu uniwersyteckim Chunha. Znany jest z bycia despotą, ponieważ talentu i wiedzy mu nie brakuje, ale umniejsza innym i nie chce słuchać opinii na swój temat, uważając, że wszyscy tylko chcą zmusić go do popełniania błędów. Zdecydowanie brakuje mu empatii, swoich pacjentów traktuje wyłączenie jako narzędzia do osiągnięcia celu i nie spoufala się z nimi poza podaniem suchych faktów na temat stanu zdrowia.

Ma dwóch „wrogów” i rywali – pierwszym z nich jest profesor Kim Sang Chul, który uznawany jest za najlepszego neurochirurga w kraju. To osobliwy człowiek, który większość czasu przesiaduje w swoim gabinecie, przeprowadzając różne eksperymenty. Kang Hun ciężko pracuje, żeby go pokonać, ale trudno mu nawet dosięgnąć jego poziomu, ponieważ w porównaniu do niego, Sang Chul jest przyjemnym starszym panem, którego pacjenci i inni pracownicy uwielbiają. Nad swoimi badaniami często pracuje z Yoon Ji Hye, która jest jedną z rezydujących lekarzy na oddziale neurochirurgii. Lee Kang Hun wyjątkowo uwielbia wytykać jej wszystkie błędy i wrzeszczeć po niej, a ona jako jedyna stara się mu nie ustępować, ale chyba dlatego, że coś do niego czuje…

Razem z Seo Jun Seokiem tworzy się trójkąt miłosny, bo on z kolei jest beznadziejne zakochany w Ji Hye. To całkowite przeciwieństwo Kang Huna – przystojny, bogaty, z dobrego domu lekarz, który ciężko pracuje, żeby udowodnić, że nie zdobył swojej pozycji dzięki wpływom ojca. On i Kang Hun wprost nienawidzą się, skacząc sobie zawsze do gardeł, a sytuację pogarsza ich rywalizacja o stanowisko asystenta profesora. Zostaje nim w końcu Jun Seok, który jest mniej utalentowany niż Kang Hun, ale zdecydowanie łatwiej się z nim pracuje. Lee Kang Hun, nie mogąc znieść takiego „upokorzenia”, postanawia po kryjomu załatwić sobie pozycję asystenta w jakimś innym szpitalu…

Historia o ambicji

„Brain” można krótko streścić jako popis aktorski Shin Ha Kyuna. Obawiałam się trochę, że jako drama z gatunku medycznego będzie przesadnie się skupiać na „humanizmie” i „wzruszaniu”, ale na szczęście „Brain” nie był epizodycznym „Na dobre i na złe”, ale dość dramatyczną opowieścią o jednym lekarzu. Żadnych nudnych opowieści o wyrodnych dzieciach, nieszczęśliwych staruszkach czy angażowania się emocjonalnego w los pacjentów. Co prawda takie elementy musiały się pojawić, ale jak już wspomniałam, ta drama wyjątkowo nie podążyła w kierunku jeden odcinek – jeden nieszczęśliwy pacjent, że aż miło się oglądało. Szczególnie kiedy romans zszedł na dalszy plan przy takim charakterze jak Lee Kang Hun…

W rdzeniu fabuły mamy rywalizację. Trzej mężczyźni i różne warianty plakatów. W końcu nie wiadomo z kim właściwie Kang Hun walczy, być może z samym sobą. Mamy jasno podkreślone nieszczęśliwe dzieciństwo i tragiczną śmierć ojca, przez co Kang Hun jest zmotywowany do osiągnięcia sukcesu, ale niezwykle odświeżające było dla mnie to, że Lee Kang Hun nie jest postacią, która nam imponuje lub która ma zachęcać naród koreański do uczciwej, ciężkiej pracy. On był jak wielkie dziecko – nie mógł znieść porażki, to robił wszystko, żeby jego klęska na nią nie wyglądała. Teoretycznie można by się po „Brain” spodziewać, że główny bohater stanie się w ciągu dwudziestu odcinków bardziej ludzki, zdolny do empatii i obrzydliwie optymistycznie patrzący na świat, ale tak się nie stanie. Nawet jeśli widzimy jego wielką chęć do operowania i naprawiania własnych błędów, zawsze się zastanawiamy, czy aby na pewno idzie to z jego serca, czy po prostu buduje on własną reputację. To mi się w „Brain” podobało, że nie była to wzruszająca (i co za tym idzie – kiczowata) drama medyczna, ale jeden z lepszych dramatycznych seriali, jakie widziałam.

Postać Seo Jun Seoka bardzo mi się z początku podobała, ale potem popadła w jakąś niełaskę scenarzystów, którzy chyba o nim zapomnieli. Ekipa produkcyjna, która za tą dramą stoi, jest całkiem nowa, ponieważ mają na koncie dopiero „God of Study”, więc to i tak dobrze, że po takim szkolnym, przyjemnym serialiku potrafili nakręcić coś poważniejszego. Wydało mi się to jednak brakiem doświadczenia, kiedy przez cały czas uwaga skupiona jest na głównym bohaterze, a zapowiadana na początku rywalizacja idzie w zapomnienie. Nie mogę przeboleć zmarnowania Seo Jun Seoka, bo była to szansa na pokazanie umiejętności aktorskich Jo Dong Hyuka, który kojarzy mi się tylko z przystojną twarzą. Tak samo romans z Yoon Ji Hye… Ogólnie chwała im za to, że naprawiono błąd tworzenia z niej ładnej ciamajdy, bo nie mogłam zdzierżyć, że z lekarki w poważanym szpitalu robią ofiarę z wielkimi oczętami, która nawet zaszyć pooperacyjnej rany nie potrafi… Nie zdążyłam nawet zauważyć kiedy główna bohaterka zaczęła wykazywać jakąś odpowiedzialność, na szczęście okazało się, że wcale z niej taka głupia osoba nie jest.

Wszystko jednak nikło w cieniu Lee Kang Huna, a później też Kim Sang Chula, który okazał się skrywać swoje prawdziwe ja pod wieloma warstwami. To do tych dwóch osób ogranicza się rywalizacja w „Brain”. Na polu aktorskim Shin Ha Kyun miał zdecydowanie więcej fajerwerków do pokazania, ale Jung Jin Young wydawał się przy nim mentorem, który gdzieś się czai ze swoim doskonałym występem. Są jak dwa obozy, po których trzeba się opowiedzieć. Ja wybrałam Shin Ha Kyuna, który jako aktor filmowy przeżywa nagle renesans w swojej karierze i niebywałą popularność, mimo że zagrał nieprzyjemną postać. „Brain” polecam głównie ze względu na występ aktorski tych dwóch mężczyzn, o Choi Jung Won można zapomnieć, choć nie jest tak do końca beznadziejna.

Zdobyte nagrody

2011 KBS Drama Awards:

• Daesang dla Shin Ha Kyuna
• Excellence dla Jung Jin Younga
• nagroda internautów dla Shin Ha Kyuna
• nagroda internautów dla Choi Jung Won
• najlepsza para – Shin Ha Kyun & Choi Jung Won

24th Producers of Korea Awards:

• najlepszy aktor – Shin Ha Kyun

Ocena:

Fabuła – 9/10

Kwestie techniczne – 6/10

Aktorstwo – 10/10

Wartość rozrywki – 8/10

Średnia – 8,25/10