Znane też jako: Mr. Kim’s Floating Story, Kimssi Pyoryugi, 김씨표류기
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: komediodramat
Reżyseria: Lee Hae Jun
Premiera: 2009
Obsada: Jung Jae Young, Jung Ryeo Won
.
Przyznaję, że minął mi już okres, kiedy każdy koreański film bez wyjątku mnie zachwycał, bo chyba widziałam już większość tych docenianych na międzynarodowej arenie, a tak się składa, że są to głównie thrillery. Właściwie trudno mi od razu rzucić jakimś tytułem, jeśli ktoś pyta o koreański film, a nie ma to być thriller czy komedia romantyczna… Dlatego „Castaway on the Moon” jest dla mnie jeszcze bardziej niezwykłym znaleziskiem, ponieważ film mnie zachwycił, a nie należy chyba do żadnego gatunku. Ja z braku lepszego pomysłu napisałam „komediodramat”.
Nasz główny bezimienny bohater grany przez Jung Jae Younga skacze z mostu w celu popełnienia samobójstwa. Nie udaje mu się to, a woda wyrzuca go na brzeg zarośniętej wyspy na rzece Han. Mimo że znajduje się w samym sercu miasta, mężczyzna jest uwięziony na bezludnej wyspie zupełnie jakby był na środku Pacyfiku. Nie umie pływać, więc nie może się wydostać. Rozbija obóz z nadzieją, że ktoś go kiedyś uratuje, a w międzyczasie zamienia się w prawdziwego Robinsona Crusoe. Nie wie, że jest obserwowany za pomocą lunety przez kobietę, która od lat nie wychodzi ze swojego pokoju (Jung Ryeo Won). Traktuje go jako swojego „własnego obcego”.
„Castaway on the Moon” było o tyle zajmujące, że tak jak w przypadku lektury „Przypadków Robinsona Crusoe”, najbardziej fascynuje przedstawienie życia bohatera na wyspie i jak za pomocą prowizorycznych środków stara się stworzyć namiastkę współczesności. Zaczął nawet swoją własną uprawę, zupełnie jak Crusoe! Ten film jednak nabiera ogromnej oryginalności, poprzez umiejscowienie w odrealnionej rzeczywistości. Główny bohater przeżywa ją dzięki różnym śmieciom znalezionym na wyspie. Można to traktować jako społeczną satyrę, ale dla mnie to po prostu jeden wielki absurd. Nie ma lepszego słowa na określenie „Castaway on the Moon”. Główny bohater pisze na piasku wołanie o pomoc po angielsku jak z klasycznych opowieści o rozbitkach, które jednak w trakcie pobytu na wyspie „help” zmienia się w „hello”. W porównaniu do innych historii tego typu, on nie tęskni za swoim domem, chciałby zostać na wyspie już na zawsze.
Na jego komunikaty odpowiada kobieta z pokoju, drukując odpowiedzi (również po angielsku) na kartkach, wymykając się w nocy na most i rzucając na wyspę papierowe samoloty. Mimo tak dziwacznego sposobu, nawiązuje się między nimi głęboka relacja. To takie… niesamowite. Dano by jeszcze jazz, wielkich pisarzy i koty, a byłaby z tego powieść Murakamiego.
Sądząc po plakacie, spodziewałam się szalonej, może głupkowatej komedii. „Castaway on the Moon” jest absurdalne, ale nie wiem czy śmieszne. Jest tu bardzo mało dialogów, dlatego trudno o humor tylko o wyłącznie za pomocą ciała i gestów, bo byłby to jakiś slapstick. Dlatego ten film może być również poruszający. Nie chcę analizować ukrytych sensów, przesłań i krytyki, ponieważ łatwo byłoby o nadinterpretację. Powiem tylko, że „Castaway on the Moon” zarówno spowodował u mnie zarówno uśmiech na twarzy jak i potok łez. Nie pamiętam w ogóle z jakiego powodu ten film obejrzałam, ale był on jednym z najbardziej wciągających mnie seansów w ostatnim czasie.
Zdobyte nagrody
2009 Hawaii International Film Festival:
- NETPAC Award
2009 Golden Cinematography Awards:
- najlepszy aktor – Jung Jae Young
2010 Udine Far East Festival:
- Audience Award
- Black Dragon Audience Award dla Lee Hae Juna
2010 New York Asian Film Festival:
- nagroda publiczności
2010 Fantasia Film Festival:
- specjalna nagroda jury
- nagroda publiczności – 3. miejsce
How Gee 