Rooftop Prince

Znane też jako: Prince of the Rooftop, Crown Prince of the Rooftop House, Attic Prince, Attic King, Oktapbang Wangseja, 옥탑방 왕세자

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: komedia romantyczna, fantasy, historyczny

Liczba odcinków: 20 x 70 min.

Premiera: 2012

Obsada: Yoochun (JYJ), Han Ji Min, Lee Tae Sung, Jung Yumi, Lee Min Ho, Jung Seok Won, Choi Woo Shik

.

Spadek z pozycji

Osiemnasty wiek, era Joseon. Król Lee Gak znajduje swoją żonę, księżniczkę Hwa Young, martwą i unoszącą się bezwładnie na powierzchni stawu w królewskim ogrodzie. „Świadkowie” twierdzą, że po prostu potknęła się i wpadła do wody, ale król wierzy, że to było morderstwo. Zbiera ekipę – wojownika Woo Yong Sula, który miał zostać stracony za morderstwo, inteligentnego playboya Song Man Bo i eunucha Do Chi Sana – aby przeprowadzić śledztwo na własną rękę. Podczas zasadzki w lesie próbują uciec, przeskakując przez klif, ale moment ten zsynchronizowany z zaćmieniem księżyca przenosi ich o trzysta lat w przyszłość, gdzie lądują w obskurnym mieszkanku na dachu należącym do Park Ha, która wita ich przerażona i uzbrojona w patelnię.

Park Ha nie pamięta o tym, ale spotkała już kiedyś człowieka podobnego do Lee Gaka, a raczej jego reinkarnacja, Yong Tae Yong, widział ją i naszkicował w Nowym Jorku. W tamtym czasie spotkał się ze swoim kuzynem Yong Tae Moo, ale sprzeczka na jachcie poskutkowała jego wypadnięciem za burtę. Tae Moo, który zawsze chował głęboko urazę do kuzyna, nie pomaga mu, skazując go na śmierć i myśląc o zagarnięciu firmy należącej do ich babci. Z powodu niesłychanego zbiegu okoliczności Tae Moo spotyka Lee Gaka, który wygląda dokładnie jak zaginiony Tae Yong. Śmiertelnie się boi, że jego zbrodnia wyjdzie na jaw, dlatego najchętniej pozbyłby się podejrzanego typa mieszkającego u Park Ha, na widok którego babcia sądzi, że odzyskała ukochanego wnuka.

Lee Gak i spółka postanawiają, że muszą rozwiązać zagadkę śmierci księżniczki, żeby wrócić z powrotem do swoich czasów. Spotykają nawet jej reinkarnację – Hong Sena jest przyrodnią siostrą Park Ha, do której się nie przyznaje. Kłamie wszystkim o swoim pochodzeniu, aby zasługiwać na bycie narzeczoną Tae Moo. Para ta czuje zagrożenie ze strony Park Ha i Lee Gaka, który zaczyna odgrywać rolę Yong Tae Yonga.

Czysta zabawa

Męczyłam się, by napisać streszczenie fabuły tej dramy, ponieważ trudno to z jakiejkolwiek stron ugryźć, dlatego proszę mi wybaczyć powyższe trzy akapity chaosu. „Rooftop Prince” to nie jest drama o jakiejś skomplikowanej fabule, ale sytuacja jest nieźle pokręcona. Lee Gak spotyka w naszych czasach same reinkarnacje znanych mu w jego erze ludzi, dlatego trudno mu się połapać czy są to ci sami ludzie czy zupełnie inni. Księżniczka Hwa Young ma twarz Seny, a Park Ha była jej oszpeconą siostrą Boo Yong, która często spędzała czas z królewską parą. Robi się też zamieszanie z samym Lee Gakiem, Yong Tae Yongiem i udawaniem Tae Yonga…

„Rooftop Prince” to kolejna produkcja w tym roku z motywem podróżowania w czasie, jednak potraktowano to tutaj nieco po macoszemu. Jest to tylko wymówką do ciągnącego się przez większość dramy humoru polegającego na nieprzystosowaniu się bohaterów do nowej rzeczywistości – ich dziwnym guście modowym, zachwytem nad czymś tak prozaicznym jak omurice itp. Nie sądziłam, że motyw fish-out-of-water będzie tak długo zabawny… To chyba sprawiło, że oglądanie „Rooftop Prince” było przyjemnością, choć nie uważam wcale, że to jakaś świetna drama.

To przede wszystkim fajna komedia romantyczna. Klasyczna, z mnóstwem wrzasków, czubienia się i błyskawicznych zmian nastrojów. To urocze show, które logikę i zdrowy rozsądek ma gdzieś, ale dużo mu się wybacza z powodu rozrywki, jaką dostarcza. Sama historia staje się nieco powtarzalna – Tae Moo chce się pozbyć Tae Yonga czyli Lee Gaka, aby zagarnąć firmę, Sena chce się pozbyć Park Ha chyba tylko z powodu swojej złej do szpiku kości natury i chęci odebrania jej wszystkiego, bo tak. Trzeba zauważyć, że nie byli oni tak naprawdę rywalami w miłości czy elementami w czworokącie romantycznym, ale prawdziwymi wrogami, co później osiągało już poziom kiczowatej brazyliany lub koreańskiego makjangu. Scenariusz serwował nam więc puch, lukier i humor na zmianę z zazdrością, zemstą i rządzą mordu, które były co najmniej śmieszne. Zawsze kończyło się na tym, że Tae Moo lub Sena coś kradli lub niszczyli niewygodne dla nich dowody, a potem trzęśli się z wyrzutów sumienia. Jeszcze żeby ktokolwiek im rzeczywiście zagrażał… Sądzę, że tak naprawdę Lee Gak i Park Ha żyliby sobie całkiem nieźle, czubiąc się i dokuczając sobie, pewnie w ogóle się nimi nie przejmując.

Jeśli pominiemy wątek tych dwóch śmiesznych postaci, zostaje nam właściwie sama esencja koreańskiej dramowości. Dużo nieistotnych wątków, które rozmywają nam potem po seansie obraz tego, co takiego właściwie się działo. Czarujące postaci. Humor sytuacyjny. Trochę nierealności. Dużo komedii. Można długo wymieniać…

Nie sądziłam ani przez chwilę po przeczytaniu zapowiedzi, że Yoochun i Han Ji Min będą tak dobrze ze sobą współpracowali, ale zostałam mile zaskoczona. Ona chyba dopiero drugi raz w życiu zagrała w komedii romantycznej, a on wziął na siebie dość duży ciężar jak na idola, który ma na swoim koncie dopiero dwie dramy, które tak bardzo na nim nie polegały jak tutaj. Yoochun poradził sobie jednak znakomicie, grając kilka wariantów postaci. Są zdecydowanie jak do tej pory najbardziej uroczą parą roku!

Największy czar „Rooftop Prince” leży jednak po stronie świty króla. Nie przypominam sobie w tej chwili dramy, w której poza trójkątem/czworokątem miłosnym przyjaciele głównych bohaterów mieliby aż tak wielką rolę do odegrania. Myślę, że Man Bo, Chi San i Yong Sul to główny czynnik, dla którego wielu ta drama się spodoba. To prawdziwe wytchnienie, kiedy źródłem humoru nie są tylko sprzeczki głównej pary… Poza tym bardzo zabawne było stopniowe poluźnianie stosunków między władcą, a jego poddanymi, którzy szybciej przystosowywali się do rzeczywistości i przestali dosłownie oddawać cześć królowi, który i tak żadnej władzy we współczesności nie ma. Od służących do kumpli, z okazyjnym przypominaniem, kto tu jest szefem. Lee Min Ho po „The Moon That Embraces The Sun” wreszcie dostał pierwszą rolę, która nie polegała na byciu dziecięcą wersją głównego aktora, świeżak Choi Woo Shik ma drugą większą rolę po kablówkowym „Special Affairs Team Ten”, a Jung Seok Won jest cudownie niedopasowanym ahjussi, który sprawia, że kłoda drewna wydaje się być śmieszna.

„Rooftop Prince” to taka typowa wiosenna drama. Nie trzeba się wysilać umysłowo, dodam nawet, że bawi przez więcej jak zwyczajowe sześć odcinków. Nie za bardzo popada w melodramat, można było tylko lepiej połączyć część historyczną ze współczesną. Co z tego, że w obu występują te same twarze, kiedy związek między nimi jest nikły? „Sageuk” można było oglądać przez dwa odcinki – pierwszy i ostatni – a produkcja prezentowała raczej przeciętny poziom, jak na ten gatunek. Całe szczęście, że nie wsadzono gdzieś po drodze próby przewrotu politycznego…

Mimo tych wszystkich wypisanych przeze mnie gatunków, „Rooftop Prince” to standardowa komedia romantyczna. Może mamy ten „oryginalny” element fantasy, ale w gruncie rzeczy chodzi o to samo, co w większości dram. Mogłabym powiedzieć, że ją polecam, bo ma zadatki na stanie się maniakalnym hitem.

Zdobyte nagrody

2012 SBS Drama Awards:

• Top Excellence dla Han Ji Min
• Excellence dla Yoochuna
• Excellence dla Jung Yumi
• nagroda popularności dla Yoochuna
• najlepsza para – Yoochun & Han Ji Min
• Top 10 Stars – Han Ji Min
• Top 10 Stars – Yoochun

2012 Mnet 20’s Choice Awards:

• 20’s Drama Star – Han Ji Min

2012 Seoul International Drama Awards:

• Hallyu Drama Top Excellence
• Hallyu Drama Actor Award dla Yoochuna
• Hallyu Drama Actress Award dla Han Ji Min
• nagroda popularności dla Yoochuna

2012 Korea Drama Awards:

• Top Excellence dla Han Ji Min

2012 K-Drama Star Awards:

• Excellence dla Han Ji Min
• najlepsza aktorka dziecięca – Kim So Hyun

Ocena:

Fabuła – 6/10

Kwestie techniczne – 6/10

Aktorstwo – 7/10

Wartość rozrywki – 8/10

Średnia – 6,75/10