Ditto

Znane też jako: Donggam, 동감

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: romans, fantasy

Reżyseria: Kim Jung Kwon

Premiera: 2000

Obsada: Yoo Ji Tae, Kim Ha Neul, Ha Ji Won, Park Yong Woo, Lee Seung Min

.

Dowiedziałam się, że na końcu lat dziewięćdziesiątych i na początku nowego millenium bardzo popularne było łączenie tradycyjnych melodramatów z jakimiś drobnymi elementami fantasy lub sci-fi. Najczęściej były to alternatywne rzeczywistości i pokonywanie czasu. Z takich filmów widziałam jedynie „Il Mare” z Jeon Ji Hyun i Lee Jung Jae, które jest obecnie klasykiem, choć w swoich czasach wcale nie było tak wielkim hitem. Teraz wiem dlaczego – podobne w klimacie „Ditto” miało swoją premierę dosłownie parę miesięcy przed „Il Mare” i właśnie ten film stał się popularny w koreańskich kinach.

Tym razem zamiast zaginającej czasoprzestrzeń skrzynki pocztowej mamy przestarzałe radio tranzystorowe. W przypadkowy sposób dostaje się ono w ręce Yoon So Eun, która kręci się wokół Ji Dong Hee z klubu radiowego, ale jest zbyt nieśmiała, żeby go poderwać. Pewnego wieczoru słyszy niespodziewanie dochodzący z radia komunikat mężczyzny. So Eun zaczyna rozmawiać z Ji Inem, który pokazuje jej jakim hobby może być krótkofalarstwo. Postanawiają się spotkać, ponieważ okazuje się, że są studentami tego samego uniwersytetu. Nie dochodzi jednak do tego, pomimo że oboje pojawili się w wyznaczonym miejscu. So Eun żyje bowiem w 1979 roku, a In w 2000. On zdradza jej mające się dopiero wydarzyć fakty historyczne, ona traktuje go jak swój pamiętnik, opowiadając o uczuciu do Dong Hee. In pyta się, czy może zna jego rodziców, którzy studiowali w tym samym czasie, co ona. Okazuje się, że są nimi Dong Hee i jej najlepsza przyjaciółka Sun Mi. So Eun z tą wiedzą staje więc przed dylematem, czy podążać dalej za swoim sercem i przerwać egzystencję Ina.

„Ditto” (tak nawiasem nie mam pojęcia, do czego ma się odnosić ten tytuł) nie było dla mnie tak… piękne ani tym bardziej dające zadowolenie w kwestii romantycznej. Pomimo tego nie mogę tak po prostu machnąć ręką na ten film, ponieważ okazał się być całkiem wciągający. Uznaję to wręcz za wyczyn, ponieważ tak na dobrą sprawę mało się dzieje w „Ditto”. Niby to romans, niby melodramat (sztywność Kim Ha Neul na to nie pozwala, ale widać, w jakim kierunku zmierza fabuła…), niby science-fiction, ale ja napisałam fantasy, ponieważ nie ma żadnego wytłumaczenia dla zaginającego przestrzeń radia, które w dodatku potrafi działać odłączone od gniazdka. Głównych bohaterów nie dzielą trzy lata jak w „Il Mare”, ale całe dwadzieścia jeden, dlatego nie ma dla ich romansu żadnej przyszłości, nawet kiedy się spotkają. Z tego powodu nie zostało wprost zasugerowane, że łączy ich cokolwiek głębszego, ale można było odebrać takie niejasne wrażenie, ponieważ So Eun poświęca się dla Ina i zrywa z Dong Hee.

„Ditto” może być interesującym filmem ze względu na występujących w nim aktorów, którzy byli wtedy na samym początku ich karier. Moje wnioski są takie, że Kim Ha Neul w ogóle się nie rozwinęła przez te wszystkie lata, Yoo Ji Tae zdecydowanie bardziej wolę w mroczniejszych rolach i bez głupiego koloru włosów, a Ha Ji Won grającej łażącą za Inem Hyun Ji czasami zdarza się jeszcze przesadzać z teatralnością min tak jak tutaj. Nie spodziewałam się jednak wiele, zabierając się do tego starego filmu, więc nie ma rozczarowania.

Zdobyte nagrody

2000 Blue Dragon Film Awards:

• najlepsza aktorka drugoplanowa – Ha Ji Won
• nagroda popularności dla Yoo Ji Tae

2000 Chunsa Film Awards:

• najlepszy nowy aktor – Yoo Ji Tae

2000 Busan Film Critics Awards:

• najlepszy nowy aktor – Yoo Ji Tae