Marathon

Znane też jako: Running Boy, Maraton, 말아톤

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: dramat sportowy

Reżyseria: Jung Yoon Chul

Premiera: 2005

Obsada: Jo Seung Woo, Kim Mi Sook, Lee Ki Young, Baek Sung Hyun

.

„Marathon” jest filmem opartym na prawdziwym życiu Bae Hyung Jina, który pomimo autyzmu ukończył maraton, a później również inne wyzwania sportowe, wspierany przez swoją matkę. Tutaj główny bohater o imieniu Cho Won jest uzdolnionym biegaczem, jednak to jego mama popycha go do coraz większych czynów. Tak naprawdę nie wiemy, czy naprawdę tego chce, czy po prostu jest manipulowany, ponieważ przez swoją chorobę bardzo trudno złapać z nim kontakt. To nie jest typ matematycznego geniusza, jaki lansuje wiele innych filmów.

Mamy więc do czynienia z trudnym w ocenie dziełem. Będąc na wpół biograficznym i sportowym, nie ma co narzekać na ewentualny patos, chociaż tutaj zaskakująco nawet się nie pojawił, bo koniec końców główny bohater nie wygrał całego maratonu, on po prostu go ukończył. Nie jest to też artystyczna produkcja, tak więc jedyny element, jaki może podlec ewaluacji, to aktorstwo. A jest on w „Marathon” wprost wyśmienite.

W recenzowanym filmie mamy bardzo ograniczoną liczbę bohaterów, a przez to brak niepotrzebnych konfliktów wynikających jeszcze z jakiś samolubnych akcji postaci czy wielkiej rywalizacji w maratonie. Głównym i jedynym wątkiem „Marathon” jest relacja Cho Wona z jego ambitną matką, która najwyraźniej próbuje „walczyć” ze schorzeniem jej syna, budując jego sukces w sporcie. Z tego powodu załatwia mu trenera, który ma go przygotować do wzięcia udziału w maratonie.

Szczerze mówiąc, bieganie zajmuje zatrważającą część tego filmu, ale przez to staje się on bardziej strawny. Naprawdę nie wiem, od czego zależy sukces filmów sportowych w Korei, ponieważ takie „Pacemaker” z wielbionym Kim Myung Minem przeszło bez echa, kiedy nieco kiczowate „Take Off” było kinowym hitem. Być może to kwestia występów aktorów, ale znowu, dlaczego ludzie nie docenili method actora Kim Myung Mina? „Marathon” pod tym względem jest, jak już wspomniałam, świetne. Jo Seung Woo szczerze mnie zaskoczył, ponieważ kiedy ogólnie uznawałam go za bardzo dobrego aktora, to jednak nie spodziewałam się tak fizycznego występu, w którym modulował głos oraz był nerwowy i nieokiełznany. Emocjonalny ciężar tego filmu spoczywa natomiast na Kim Mi Sook grającej matkę Cho Wona.

„Marathon” jest filmem, po który można sięgnąć, jeżeli chce się zobaczyć naprawdę dobre aktorstwo. To nie jest majstersztyk kina, ale film wart jest swoich nagród.

Zdobyte nagrody

2005 Grand Bell Awards:

• najlepszy film
• najlepszy aktor – Jo Seung Woo
• najlepszy scenariusz
• najlepsza muzyka
• najlepszy nowy reżyser – Jung Yoon Chul
• nagroda popularności dla Jo Seung Woo

2005 Blue Dragon Film Awards:

• najlepsza muzyka
• najlepszy nowy reżyser – Jung Yoon Chul
• nagroda popularności dla Jo Seung Woo

2005 Golden Cinematography Awards:

• najlepszy nowy reżyser – Jung Yoon Chul
• nagroda popularności dla Jo Seung Woo

2005 Busan Film Critics Awards:

• najlepszy aktor – Jo Seung Woo

42nd Baeksang Arts Awards:

• Top Excellence dla Jo Seung Woo
• najlepszy scenariusz

2005 China Hundred Flowers Film Festival:

• najlepszy aktor w filmie zagranicznym – Jo Seung Woo