Znane też jako: Aging Family, Graying Family, Goryeonghwa Gajok, 고령화가족
Na podstawie: koreańskiej powieści „Aging Family” autorstwa Chun Myung Kwana
Gatunek: komediodramat
Reżyseria: Song Hae Sung
Premiera: 2013
Obsada: Park Hae Il, Gong Hyo Jin, Yoon Je Moon, Yoon Yeo Jung, Jin Ji Hee
.
Nawet nie wiedząc dokładnie, o czym będzie ten film, spodziewałam się, że dobrze sobie poradzi w koreańskich kinach tzn. obejrzy go tam ponad milion widzów, ponieważ znam miłość Koreańczyków do dobrych aktorów. Drużyna z „Boomerang Family” to sami naprawdę utalentowani i chwaleni ludzie, może z wyjątkiem Jin Ji Hee, bo nie jest ona na poziomie np. Kim Yoo Jung. Jednak kiedy taka obsada składa się na filmową rodzinę, która wiecznie kłóci się ze sobą i nawet bije, nie trzeba w sumie więcej. I tak właśnie można opisać „Boomerang Family” – świetne występy aktorskie, których można było się spodziewać, ale mało treściwa fabuła.
Plakat mówi, że średni wiek filmowej rodziny Oh to czterdzieści siedem lat. Mamy więc wiecznie cierpliwą mamę, dosłownie złotą kobietę, czterdziestoczteroletniego Oh Han Mo, który był parę razy w więzieniu, a teraz mieszka u matki z brzuchem wywalonym do góry, czterdziestoletniego reżysera Oh In Mo, którego film okazał się być klapą oraz trzydziestopięcioletnią dwukrotną rozwódkę Oh Mi Yeon z nastoletnią córką Min Kyung. W wyniku życiowych porażek nagle wszyscy szukają zamieszkania u mamy, co przewidywalnie kończy się klęską, skoro są to stare konie bijące się ze sobą niczym dzieciaki i wiecznie przeklinają. Zresztą stąd się bierze tytuł filmu – boomerang generation to ludzie, którzy wracają mieszkać do rodzinnych domów.
Po zwiastunie można się było spodziewać komedii z powodu ciągłych sprzeczek, jednak „Boomerang Family” okazało się być bardziej dramatyczne. Z zaskoczeniem przeczytałam wiele krytyki na temat tego filmu, ponieważ pokazana jest w nim całkiem spora ilość przemocy i to całkiem poważnej. Początkowe tarzanie się po podłodze Han Mo z In Mo naprawdę jest zabawne, ale mamy też na przykład zdzielenie cegłą po głowie lub zwykłe pobicie. Dla mnie jednak nie było to niepokojące, a groteskowe.
Rodzina Oh jest wręcz grupą antybohaterów bez szans na poprawę w trakcie filmu. Han Mo jest gangsterem (wątek ten najbardziej rozwija się pod koniec filmu), In Mo zgorzkniałym mądralą, a Mi Yeon zmienia facetów jak rękawiczki, będąc okropnym modelem dla Min Kyung, która jest właśnie w okresie nastoletniego buntu. Jedyną, wszystko równoważąca ostoją jest mama, chociaż dla mnie to trochę zaskakująca rola dla Yoon Yeo Jung, która kojarzy mi się z rolami nieco opryskliwych kobiet. Oh jako „starzejąca się rodzina” po prostu nie wyrasta ze swoich konfliktów. Myślę jednak, że przekazem „Boomerang Family” jest to, że nieważne czy wiążą nas więzy krwi (pojawia się w tym filmie trochę rodzinnych sekretów…) i jak bardzo nienawidzimy się nawzajem, bycie rodziną sprawia, że mimo wszystko troszczymy się o siebie. Nawet jeśli wychodzi to w bardzo dziwnych sytuacjach.
Osobiście bardzo mi się ten film spodobał z powodu grającej w nim obsady i dlatego też polecam „Boomerang Family” takiej grupie docelowej – fanom poszczególnych aktorów.
Zdobyte nagrody
2013 Blue Dragon Film Awards:
- nagroda popularności dla Gong Hyo Jin
How Gee 