Pieta

Znane też jako: 피에타

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: dramat

Reżyseria: Kim Ki Duk

Premiera: 2012

Obsada: Jo Min Soo, Lee Jung Jin

.

„Pieta” to pierwszy koreański film, który zdobył główną nagrodę na jednym z trzech najważniejszych festiwali filmowych, w tym przypadku akurat w Wenecji. Jo Min Soo prawdopodobnie też zgarnęłaby nagrodę, gdyby nie to, że wprowadzono nagle zasadę, że jeden film może wygrać tylko w jednej kategorii. Krytycy wieszczą powrót Kim Ki Duka do formy po marazmie, w jaki wpadł po nakręceniu „Dream”, ale w sumie nie wiem, czy przyznać im rację, ponieważ moja znajomość jego filmów jest raczej nikła i wciąż nie obejrzałam paru największych „klasyków”.

Szczerze mówiąc, kompletnie nie czuję się na siłach, żeby recenzować „Pietę”, ponieważ ten film mnie przerasta. Był nieco szokujący, tajemniczy, dziwnie wciągający, ale nie jestem w stanie odczytywać chrześcijańskiej symboliki. Uważam zresztą, że naprawdę większość recenzentów (jeśli nie wszyscy) nie ma pojęcia, co zrobić z „Pietą”. Przeczytałam mnóstwo recenzji zarówno w języku polskim, jak i angielskim, odnosząc wrażenie, że ich autorzy sami się motali w nadmiarze epitetów oraz jakiejś gadce o nadziei, żeby ukryć swoje niezrozumienie „Piety”. Ja tego nie ukrywam – nie rozumiem tego filmu, choć mimo to wywarł on mnie wrażenie swoją brutalnością i małą ilością dialogów.

Główny bohater Kang Do jest potworem na usługach lichwiarzy, który łamie kończyny dłużnikom lub wyrzuca ich przez okno, żeby zebrać  pieniądze z ubezpieczenia, a z kolei główna bohaterka to jego nagle pojawiająca się znikąd matka Mi Sun, która przeprasza, że porzuciła go trzydzieści lat temu. Mamy więc naprawdę dziwną parę, szokujące próby matczynej miłości oraz kwestię przebaczenia, skoro film jasno nawiązuje do rzeźby piety. Postać Jo Min Soo jednak zmienia się z matki próbującej naprawić błędy w mścicielkę i w tym momencie zaczynam się gubić. Dlatego zwracam się do was, czytelników, z prośbą o wypowiedzenie się na temat „Piety”, jeśli widzieliście ten film. Ja poczułam po prostu, że jest to zbyt ważna pozycja w historii koreańskiej kinematografii, żeby nie obejrzeć jej i nie wspomnieć o niej na blogu, ale z reguły właśnie dlatego unikam recenzowania filmów Kim Ki Duka, ponieważ to, co mi się wydaje podczas ich oglądania, okazuje się później błędne. Dlatego wolę dobrą komercję. Nie potrzebuję trudnych filmów do jakiegoś lepszego poczucia „intelektualnego”. A mój końcowy, bardzo płytki wniosek z obejrzenia „Piety” jest taki, że fajnie jest widzieć Lee Jung Jina w czymś, co nie jest beznadziejną dramą.

Zdobyte nagrody

2012 Venice International Film Festival:

• Złoty Lew dla najlepszego filmu

2012 Korean Association of Film Critics Awards:

• najlepszy film
• najlepsza reżyseria
• najlepsza aktorka – Jo Min Soo
• FIPRESCI Korean Branch

2012 Grand Bell Awards:

• najlepsza aktorka – Jo Min Soo
• Special Jury Prize dla Kim Ki Duka

2012 Korean Popular Culture and Art Awards:

• Eun-gwan Order of Cultural Merit dla Kim Ki Duka
• Okgwan Order of Cultural Merit dla Jo Min Soo
• Okgwan Order of Cultural Merit dla Lee Jung Jina

2012 Asia Pacific Screen Awards:

• Screen International Jury Grand Prize dla Jo Min Soo

2012 Blue Dragon Film Awards:

• najlepszy film

2012 Shin Young-kyun Arts and Culture Foundation’s Beautiful Artist Awards:

• Grand Prize dla Kim Ki Duka

2012 Korean Art Critics’ Conference:

• Best Artist Award dla Kim Ki Duka

2012 Women in Film Korea Awards:

• Best Technical Award

2012 Satellite Awards:

• Satellite Award dla najlepszego filmu obcojęzycznego

2012 Dubai International Film Festival:

• najlepsza reżyseria

2012 Korea Film Actor’s Association:

• Lifetime Achievement Award dla Kim Ki Duka
• Achievement Award dla Jo Min Soo
• Achievement Award dla Lee Jung Jina

2013 KOFRA Film Awards:

• najlepszy film 2012 roku
• najlepsza aktorka – Jo Min Soo

2013 Fantasporto Director’s Week:

• najlepszy film
• najlepsza aktorka – Jo Min Soo

2013 Asian Film Awards:

• People’s Choice – Jo Min Soo