On Air

Znane też jako: One Sided Love Affair, On Eeo, 온에어

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: romans, workplace drama

Ilość odcinków: 21 x 70 min.

Premiera: 2008

Obsada: Kim Ha Neul, Song Yoon Ah, Park Yong Ha, Lee Bum Soo, Lee Hyung Chul, Hong Ji Min, Yoo Seo Jin, Han Ye Won, Kang Joo Hyung

.

Każdy sobie rzepkę skrobie…

Miałam w planach obejrzenie wszystkich dram scenarzystki Kim Eun Sook, ponieważ ona sama w sobie jest większą marką niż niejeden aktor. Tylko „Lovers” (SBS 2006-2007) mnie tak jakoś odstręcza, bo wychodzi na to, że to jej najgorsza drama, dlatego wraz z obejrzeniem „On Air” uznaję mój cel za osiągnięty. W sumie dobrze się złożyło, że nadrobiłam ten tytuł jako ostatni. Mając już całkiem szerokie pojęcie o komediach romantycznych Kim Eun Sook, jej stylu i powtarzalnych elementach, całkiem ciekawie było oglądać jej autoparodię w „On Air”, które jest dramą o dramach. Wydaje mi się, że nawet pierwszą w historii, a na pewno poprzedzającą „Worlds Within” od No Hee Kyung i „The King of Dramas”.

Czwórka głównych bohaterów „On Air” nie dość, że jest równa sobie czyli bez podziałów na main leadów i second leadów, to jeszcze niekoniecznie połączeni są skomplikowanym czworokątem miłosnym, ponieważ jak na dramę Kim Eun Sook „On Air” zawiera zaskakująco mało romansu… Głównymi bohaterami są ludzie w różny sposób połączeni z produkcją dram. Oh Seung Ah (Kim Ha Neul) to topowa aktorka, która tak naprawdę gra kiepsko, ale jej olbrzymia popularność oraz sposób, w jaki prowadzi ją jej agencja, zrobiły z niej wielką diwę. Seung Ah robi olbrzymi skandal, kiedy odmawia przyjęcia Daesanga na końcoworocznym rozdaniu nagród SBC, ponieważ miałaby się nim podzielić z kimś innym. Zrywa kontrakt z agencją i zamyka się w domu, jednak wkrótce postanawia współpracować z menadżerem Jang Ki Junem (Lee Bum Soo), który zakłada własną agencję i próbuje nie zbankrutować. On zna ją od początków jej kariery, kiedy jako nastolatka chodziła na przesłuchania.

„Druga połowa” głównej obsady to scenarzystka Seo Young Eun (Song Yoon Ah) oraz reżyser Lee Kyung Min (Park Yong Ha). Ona jest taką samą diwą jak Oh Seung Ah i obie wręcz się nie znoszą. Jej dramy to najbardziej popularne komedie romantyczne, które są jednak krytykowane za płytkość dialogów i przewidywalność. On jest natomiast reżyserskim żółtodziobem pełnym ambicji, który właśnie nie chce kręcić takich populistycznych dram. Przekonuje Young Eun, żeby sięgnęła do swojego starego skryptu i napisała dramę, w której główna bohaterka jest niedorozwinięta. „On Air” będzie przedstawiało proces tworzenia tej dramy, nakłaniania Seung Ah to zagrania głównej roli i konieczność radzenia sobie z sabotażem jej byłego menadżera.

Spojrzenie w krzywym zwierciadle

Bardzo długo zajęło mi wkręcenie się w „On Air”, jeśli w ogóle mogę o czymś takim mówić, bo nie jest to jedna z tych super chwytliwych dram Kim Eun Sook. Szczerze mówiąc, początek tego serialu dość mnie odstręczał… Wiecie, że nie lubię Kim Ha Neul, ale muszę przyznać, że nawet ona zagrała w sumie dobrze, kiedy porówna się ją z Song Yoon Ah… Ta aktorka zrobiła na mnie fatalne wrażenie i nie mam zamiaru już nigdy niczego z nią oglądać, całe szczęście, że „On Air” to dotychczas jej ostatnia drama. Nie jestem w stanie ocenić, czy to był celowy zabieg, jakaś potworna ironia, ale pierwsze odcinki były wręcz przerysowane. Wszyscy wrzeszczeli, nikt nie sprawiał sympatycznego wrażenia, a Oh Seung Ah i Seo Young Eun jako dwie diwy skaczące sobie do gardeł były ciężkie do zniesienia. Być może taka jest właśnie rzeczywistość za kulisami naszych kochanych dram… Nie usprawiedliwia to jednak Song Yoon Ah, która dzięki swojej wybujałej ekspresji wręcz sprawiała wrażenie idiotki.

„On Air” to produkt wysokiej klasy. Mamy naprawdę przeogromną ilość występów cameo oraz nawiązań do rzeczywistych dram, jednak moim zdaniem jest to tylko błyszcząca powierzchnia, kiedy pod nią naprawdę niewiele się kryje. Kim Eun Sook nie potrafi pisać z głębią albo ma złe pojęcie o niej, jeśli uważa, że „On Air” i „City Hall” to jej najbardziej treściwe, głębokie dramy. Recenzowany tytuł sprawia sztuczne wrażenie kompleksowego, kiedy tak naprawdę to kolejna fantazja, a nie sprytne przełożenie rzeczywistości na fikcję. Właściwie nie ma tu więcej bohaterów poza główną czwórką, ludzie w tej dramie są anonimowi. Byłam zmęczona ich problemami oraz wielką niekonsekwencją zachowań, szczególnie w przypadku Jang Ki Juna. Zabrakło mi po prostu w tej dramie jakiegoś autorytetu, który wskazywałby, jak powinno wyglądać to właściwe środowisko pracy, bo w „On Air” wszyscy wykazują po prostu niesamowity poziom samolubstwa, próbując uszczknąć jak najwięcej dla siebie.

Z czasem jednak ta drama wychodzi na prostą, dlatego w rezultacie dałam jej wyższą, niepasującą do moich narzekań ocenę. Ma to związek ze stopniowym zaprzestaniem wykrzywiania twarzy przez Song Yoon Ah. Poza tym kiedy przejdzie się już fazę tych wszystkich problemów (często wyssanych z palca) przed rozpoczęciem dramy Young Eun i Kyung Mina, jej produkcja jest o wiele przyjemniejszym elementem fabuły „On Air”. Zdziwiłam się, że wątek romantyczny w tym serialu pojawił się tak późno… Wychodzi na to, że „On Air” to bardziej workplace drama niż romans, ale przynajmniej oszczędzono tym sposobem wielu łez i melodramatu, a spodziewałam się go wiele, szczególnie z tego względu, że Seo Young Eun jest rozwiedzioną matką, a to właśnie ona była główną bohaterką wątku romantycznego wraz z Lee Kyung Minem.

„On Air” to kiepskie występy głównych aktorek i ratujący wszystko główni aktorzy. Nie chcę wiedzieć, jaka Kim Eun Sook może być naprawdę, skoro Seo Young Eun ma być jej alter ego. Powiedziałabym, że „On Air” nie daje interesującego spojrzenia na świat produkcji dram, ponieważ nie dowiemy się niczego odkrywczego – nie ma miejsca dla „innych” dram, królują komedie romantyczne o Kopciuszkach. I nawet w tym tytule znajdziemy ładne, romantyczne scenki niczym z bajki.

Zdobyte nagrody

2008 SBS Drama Awards:

• Top Excellence dla Kim Ha Neul
• Top Excellence dla Song Yoon Ah
• Excellence dla Park Yong Ha
• Top 10 Stars – Kim Ha Neul
• Top 10 Stars – Song Yoon Ah
• Top 10 Stars – Park Yong Ha
• Top 10 Stars – Lee Bum Soo

2008 Korea Drama Award:

• Top Excellence dla Kim Ha Neul

45th Baeksang Arts Awards:

• najlepsza reżyseria

Ocena:

Fabuła – 7/10

Kwestie techniczne – 7/10

Aktorstwo – 7/10

Wartość rozrywki – 7/10

Średnia – 7/10