Wonderful Mama

Znane też jako: Wondeopul Mama, 원더풀 마마

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: familijny

Ilość odcinków: 48 x 70 min.

Premiera: 2013

Obsada: Jung Yumi, Jung Kyeo Woon, Bae Jong Ok, Kim Ji Seok, Park Bo Geom, Lee Chung Ah, Lee Min Woo, Yoo In Young, Yoon Joo Hee, Ahn Nae Sang, Kyun Miri, Kim Chung, Yooyoung (Hello Venus)

.

Sądzę, że nigdy mi się nie będzie chciało napisać recenzji „Wonderful Mama”, dlatego robię to teraz, na szybko i bez śródtytułów. Ta drama nawet na to nie zasługuje, tak na marginesie…

Już dawno nie jest tak, że męczę się z jakąś dramą, aby móc ją później zjechać w recenzji. Nie chce mi się, natychmiastowo wyrzucam takie gnioty z pamięci. Prawda jest po prostu taka, że kieruje mną tylko i wyłącznie możliwość dodania kolejnej pozycji do tagu aktora czyli innymi słowy obejrzałam „Wonderful Mama” dla Jung Kyeo Woona i w mniejszym stopniu dla Jung Yumi. Tyle. Ta drama nie spowodowała nawet, że rwałam sobie włosy z głowy, ponieważ potrafiłam obejrzeć jeden odcinek w pół godziny lub mniej, mocno przewijając, a mimo to nadal doskonale wiedząc, co się dzieje, bo „Wonderful Mama”  to taki typowy weekendowy makjang, gdzie przez kilkadziesiąt odcinków bohaterowie mają wciąż te same problemy. Nie mam pojęcia, dlaczego takie seriale wciąż są produkowane, kiedy większość ma żałosną oglądalność… Te żenujące hity MBC podtrzymują może wiarę w gatunek?!

„Wonderful Mama” już tytuł miało zapowiadający wyłącznie klęskę (w czym później utwierdziły mnie jeszcze okropne zdjęcia z planu, zwiastuny i plakaty), ale mogę przyznać, że idea stojąca za tą dramą była… górnolotna w gruncie rzeczy. Mama-lichwiarka (Bae Jong Ok) ma trójkę dorosłych, rozpuszczonych dzieci, dla których pieniądze są ważniejsze niż ona sama, dlatego postanawia powziąć drastyczne środki i udaje przed nimi, że zbankrutowała, aby wreszcie wydorośleli i zaczęli zarabiać własne pieniądze. Najmłodszy syn Go Young Jun (Park Bo Geom) jest playboyem i spryciarzem, to jakoś sobie radzi, środkowy syn Go Young Soo (Kim Ji Seok) zaczyna uczyć angielskiego syna swojej znajomej, a najstarsza córka Go Young Chae (Jung Yumi) zaczyna pracować jako projektantka mody, ponieważ jako jedyna posiada jakikolwiek talent. Oryginalności w „Wonderful Mama” jest tyle, że to główna bohaterka jest w teorii bogata, kiedy główny bohater biedny, ale na tym kończą się zalety.

Jung Kyeo Woon gra Jang Hun Nama, który zatrudnia Young Chae w swojej rodzinnej firmie i co oczywiste, zakochuje się w niej później. Nie będę już się roztkliwiać, że to taki niedoceniany aktor, ponieważ straciłam przez tę dramę trochę szacunku do niego. „History of Salaryman” było przełomem w jego karierze, najlepszą dramą i najlepszą rolą, a potem co? Parę ról cameo, które tylko zaostrzyły apetyt na kolejną rolę i nagle jego nazwisko wyskakuje w weekendowym gniocie SBS, który na pewno nie będzie miał żadnej oglądalności (w porównaniu do KBS i okazjonalnie MBC). Wierzę, że sam sobie to wybrał, chcąc łatwo zarobić pieniądze (bo w końcu odcinków dużo…). W przypadku Jung Yumi moja złość wyparowuje, ponieważ to jej pierwsza główna rola. Mogę jej wybaczyć „Wonderful Mama”, ponieważ skorzystała z okazji, ale niestety materiał okazał się beznadziejny. Nawet nie wiecie, jak się ucieszyłam, że drama ta skończyła się na czterdziestu ośmiu, a nie pięćdziesięciu odcinkach!

Matka byłej dziewczyny Hun Nama jest typową, karykaturalną złą teściową z bogatego domu, która depcze po ludziach niższej klasy, jej synowa Oh Da Jung (Lee Chung Ah) jest wygryzana przez sekretarkę męża Lee Jang Ho (Lee Min Woo), który jest cholerycznym dupkiem, a tytułowa mama trójki rodzeństwa nagle jest chora na Alzheimera, co ukrywa i zamiast próbować „naprawić” swoje dzieci zanim całkiem zaniemoże, obchodzi ją tylko i wyłącznie odnalezienie syna, którego zabrano jej przed laty. Oczywiście, jak łatwo się można domyślić, będzie nim ktoś bardzo dobrze znany, bo nie istnieje w dramach coś takiego jak małe szanse prawdopodobieństwa. Myślałam, że dowalą jeszcze jakiś melodramat związany z Young Chae i Hun Namem, ale ich problemy zaskakująco były rozwiązywane błyskawicznie, przez co cała „treść” tej dramy ograniczała się do tego samego makjangu i słodkich scen między głównymi bohaterami na pocieszenie widza. Oni nawet ze sobą nie rozmawiali na głębsze tematy, ale w każdym odcinku (lub przynajmniej co dwa) musieli się przytulić lub pocałować, co później zrobiło się strasznie nudne. Och, jeszcze był ciągnący się przez trzydzieści odcinków rozwód Da Jung z Jang Ho! Jak mogłam o tym zapomnieć…

Myślę, że nie muszę nic więcej dodawać na temat „Wonderful Mama”, bo na pewno nikt o zdrowym zmysłach nie obejrzy tej dramy. Może to zdanie nie świadczy o mnie dobrze, ale mimo wszystko czuję, że moje doświadczenie życiowe zostało wzbogacone przez tą dramę, bo przez nią docenia się o wiele bardziej inne seriale…

Zdobyte nagrody

2013 APAN Star Awards:

• Best Dresser Award dla Yoo In Young

Ocena:

Fabuła – 1/10

Kwestie techniczne – 3/10

Aktorstwo – 5/10

Wartość rozrywki – 2/10

Średnia – 2,75/10