Good Doctor

Znane też jako: The Green Scalpel, The Green Mes, Gut Dakteo, 굿 닥터

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: medyczny

Ilość odcinków: 20 x 70 min.

Premiera: 2013

Obsada: Joo Won, Moon Chae Won, Joo Sang Wook, Kim Min Seo, Chun Ho Jin, Kwak Do Won, Kim Young Kwang, Go Chang Seok, Jin Kyung, Jo Hee Bong, Yoon Park, Yoon Bong Gil, Wang Ji Won, Kim Hyun Soo, Uhm Hyun Kyung

.

Wielkie wyzwanie i przygoda

Park Shi Ohn (Joo Won) jest sawantem, czyli wykazuje pewien stopień autyzmu, ale jego niesamowita chłonność wiedzy i doskonała pamięć sprawiają, że „wyucza” się zachowań i reakcji, przez co z wiekiem staje się coraz bardziej socjalny. W młodości razem z matką i starszym bratem byli wiecznie dręczeni przez ojca-alkoholika. Ewentualnie rodzice go porzucili, co odbiło się na Shi Ohnie taką traumą, że po latach nie potrafi rozpoznać swojej mamy. Były jednak dwa inne tragiczne wydarzenia w jego dzieciństwie, które sprawiły, że postanowił zostać lekarzem – śmierć jego królika oraz śmierć jego brata, kiedy obaj weszli do szybu kopalnianego, który się zawalił. Od tego momentu Shi Ohnem zaopiekował się lokalny lekarz Choi Woo Seok (Chun Ho Jin), który stając się dla niego ojcem, jakiego nigdy nie miał, postanowił pomóc mu w zostaniu pediatrą i chirurgiem.

Lata później, kiedy Shi Ohn jest już dorosły, Woo Seok stawia na szali swoją posadę dyrektora w szpitalu Sungwon, żeby przyjęto go tam jako rezydenta. Shi Ohn robi klasyczne wielkie wejście przyjeżdżając do szpitala jako osoba, która udzieliła doraźnej pomocy dziecku, na które zwaliło się szkło, jednak cała jego olbrzymia wiedza oraz umiejętność wyobrażenia sobie całego ludzkiego ciała zdają się na nic, kiedy z powodu stresu wychodzą na wierzch jego autystyczne tendencje. Rezydenci oddziału pediatrii traktują go jak zło konieczne, starając się nie powierzać mu żadnych odpowiedzialnych zadań, ale Shi Ohn i tak popełnia mnóstwo błędów, narażając się na wielki gniew profesora Kim Do Hana (Joo Sang Wook). Stopniowo będzie jednak zyskiwał szacunek kolegów i doświadczenie w pracy. Pierwszą wspierającą go osobą zostanie lekarka Cha Yoon Seo (Moon Chae Won), która początkowo podchodzi do niego jak do dziecka, swojego pacjenta, ale przy niej Shi Ohn błyskawicznie dojrzeje, stając się odpowiedzialnym dorosłym i dobrym lekarzem.

Oryginalność w skostniałym gatunku

„Good Doctor” jest chyba najoryginalniejszą dramą w czysto medycznym gatunku, przez co, jak już wspomniałam w swoim ostatnim tekście, który był ogólnie o takich dramach, może trafić do bardzo szerokiej grupy widzów. Scenariusz autora trzech sezonów „God’s Quiz” (OCN 2010-2012) zagwarantował intrygującego głównego bohatera, kiedy reżyser familijnego „Ojakgyo Brothers” (KBS 2011-2012) nadał recenzowanej dramie bardziej ludzki wymiar w porównaniu do innych dram medycznych, w których tak czy siak mamy do czynienia z ludzkim życiem. Tak więc już od samych zapowiedzi reagowałam na „Good Doctor” mieszanką podekscytowania, ale również pewnych obaw.

Mój niepokój miał trochę egoistyczne podłoże podobne do tego, co przy „That Winter, The Wind Blows” (SBS 2013). Obawiałam się, że zostanę pozbawiona tej romantycznej fantazji, pomimo takiego wspaniałego połączenia aktorów, jakim jest para Joo Wona z Moon Chae Won, z tego właśnie powodu, że Joo Won gra osobę z ułomnościami. Tak samo miałam przy Song Hye Kyo grającą ślepą kobietę w „That Winter…” – niby narzeka się na to upiększenie świata w koreańskich dramach, ale mimo wszystko podświadomie nie podoba mi się to, kiedy brakuje wątku romantycznego dwojga idealnie pięknych ludzi. Po raz drugi przekonałam się jednak, że moje obawy były idiotyczne, bo oba tytuły oglądało się wspaniale.

Rola Joo Wona wydała mi się bardzo interesująca, ponieważ mam wrażenie, że z jednej strony wielu młodych, dwudziestoletnich aktorów powiedziałoby, że chcieliby się powziąć takiego wyzwania, ale z drugiej pewnie nigdy nie zrobiliby tego, przejmując się za bardzo własnym wizerunkiem. On wydał mi się wręcz idealny w roli Park Shi Ohna, ponieważ uznaję go za bardzo ekspresywnego, wręcz fizycznego aktora. Przy takim „Bridal Mask” (KBS 2012) mógł czasami popadać w przesadę, niemniej imponował, a tutaj w „Good Doctor” wręcz zapomniałam, że nie jest na co dzień sawantem o przygarbionej posturze i specyficznym sposobie mówienia…

Pogrzebmy topór wojenny!

Myślę, że sukces tej dramy opiera się tylko i wyłącznie na postaci Park Shi Ohna wykreowanej zarówno przez Joo Wona, jak i scenarzystę Park Jae Buma. W innym przypadku „Good Doctor” może się wydać miejscami nieco nudne… W porównaniu do innych dram medycznych położono tutaj większy nacisk na relacje międzyludzkie zarówno lekarzy z pacjentami, jak i między nimi samymi. Nie było aż tak wiele scen operacji, tak więc zabrakło dreszczyku emocji.

Sama przestałam być na bieżąco z „Good Doctor” już gdzieś w połowie, ale potem goniąc poprzez oglądanie wielu odcinków z rzędu, uzależniłam się od jego ciepła. To w przypadku dram medycznych wydaje mi się bardzo trudne do osiągnięcia, ponieważ najczęściej po prostu przejmowałam się bohaterami i kibicowałam im w walce ze „złem” w postaci skorumpowanej dyrekcji. Zawsze był ten konflikt podejścia idealistycznego z pragmatycznym, nastawionym na zyski, ewentualnie interesowały mnie kolejne pojawiające się pęknięcia na masce chirurga-geniusza. Role Ji Sunga w „New Heart” (MBC 2007-2008) oraz Go Joo Wona w „Obstetrics and Gynecology Doctors” (SBS 2010) emitowały to rozbrajające ciepło, ale jeszcze nie spotkałam się z tym, żeby cała drama taka była.

Mimo wszystko mamy w „Good Doctor” wielu bohaterów, którzy nie są lekarzami, ale zasiadają w dyrekcji szpitala, przez co próbowano wprowadzić ten wątek polityka kontra lekarskie ideały, ale poprowadzono go raczej nieudolnie, tak jakby porzucając go w trakcie. Postacie Kwak Do Wona czy Na Young Hee mogły się w takim razie wręcz wydać zbędne, Kim Min Seo broniła się tym, że jej bohaterka była narzeczoną Kim Do Hana. Pomimo takich przesłanek czworokąta miłosnego de facto nie było, dlatego to była od razu miła odmiana, kiedy Yoo Chae Kyung nie okazała się być jakimś wrednym, zazdrosnym second leadem, ale jednym z katalizatorów do jakiś postępów w relacji Shi Ohna z Yoon Seo, kiedy zaprzyjaźniła się z głównym bohaterem. W ogóle tu nie ma złych postaci! Nawet jeśli znajdą się jacyś na początku dramy, którzy na takich wyglądają, z czasem poddadzą się wpływowi Park Shi Ohna. A wiadomo, że Joo Won jest fantastyczny w bromance…

Trzeba oczywiście pochwalić „Good Doctor” za dość odważną próbę przedstawienia głównego bohatera z ułomnościami w dramie prime time’owej. Nie chcę się zagłębiać w jakieś medyczne niuanse nad prawdziwym stanem Shi Ohna, bo to nie był ciężki autyzm znany nam z innych filmów („Kod Merkury” z Brucem Willisem się kłania i milion powtórek w polskiej telewizji…), ale coś innego, więc nie należy się zrażać opisem głównego bohatera przy sięganiu po „Good Doctor” czy wytykać niedorzeczność, że taka osoba zajmuje się chorymi dziećmi, ba!, operuje je. Wystarczająco dużo było w tej dramie uprzedzeń w stosunku do głównego bohatera.

Zdobyte nagrody

2013 KBS Drama Awards:

• Top Excellence dla Joo Wona
• Excellence dla Moon Chae Won
• Excellence dla Joo Sang Wooka
• PD Award dla Joo Wona
• nagroda internautów dla Joo Wona
• nagroda popularności dla Moon Chae Won
• najlepsza para – Joo Won & Moon Chae Won

2013 Korea Drama Awards:

• najlepszy scenariusz

2013 Grimae Awards:

• najlepsza drama

50th Baeksang Arts Awards:

• najlepsza drama

2014 Korea PD Awards:

• najlepszy aktor – Joo Won
• najlepsza drama

2014 Banff World Media Festival:

• najlepszy serial

2014 Korea Broadcasting Awards:

• najlepsza drama średniej długości

2014 Seoul International Drama Awards:

• Silver Bird Prize dla najlepszej mini-serii

Ocena:

Fabuła – 8/10

Kwestie techniczne – 7/10

Aktorstwo – 9/10

Wartość rozrywki – 9/10

Średnia – 8,25/10