Thirst

7Znane też jako: Pragnienie, The Bat, Bakjwi, 박쥐

Na podstawie: francuskiej powieści „Teresa Raquin” autorstwa Emila Zoli

Gatunek: horror

Reżyseria: Park Chan Wook

Premiera: 2009

Obsada: Song Kang Ho, Kim Ok Bin, Shin Ha Kyun, Kim Hae Sook, Park In Hwan

.

„Thirst” jest ostatnim koreańskim filmem Park Chan Wooka, który w tym roku zadebiutował w Hollywood ze „Stoker”. Bardzo długo tkwił w mojej kolejce filmów do obejrzenia, no bo przecież TEN reżyser, ale ostatnio pojawił się jeszcze jeden nęcący czynnik – Kim Ok Bin. Znałam tę aktorkę wcześniej dzięki filmom „The Front Line” i „Over My Dead Body”, ale dopiero tegoroczna drama „The Blade and Petal” pokazała mi ją w zupełnie innym świetle. Wcześniej postrzegałam ją tylko jako specyficzną aktorkę i chłopczycę, ale okazało się, że jest naprawdę świetna. A „Thirst” jest jej przełomowym momentem w karierze, ponieważ postanowiła zerwać z dramami i „miłymi” rolami w bardzo drastyczny sposób – scenami erotycznymi, przemocą i ogólną makabrą.

Sam szkielet fabuły oraz wydarzenia w tym filmie są takie same jak w „Teresie Raquin”, a przynajmniej takie odniosłam wrażenie, czytając krótki opis, o czym jest ta książka. „Thirst” nie jest jednak adaptacją w pełnym znaczeniu tego słowa, tylko inspiruje się, ponieważ w gruncie rzeczy to horror o wampirach. Zanim jednak zaczniecie już coś sobie wyobrażać, chcę podkreślić, że z pewnością nie jest to „typowy” horror (bardziej świetna stylizacja na niego…), a motyw wampirów nie jest sprowadzony tylko do pięknych, niezniszczalnych istot i ich tragedii egzystencjalnej, czego ostatnio mnóstwo w popkulturze. „Thirst” to po prostu bardzo unikatowy film, zawieszony gdzieś między azjatyckim stylem, kinem europejskim, a gotykiem. W pewnym sensie przypomniał mi o poprzednim filmie Park Chan Wooka, „Pani Zemście”. Tutaj również znajdziemy chrześcijańskie odniesienia oraz wybujały styl.

Głównym bohaterem jest ksiądz Sang Hyun, który wybiera się „samobójczą” misję do Afryki, gdzie daje sobie wszczepić wirus, aby stać się królikiem doświadczalnym do badań nad szczepionką. Jako jedyny przeżywa, ale po powrocie do Korei zaczyna pragnąć krwi. Okazało się, że przetoczono mu w Afryce wampirzą krew i sam stał się jednym, potrafiąc leczyć rany i stając się dla wiernych błogosławionym, przez co wszędzie za nim chodzą, błagając o modlitwę. Kiedy leczy niejakiego Kang Woo, jego matka przypomina sobie, że znała Sang Hyuna, kiedy był małym chłopcem, dlatego zaczyna go coraz częściej zapraszać do swojego domu, gdzie grają w mahjonga ze znajomymi. Sang Hyun zaczyna pożądać żony Kang Woo, bitej i poniżanej Tae Joo, którą Pani Ra przygarnęła jako małą dziewczynkę. Jego wampirze instynkty oraz pożądanie biorą górę nad chrześcijańskimi przekonaniami i wkrótce Sang Hyun oraz Tae Joo stają się kochankami. Zabijają Kang Woo, Tae Joo staje się wampirzycą, ale Sang Hyun czuje wielką winę i dręczą go koszmary.

Interesujące jest to, że „Thirst” nie używa kiczowatych trików do pokazania wampiryzmu, więc nie znajdziemy kłów, bladości nieboszczyka czy pożal się Boże świecącej skóry. Skóra Sang Hyuna nie może znieść promieni słonecznych, ale regeneruje się po wypiciu krwi. Nadludzka sprawność doprowadziła do paru sztucznie wyglądających scen skakania po dachach budynków, których poziom był tylko nieco lepszy od latania na linach w sageukach, ale właściwie to jedyny szkopuł w tym filmie. „Thirst”, jak tytuł wskazuje, jest o pragnieniu, pożądaniu. I naprawdę wyczerpano ten temat elementami seksualnymi, konfliktem wierzeń chrześcijańskich z naturą oraz samym tematem wampirów, które przecież głównie tym się kierują. Wyszło intrygujące love story w makabrycznych dekoracjach z próbującym panować nad sobą Song Kang Ho i zmieniającą się jak kameleon Kim Ok Bin.

Zdobyte nagrody

2009 Cannes Film Festival:

  • Jury Prize

2009 Blue Dragon Film Awards:

  • najlepsza aktorka drugoplanowa – Kim Hae Sook
  • najlepsza muzyka

2009 Antalya Golden Orange Film Festival:

  • Netpac Award

2009 Fantasia Film Festival:

  • 3. miejsce

2009 Sitges International Film Festival:

  • najlepsza aktorka – Kim Ok Bin

2010 Fantasporto Film Festival:

  • Orient Express Section Grand Prize

2010 Asian Film Festival:

  • najlepsze efekty specjalne

3 Comments

  1. Próbowałam przejść przez ten film. W pewnym momencie stał się dla mnie kompletnie niezrozumiały, jakby powycinano sceny. Nie bardzo zrozumiałam motyw śmierci KangWoo i tego, że potem się pojawiał kochankom. Ale może dlatego, że się poddałam i nie obejrzałam do końca? Może na końcu wszystko jest wyjaśnione? Albo po prostu jestem za głupia na ten film?
    Mnie się nie podobał. A sceny erotyczne ocierały mi się o pornola.

    Polubienie

      1. A jednak, wyrzuty sumienia.
        Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia jakie miałam ale nie zrozumiałam o co chodziło z tym kamieniem. Na dnie jeziora był dom, a on go zamknął w szafie i bał się, że ma tyle siły że się wydostanie? Trochę mi się tam zagmatwało bo brzmiało to dla mnie tak jakby Kang też był wampirem i dlatego go tam zamknął w tej szafie. Nie wiem.. ta scena ze śmiercią jakaś taka najbardziej dziwna dla mnie była.
        Sama główna bohaterka też mnie wkurzała, bo najpierw jak dzika rzucała się do księdzowego penisa, a potem nagle zaczęła go gnoić i słodzić półżywej matce tak jakby nagle zapomniała wszelkie krzywdy. Dla mnie tak nagła przemiana była co najmniej dziecinna. Panienka chciała to się zabawiała z wampirem. Jak jej się znudziło i uznała, że rączki wampirze nagle są takie zimne to błagała o łaskę teściową.
        Dobrze, że jej przywalił i nazwał cipą bo potraktowała go jak zabawkę.

        Polubienie

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.