Answer 1994

Znane też jako: Answer to 1994, Answer Me 1994, Respond 1994, Reply 1994, Basketball Extravaganza, Eungdaphara 1994, 응답하라 1994, 응답하라1994 팔도청춘 in 서울

Na podstawie: koreańskiej dramy „Answer 1997” (tvN 2012)

Gatunek: komedia obyczajowa, romans, coming-of-age

Ilość odcinków: 21 x 90 min.

Premiera: 2013

Obsada: Go Ara, Jung Woo, Yoo Yeon Seok, Son Ho Jun, Kim Sung Kyun, Dohee (Tiny-G), Baro (B1A4), Sung Dong Il, Lee Il Hwa

.

Wydanie nowe, poprawione

Czy istnieje coś takiego jak szczery sequel, remake lub spin-off? Wszystkie z definicji powstają przecież poprzez chęć wykorzystania istniejącej już treści i jej sukcesu, aby osiągnąć zysk tańszym kosztem lub w teorii choć ciut bardziej zapewnić sobie powodzenie niż gdyby rzucać się na głęboką wodę z czymś zupełnie nowym. Po olbrzymim sukcesie ryzykownej dramy „Answer 1997” stacja kablowa tvN zaczęła przebąkiwać o sequelu, bo przecież oryginalnie twórcy chcieli umieścić fabułę w 1994 roku… To dość fajna wymówka – maskujemy odcinanie kuponów chęcią wyrażenia swojej oryginalnej wersji artystycznej. Niesamowicie podobała mi się obsada, a poza tym wiecie, że uwielbiam oldskul, więc charakteryzacje bohaterów z zapowiedzi włączyły u mnie wielkie sentymenty. Jednak w myśl zasady, że sequele nigdy nie są tak dobre jak oryginały, było mi trochę przykro, bo kompletnie nie zakładałam, że „Answer 1994” też będzie hitem. A było… Nawet większym niż poprzednik, stając się przysłowiowym wyjątkiem dla potwierdzenia reguły.

Pierwsze dwa odcinki były tak wolne, że wręcz zmuszałam się do oglądania „Answer 1994”, bo różnice kulturowe mieszkańców różnych rejonów Korei nie są czymś bardzo interesującym dla obcokrajowca w porównaniu do nawiązań popkulturowych. W czwartym ktoś musiał włączyć jakiś przełącznik, ponieważ nagle potwornie się wciągnęłam, nie mogąc doczekać się kolejnych odcinków. Trwało to około dziesięć epizodów, potem moje serce zostało złamane przez Na Jung, kiedy było już właściwie wiadomo, że wybrała Trasha zamiast Chilbonga. Tak na marginesie nie wystawiłam ostrzeżenia o spoilerach, ale były one tak wszechobecne, że chyba każdy zna tę historię…

Mamy grupkę przyjaciół, tym razem studentów zamieszkujących w jednym domu. Główna bohaterka Sung Na Jung, córka właścicieli, zakochuje się w swoim starszym bracie Trashu, z którym tak naprawdę nie jest spokrewniona, kiedy z kolei do niej nieszczęśliwie wzdycha gwiazda baseballu Chilbong, kuzyn mieszkającego w hasuku Binggeure. To nie jest oczywisty wybór między Seo In Gukiem, a Song Jong Ho w „Answer 1997”, dlatego „Answer 1994” to drama, która wzbudza więcej emocji i bardziej dzieli ludzi, którzy opowiadają się za Team Trash lub Team Chilbong.

Irytująca powierzchnia, ale pod nią ponadczasowa wartość

Bardzo lubiłam Yoo Yeon Seoka jeszcze przed tą dramą i w ogóle byłam podekscytowana jej premierą właśnie z jego względu. Tak więc prawie się obraziłam na „Answer 1994”, kiedy fabuła poszła nie po mojej myśli i stanęłam w połowie dramy prawie na dwa miesiące. Kiedy wreszcie zdobyłam się na dokończenie jej oglądania, zrobił się z tego weekendowy maraton, ponieważ obejrzałam wszystko na raz, będąc całkowicie świadomą, co zobaczę. Pomimo tego mój zachwyt nad „Answer 1994” wrócił, bo kiedy obedrze się serial z kwestii, kto został mężem Na Jung, jego wartość wcale nie maleje.

Długo zajęło mi obejrzenie tej dramy, tak samo zebranie się do recenzji. Nie mam jednak nic odkrywczego do powiedzenia, chyba w ten sposób nie chciałam się po prostu rozstać z „Answer 1994”, które żyje teraz w mojej pamięci wyłącznie jako miłe wspomnienie. Kiedy było już wiadomo, że Na Jung i Trash będą ze sobą, wciąż jeszcze podsycano dogasający płomień Chilbonga. Jako jego zwolenniczka mogłam się czuć oszukana, ale kiedy ta powierzchowna irytacja minęła, uświadomiłam sobie, że w sumie potraktowano go lepiej niż jakiegokolwiek innego second leada w dramach. Nie został rzucony w kąt ze złamanym sercem. Na Jung ostatecznie odrzucając go, potraktowała go bardzo po ludzku, dziękując za to, co robił dla niej przez lata. Takie zamknięcie wątku bardzo mi się spodobało, ponieważ zazwyczaj ci drudzy znikają gdzieś pokonani, a zakochana para nie zwraca na nikogo uwagi, żyjąc tylko własnym szczęściem.

Myślę, że jest to najlepszy dowód na to, że „Answer 1994” to przede wszystkim drama o przyjaźni, a nie romans Na Jung i Trasha, który mógłby zakrawać na makjang. Gdyby wyciągnąć ten wątek, myślę że drama wciąż byłaby taka sama, bo i tak w drugiej połowie tych dwoje najmniej mnie obchodziło, ale wspaniała obsada drugoplanowa potrafiła dostarczyć mi równie dobrej rozrywki i wzruszeń. Jeśli w ogóle mówimy o makjangu, sukces „Answer 1994” polega właśnie na jego braku. Muszę jednak dodać, że zapadła mi w pamięć scena, kiedy Na Jung tłumaczy widzowi dzięki pojedynczym zdaniom, że Trash jest kolegą jej prawdziwego zmarłego brata, który zamieszkał z jej rodziną i wypełnił jego miejsce, a ona się w nim zakochała jak w mężczyźnie. Powieściowe linijki nie powiedziały tego wprost, a towarzyszący pokaz zdjęć z dzieciństwa był chyba najsubtelniejszą próbą wyjawienia takiej makjangowej rewelacji, jaką w życiu widziałam w koreańskich dramach.

Geniusz prostoty

Bardzo ważnym wątkiem „Answer 1997” była kultura fandomowa, ale w tej dramie uwielbienie Na Jung do konkretnego koszykarza jakoś tak uległo zapomnieniu… To był po prostu serial, który ciągnęły do przodu jego postacie, a nie konkretna fabuła. W porównaniu do oryginału zatrudniono więcej prawdziwych aktorów, więc od razu poziom gry podskoczył i pewnie też z tego powodu bohaterowie drugoplanowi (czyli grupka przyjaciół) zyskali większe role, powodując, że „Answer 1994” nie było aż tak bardzo skupione na głównym trójkącie miłosnym. Po prostu odniosłam wrażenie, że świat się na nim nie kończył i nie mogę wyjść z podziwu, jak scenarzystka zdołała wykreować tak fascynujące w swej prostocie dramowe uniwersum, w którym nie ma chaeboli, nierealnych dramatów i złych postaci.

Można narzekać, że jedne postacie mają więcej czasu ekranowego, a inne mniej. Można się zirytować na tę całą sytuację z Trashem i Chilbongiem. Po dobrym pierwszym wrażeniu można w końcu zauważyć, że Go Ara wciąż nie jest fantastyczną aktorką albo po prostu nie popchnięto jej do absolutnych granic możliwości, ponieważ Sung Na Jung nigdy nie poruszyła mnie tak jak inni bohaterowie. Dlatego odjęłam troszeczkę punktów. Uważam jednak, że „Answer 1994” to doskonałe rozwinięcie potencjału, który był w „Answer 1997”, a także perfekcyjne, wręcz pedantyczne odtworzenie dawnych lat, które nie charakteryzowały się tylko i wyłącznie brakiem komórek. Widz nie jest rażony product placement ani typowym spadkiem jakości wizualnej i merytorycznej pod koniec, dlatego uważam, że można tę dramę polecić osobom, które koreańskich seriali z reguły nie lubią.

Zdobyte nagrody

tvN10 Awards:

• Drama Contents Bonsang
• Special Acting Award dla Sung Dong Ila
• Scene Stealer Award dla Kim Sung Kyuna

50th Baeksang Arts Awards:

• najlepszy nowy aktor – Jung Woo

2014 Korea Drama Awards:

• najlepsza reżyseria
• najlepsza nowa aktorka – Dohee
• najlepsza para – Dohee & Kim Sung Kyun

2014 APAN Stars Awards:

• Excellence dla Jung Woo
• najlepszy nowy aktor – Son Ho Jun

Ocena:

Fabuła – 9/10

Kwestie techniczne – 10/10

Aktorstwo – 9/10

Wartość rozrywki – 10/10

Średnia – 9,5/10