Znane też jako: Boksunga Namu, 복숭아나무
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: dramat
Reżyseria: Goo Hye Sun
Premiera: 2012
Obsada: Nam Sang Mi, Ryu Deok Hwan, Jo Seung Woo, Choi Il Hwa, Kim Hye Na, Seo Hyun Jin
.
Widziałam pełnometrażowy debiut reżyserski Goo Hye Sun pt. „Magic”, nawet też tak pobieżnie jej krótkometrażówki. Powiedziałabym, że z jej reżyserią jest tak jak z jej aktorstwem – są okazyjnie dobre, ale mimo to przez większość czasu uprawia je, mając jakieś wypaczone pojęcie o artyzmie. Z tego powodu do czasów tegorocznej dramy „Angel Eyes” grała, akcentując jakieś dziwne miny w równie dziwnych momentach, a z kolei wyreżyserowane przez nią „Magic” było zwyczajnie nadęte.
Ciekawe, kto odważył się zainwestować w jej drugi film, ale efekt wyszedł lepszy niż się spodziewałam. „The Peach Tree” w porównaniu do „Magic” jest mniej ambitne pod względem fabuły, ale z kolei więcej energii włożono w oprawę filmu, który przypomina bajkę. Jego obejrzenie jest dziwnym doświadczeniem, ponieważ został oderwany od rzeczywistości i nie zrozumiałam kilku metafor, niemniej jednak łatwiej jest zrozumieć fabułę o postrzeganiu ludzi z ułomnościami jako potworów niż takie mało konkretne „Magic”.
Dong Hyun i Sang Hyun są bliźniakami syjamskimi, który dzielą jedno ciało. Konkretnie, twarz Sang Hyuna znajduje się z tyłu głowy Dong Hyuna, który ma władzę nad ich ciałem. Ich matka nie potrafiła zaakceptować faktu, że urodziła ich takich, więc popadła w obłęd, ale ojciec zaopiekował się nimi troskliwie, odcinając od zewnętrznego świata, który nigdy nie zaakceptowałby ich. Dong Hyun marzy jednak o zostaniu pisarzem, więc w końcu ojciec sprowadza do domu ilustratorkę i byłą pracownicę wydawnictwa Seung Ah, aby mu w tym pomogła. W czasie ich spotkań Dong Hyun chowa brata, nosząc kaptur, ale wkrótce ich istnienie zostaje wyjawione całemu światu, kiedy edytorka odkrywa, że jego dziwna książka opowiada historię ich życia.
W głębi „The Peach Tree” jest romansem, ponieważ obaj bracia zakochują się w głównej bohaterce, ale nie odczułam, żeby było to romantyczne w sensie uczucie między mężczyzną, a kobietą. Seung Ah zastępuje im to, czego nie otrzymali od matki, czyli miłość w formie akceptacji. To pokrzepiające, a cała ta bajkowa otoczka od zdjęć po muzykę idealnie kreuje opowieść o potworze, który chciał być normalny, jednak to pragnienie prowadzi do makabrycznego końca, w którym Sang Hyun uwalnia brata od wielkiego ciężaru jakim jest on sam.
„The Peach Tree” jest niezależnym filmem, więc częściej trzeba wybaczać dziwaczne połączenie Ryu Deok Hwana i Jo Seung Woo, ale to tylko dodaje punktów do ekscentryzmu i niesamowitego seansu, jakim będzie obejrzenie takiego filmu. Warto chociażby dla aktorów.
How Gee 