Znane też jako: Cel, Point Blank, Pyojeok, 표적
Na podstawie: francuskiego filmu „Pustka” (2010) w reżyserii Freda Cavayé
Gatunek: sensacyjny
Reżyseria: Chang
Premiera: 2014
Obsada: Ryu Seung Ryong, Lee Jin Wook, Yoo Jun Sang, Kim Sung Ryung, Jo Yeo Jung, Jo Eun Ji, Jin Goo, Kim Dae Myung
.
Brakuje w Korei dobrych techniczne, czysto sensacyjnych filmów, a taki remake francuskiego hitu jest już w ogóle ewenementem. „The Target” na podstawie francuskiej „Pustki” (oryg. „À bout portant”, ang. „Point Blank”) zostało z tego powodu nawet zaproszone do Cannes. Nie oznacza to jednak, że film jest wybitny… Pewne obawy włączyły mi się już przy newsie o zmianie reżysera, ponieważ Chang to specjalista od teledysków, który nakręcił wcześniej zaledwie jeden horror. Być może nie powinnam wcześniej oglądać oryginału, szczególnie że bardzo lubię francuskie kino… „The Target” wydało mi się naturalnie gorsze, ale chyba żaden remake nie dorównuje swojemu poprzednikowi, prawda?
Gdybym obejrzała ten film bez znajomości oryginału, z pewnością umieściłabym go tylko na koreańskim tle i zachwycała się ostatnim trendem sensacyjnych blockbusterów w tamtejszym kinie. „The Suspect” z Gong Yoo miało jeszcze cieńszą fabułę, ale byłam zadowolona z tamtego filmu. Szpiegostwo i nietypowe role dla aktorów – sprzedana! W przypadku „The Target” tak samo mogłabym zapisać na plus Kim Sung Ryung i Jo Eun Ji w rolach kompetentnych, kopiących tyłki policjantek…
Nie podoba mi się jednak to, jak „The Target” zdegradowało potencjalny thriller do zaledwie filmu sensacyjnego. Fabuła łączy oba ta gatunki – ciężarna żona lekarza zostaje porwana, ale zamiast okupu ma on wydostać ze szpitala właśnie przyjętego tam podejrzanego o morderstwo. Oboje stają się zatem zbiegami, na których tropie jest policja oraz wtrącająca się w śledztwo skorumpowana jednostka specjalna, która chce wszystkich zabić bez pozwolenia, aby jacyś inni policjanci nie dotarli czasem do tego, dlaczego w ogóle najemnik Baek Yeo Hun jest oskarżony o morderstwo i co się wtedy stało, kiedy później poturbowany trafił do szpitala.
Jestem trochę w kropce, ponieważ „The Target” jako remake jest dobrze pomyślany – akcja idzie do przodu od punktu do punktu, pozwalając sobie na małe urozmaicenia pomiędzy. Innymi słowy najważniejsze zwroty akcji „Pustki” zostały zachowane, choć koreańska wersja nie zrzyna chamsko obrazu klatka po klatce, co jest jedną z tendencji amerykańskich remake’ów. Z drugiej strony te chwile, w których można było sobie pozwolić na dowolność i odbiegnięcie od oryginału, zostały wypełnione koreańskimi „banałami”. Zamiast trzymać równe tempo, film wiele razy zwalnia, aby pokazać jakieś emocjonalne sceny, które niekoniecznie są potrzebne. Przykładowo porywaczem żony lekarza okazuje się być młodszy brat Yeo Huna, mający Tourette’a. Dobra rola Jin Goo, ale sielankowe wspomnienia braci są zagwarantowane. Co więcej, żona jest psycholożką, więc próbuje nawiązać z nim jakąś więź.
Sami główni bohaterowie nie stają się partnerami z obowiązku, ale reżyser próbuje nam sprzedać pewien taki bromance, który według mnie nie działa, jeśli przez większość czasu nawet nie są razem. To chyba największa zmiana w stosunku do oryginału, która moim zdaniem nie była dobra – lekarz Lee Tae Jun grany przez Lee Jin Wooka jest jeszcze bardziej miękki niż rola Gillesa Lellouche’a. Nie panuje nad Yeo Hunem, nie może go do niczego zmusić, nie wydaje się być desperackim zbiegiem tylko płaczącym za swoją żoną histerykiem. Nic nie zostaje z niego wyciągnięte w obliczu zagrożenia, więc naturalnie, że ekran przejmuje Ryu Seung Ryong w twardej roli i nieumyślnie komiczny jako czarny charakter Yoo Jun Sang.
Jako kino akcji „The Target” jest lepsze niż „Pustka”, ponieważ tym razem widz może zobaczyć spektakularny finał, jednak ogólnie uważam, że film został niepotrzebnie naszpikowany sentymentami. Z reguły pasują one do przemocy w koreańskim kinie, przez co thrillery wychodzą jeszcze bardziej imponująco, ale koniec końców wszystko sprowadza się do tego, że Chang jest przeciętnym reżyserem. Skupił się najbardziej na samej akcji i pokazaniu, że „Korea potrafi”.
Zdobyte nagrody
2015 Golden Cinematography Awards:
- Special Jury’s Award dla Kim Sung Ryung
How Gee 