Znane też jako: Nae Maeumui Punggeum, 내 마음의 풍금
Na podstawie: koreańskiej powieści „School Girl” autorstwa Ha Geum Chan
Gatunek: obyczajowy
Reżyseria: Lee Young Jae
Premiera: 1999
Obsada: Jeon Do Yeon, Lee Byung Hun, Lee Mi Yeon
.
W tym samym roku Jeon Do Yeon zagrała w dwóch skrajnie różnych filmach, pokazując swoją niezaprzeczalną wszechstronność. Sama obejrzałam „Happy End” i „The Harmonium in My Memory” jedno po drugim i bardzo się zdziwiłam, kto w ogóle pomyślał, żeby w tamtym czasie zaoferować jej takie role – niewiernej żony w filmie ze scenami brutalnymi i erotycznymi oraz uczennicy. Zdaje się jednak, że Jeon Do Yeon nigdy nie gra słabej roli, dlatego nawet uczennica podstawówki (!) w jej wykonaniu była wiarygodna, co jest pewnie trudne do uwierzenia, kiedy się o tym tylko czyta.
Tak czy siak Jeon Do Yeon wciela się w rozgrywającym się w latach 60. „The Harmonium in My Memory” w siedemnastoletnią Yoon Hong Yeon, która jest najstarszą uczennicą w swojej wiejskiej, jednoklasowej podstawówce. Wielkim wydarzeniem okazuje się być przyjazd nowego nauczyciela Kang Soo Ha, który jest zaledwie kilka lat starszy niż Hong Yeon. Ona z miejsca zakochuje się w nim, chociaż jemu wpada w oko inna nauczycielka Yang Eun Hee. Pewnego dnia Soo Ha żartobliwie szczypie ramię Hong Yeon, myśląc, że to Eun Hee, a dziewczyna przez cały dzień nie może o tym zapomnieć. Przelewa wszystkie swoje uczucia do dziennika, który każe im prowadzić Soo Ha, więc doskonale zdaje sobie sprawę z uczuć dziewczyny. Nie do końca wiadomo czy dziecinna Hong Yeon pisze to wszystko specjalnie, aby zwrócić jego uwagę, czy po prostu nie wie, jak inaczej wyrazić swoje emocje.
W sumie byłabym nawet skłonna nazwać „The Harmonium in My Memory” komedią romantyczną, ponieważ pomimo powojennej rzeczywistości film jest całkowicie oderwany od jakiegokolwiek politycznego kontekstu i skupia się na ponadczasowej, nieco sentymentalnej historii o pierwszej miłości. W końcu mnóstwo ludzi było kiedyś zauroczonych swoimi nauczycielami… Haczyk tkwi w tym, że para nauczyciela i uczennicy podstawówki w takim kontekście wydaje się być całkowicie nie na miejscu, gdyby rozpatrzeć ją poważniej niż tylko nagłe uczucie niewyedukowanej dziewczyny do przystojnego mężczyzny, jakich nie ma w jej wiosce. Jednocześnie bohaterów dzielą tylko cztery lata różnicy, więc rodzi się pewnego rodzaju napięcie – czy Soo Ha odwzajemni uczucie Hong Yeon? Czy jednak sam będzie brnął w próbę poderwania starszej od niego nauczycielki, przez co idziemy od skrajności w skrajność?
„The Harmonium in My Memory” było dla mnie zaskakująco przyjemnym filmem, mimo że tak naprawdę to wszystko już się widziało – liściki, zazdrość, przełomowe chwile podczas lokalnych festiwali, które szczególnie w japońskich produkcjach mają magiczną moc zbliżania do siebie ludzi… Jest to zaskakujące, ponieważ na papierze ten film jest kompletnie nie w moim stylu – sentymentalny, obyczajowy, dziejący się gdzieś na prowincji. Spodobał mi się jednak niewymuszony, naturalny humor oraz oczywiście odtwórcy głównych ról. Już wtedy Jeon Do Yeon i Lee Byung Hun byli dużo starsi niż grane przez nich postacie, ale w tak niewiarygodny sposób oddali niewinność i młodzieńczego ducha, że czasami nawet nie widziałam, że Jeon Do Yeon jest dużo starsza niż dzieci grające jej kolegów z klasy.
Co tu dużo mówić, prawie każdy film z tą aktorką jest wart polecenia! Po tylu latach Jeon Do Yeon i Lee Byung Hun mają zagrać ze sobą ponownie w filmie historycznym „Memories of Sword”, ale chyba nie można było o bardziej różny film po „The Harmonium in My Memory”…
Zdobyte nagrody
1999 Blue Dragon Film Awards:
- najlepsza aktorka – Jeon Do Yeon
- najlepsza aktorka drugoplanowa – Lee Mi Yeon
- nagroda popularności dla Jeon Do Yeon
1999 Director’s Cut Awards:
- najlepsza aktorka – Jeon Do Yeon
2000 Grand Bell Awards:
- najlepsza aktorka – Jeon Do Yeon
2000 Verona Love Screens Film Festival:
- najlepszy film
Zwiastun: Nate Pann
How Gee 