Znane też jako: Seullou Bidio, 슬로우 비디오
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: komediodramat
Reżyseria: Kim Young Tak
Premiera: 2014
Obsada: Cha Tae Hyun, Nam Sang Mi, Oh Dal Soo, Go Chang Seok, Kim Kang Hyun, Jin Kyung
.
Reżyser Kim Young Tak po raz trzeci powtórzył współpracę z aktorem Cha Tae Hyunem. Zapowiadał się z tego kolejny komediodramat na miarę „Hello Ghost”, co potwierdziło natychmiastowe zainteresowanie Ameryki – w film zainwestowała wytwórnia Fox z potencjalnym planem nakręcenia amerykańskiego remake’u na podstawie „Slow Video”. Nie wiem tylko, dlaczego nie mają tam oka do koreańskich filmów, ponieważ po raz drugi Fox zainwestowało w zły tytuł – „Slow Video” jest równie rozczarowujące, co „Running Man” z Shin Ha Kyunem, chociaż to jedyna płaszczyzna, na której da się porównać te filmy.
Pierwsze opisy fabuły były tak dziwaczne, że aż naprawdę uwierzyłam, że wyjdzie z tej mieszanki coś magicznego i trudnego do opisania. W rzeczywistości „Slow Video” okazało się być nieco oldskulowym filmem z niecodziennym konceptem jedynie, bo film skończył się jak typowy koreański melodramat sprzed ponad dekady.
Główny bohater Yeo Jang Boo ma chorobliwie dobry wzrok – potrafi zobaczyć wszystko w slow motion, a zatem złapać cokolwiek, co się do niego rzuci, ale z wad takiej sytuacji mamy konieczność noszenia okularów przeciwsłonecznych przez te nadwrażliwe oczy oraz niemożność biegania, gdyż jego wzrok rejestrujący wszystkie szczegóły nie nadąża z rzeczywistym obrazem. Z tego powodu Jang Boo spędził całe życie w pokoju, oglądając telewizję i jest wysoce antyspołeczny. Dostaje jednak pracę w miejskim monitoringu. Obserwując codziennie dzielnicę przez kamery, zapamiętuje każdy szczegół sąsiedztwa, a także poznaje ludzi, którzy codziennie chodzą tymi samymi drogami i nie mają pojęcia, że taki Jang Boo wie o nich praktycznie wszystko. Pewnego dnia główny bohaterem zauważa wśród tych ludzi swoją pierwszą miłość Bong Soo Mi, dlatego wychodzi wreszcie na zewnątrz, aby zdobyć jej serce.
„Slow Video” nie jest śmieszne w oczywisty sposób, raczej lekko zabawne z powodu sztywności głównego bohatera i jego traktowania regularnie obserwowanych ludzi jak przyjaciół, kiedy oni nie mają pojęcia o jego istnieniu. Nie powiedziałabym jednak, żeby to była popisowa rola Cha Tae Hyuna, bo zdecydowanie bardziej błyszczy, kiedy ma bardziej żywy materiał. Tutaj chodząc przez większość czasu w okularach zakrywających pół twarzy i nie robiąc żadnych min, był po prostu do zapomnienia. Szczególnie jeśli postawi się go w opozycji do Nam Sang Mi, która zagrała bardzo żywą, lekko ekscentryczną bohaterkę wbrew swojemu wizerunkowi.
Czy „Slow Video” miało być wzruszające? Pewnie tak, ale osiągnięto ten efekt bardzo oklepanymi rozwiązaniami. Czy stanie się kultowym hitem jak „Hello Ghost”? Z całą pewnością nie, bo uważam, że nie jest to film wzbudzający jakieś szczególnie głębokie uczucia. Ot, taka familijna, nieco przestarzała rozrywka. Cha Tae Hyuna stać na dużo więcej, szczególnie w departamencie dramatu.
How Gee 