The Beauty Inside

Znane też jako: Wewnętrzne piękno, Byuti Insaideu, 뷰티 인사이드

Na podstawie: amerykańskiego filmu „The Beauty Inside” (2012) w reżyserii Drake’a Doremusa

Gatunek: romans, fantasy

Reżyseria: Baek Jong Yeol

Premiera: 2015

Obsada: Han Hyo Joo, Lee Dong Hwi, Lee Mi Do, Shin Dong Mi, Moon Sook

Główny bohater: Kim Dae Myung, Do Ji Han, Bae Sung Woo, Park Shin Hye, Lee Bum Soo, Park Seo Joon, Kim Sang Ho, Chun Woo Hee, Ueno Juri, Lee Jae Jun, Kim Min Jae, Lee Hyun Woo, Jo Dal Hwan, Lee Jin Wook, Hong Dami, Seo Kang Jun, Kim Hee Won, Lee Dong Wook, Go Ah Sung, Kim Joo Hyuk, Yoo Yeon Seok

.

Uważam, że to akurat świetny pomysł, że taki film powstał akurat w Korei… „The Beauty Inside”, tak jak tytuł wskazuje, bardzo dosłownie stara się przekazać, że wnętrze jest ważniejsze niż wygląd, nieważne jak banalnie to brzmi. W tym celu cały film oparto na bardzo ryzykowanym triku, od którego powodzenia zależał cały film – głównego bohatera gra około setka aktorów, z czego tylko dwadzieścioro-kilku miało do powiedzenia jakieś kwestie.

Woo Jin jest samotnym wytwórcą mebli, który codziennie budzi się jako inny człowiek – mężczyzna, kobieta, starzec, dziecko, Koreańczyk, obcokrajowiec mówiący nagle w innym języku, to nie ma znaczenia. O jego przypadłości, która objawiła się nagle w wieku osiemnastu lat, wie tylko jego matka i jedyny przyjaciel Sang Baek, który jest jego partnerem w biznesie. Do tej pory Woo Jin pracował w samotności, a jego jedyne relacje ograniczały się do przygód na jedną noc, ale wszystko się zmienia, kiedy zakochuje się w Yi Soo. Obserwuje ją codziennie w różnych wcieleniach, a kiedy zmienia się w wystarczająco przystojnego jego zdaniem faceta, próbuje umówić się z nią na randkę…

Piękna Han Hyo Joo, imponująca obsada aktorów w rolach cameo, którzy wcielają się w Woo Jina i wszystko wyglądające jak pastelowy spot z dodatkiem hipsterskiej muzyki Citizens… Baek Jong Yeol nakręcił po prostu piękną, dwugodzinną reklamę, która roztapia serca swoim romantyzmem bez zbędnych irytacji spowodowanych przez niekiedy dziwny koreański humor. Naprawdę niewiele brakowało do zostania natychmiastowym klasykiem, ale być może kiedyś „The Beauty Inside” zostanie tak nazwane.

Na razie mogę powiedzieć tyle, że przy wielu wzruszających elementach był to film, który „fajnie” mi się obejrzało. Gdyby zagłębić się w niego bardziej, zaczynają być widoczne pewne niedociągnięcia lub elementy, które można było zrobić inaczej. Przypadłość Woo Jina oraz jego sposób organizacji swojego życia zostały dość dobrze wytłumaczone, chociaż samo źródło transformacji było dla mnie niewystarczalne. Poza tym przy takiej różnorodności aktorów grających Woo Jina można było dotknąć spraw płci, rasy i transcendencji uczuć, ale z drugiej strony być może byłoby to zbyt skomplikowane jak na film, który ma być po prostu romansem. Mimo to nietrudno jest zauważyć pewne banalne prawidłowości – w bardzo emocjonalnych momentach Woo Jina grają kobiety (Chun Woo Hee, Ueno Juri, Go Ah Sung), natomiast w chwilach przełomowych dla związku głównych bohaterów Han Hyo Joo była parowana z najprzystojniejszymi aktorami – Park Seo Joonem, kiedy pierwszy raz się umówili, Lee Jin Wookiem, kiedy przedstawiła go swoim znajomym z pracy, Lee Dong Wookiem, kiedy wspomniał o małżeństwie, Kim Joo Hyukiem, kiedy zerwali i Yoo Yeon Seokiem, kiedy znowu się zeszli. Było to miłe dla oka, ale jednocześnie pomyślałam sobie, że chciałabym więcej widzieć aktorów pokroju Jo Dal Hwana w interakcjach z Han Hyo Joo…

Jeśli tyle osób gra jednego bohatera, łatwo się w tym wszystkim zamotać, ale moim zdaniem „The Beauty Inside” dobrze sobie poradziło, dlatego że tak naprawdę Woo Jin był neutralnym, trochę nudnym bohaterem. Myślę, że do sukcesu tego filmu bardziej przyczynili się Han Hyo Joo i Lee Dong Hwi (jako przyjaciel Sang Baek), którzy wszystkich aktorów traktowali tak samo i mieli z nimi podobną chemię… Czy poleciłabym „The Beauty Inside”? Raczej tak, gdyż jest „ładny” film, idealny właśnie, kiedy potrzeba czegoś romantycznego do obejrzenia, a ostatnie komedie romantyczne są głupawe lub wulgarne.

Zdobyte nagrody

2015 Grand Bell Awards:

• najlepszy nowy reżyser – Baek Jong Yeol

2015 Blue Dragon Film Awards:

• najlepszy montaż

2015 Korean Association of Film Producers’ Awards:

• najlepsze oświetlenie
• Kreative Thinking Award