C’est Si Bon

Znane też jako: It’s So Good, Ssesibong, 쎄시봉

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: muzyczny

Reżyseria: Kim Hyun Seok

Premiera: 2015

Obsada: Jung Woo, Han Hyo Joo, Jin Goo, Kang Ha Neul, Jo Bok Rae, Kwon Hae Hyo, Kim Yoon Seok, Kim Hee Ae, Jang Hyun Sung

.

„C’est Si Bon” zapowiadało się na dobry film ze sprawdzoną formułą na sukces. Główne role obsadzono podwójnie popularnymi, młodymi aktorami i utytułowanymi weteranami, w tym gwiazdą thrillerów Kim Yoon Seokiem, dla którego taki bardziej romantyczny repertuar z pewnością jest rzadką gratką dla fanów. Dodać do tego kolorowe lata 70. oraz folkową muzykę tamtych czasów i już przed premierą jawił się obraz quasi-biograficznego romansu o krótko-żyjącym duecie Twin Folio, który miał trafić w serca sentymentalnych koreańskich widzów podczas jednego z najbardziej ruchliwych okresów w tamtejszych kinach. Rzeczywistość okazała się zgoła inna. „C’est Si Bon” zarobiło w box office mniej niż przewidywano, a recenzje nie były dla niego zbyt pochlebne. Tym razem nie jest to przypadek kolejnego niedocenianego filmu w momencie premiery, tylko rzeczywiście produkcja rozczarowuje…

Reżyser Kim Hyun Seok po wielkim niewypale, jakim był film science-fiction „AM 11:00”, powrócił do pewnego dla siebie gatunku, jakim jest romans, ale „C’est Si Bon” z pewnością nie powtórzyło sukcesu jego komedii romantycznej z 2010 roku, „Cyrano Dating Agency”. Można pomyśleć, że może wcale nie jest specjalistą tego gatunku? W końcu „C’est Si Bon” polega właśnie w tym aspekcie – za dużo w tym filmie rozmiękłego, nieco purytańskiego romansu, a za mało faktycznej muzyki!

Film miał być fabularyzowaną biografią duetu folkowego Twin  Folio składającego się z Yoon Hyung Joo i Song Chang Shika (w tych rolach kolejno Kang Ha Neul i Jo Bok Rae), ale zostali oni zepchnięci na bardzo daleki plan, właściwie pojawiając się tylko w scenach, w których śpiewali na scenie. Zamiast nich prym wiedli fikcyjny trzeci członek Twin Folio, Oh Geun Tae (Jung Woo) oraz muza zespołu, początkująca aktorka Min Ja Young (Han Hyo Joo). Wiadomo, że gdzie piękna kobieta, tam konflikt wśród mężczyzn…

Tak wiele uwagi poświęcono melodramatowi Geun Tae i Ja Young, że właściwie nie widać było powodu, dlaczego w ogóle ten film korzysta z biografii Twin Folio. Ze wszystkiego dorobiono tylko historię powstania piosenki Wedding Cake, co miało oczywiście związek z główną parą, a reszta to wyidealizowany obrazek koreańskich lat 70., które były w tym filmie niewiarygodnie kolorowe oraz artystyczne. Przez długi czas zwyczajnie coś mi w tym nie pasowało… Nie czułam skoncentrowania w reżyserii, ponieważ film wydawał się być łatany, a już kompletnie nie na miejscu była scena z wyobraźni Geun Tae, który chciał, żeby odprowadzanie Ja Young trwała jak najdłużej – na co w takim filmie jakieś efekty specjalne?!

Problematyczny jest również ostatni akt, w którym akcja dzieje się dwadzieścia lat później, a latach 90. na amerykańskiej ziemi. To wtedy role Geun Tae i Ja Young zostają przejęte przez Kim Yoon Seoka i Kim Hee Ae, którzy z większą powagą (i jakże znakomitym aktorstwem!) przez ostatnie dwadzieścia minut grali w, zdaje się, zupełnie innym filmie o straconych szansach i melodramatycznych rozstaniach na lotnisku… Nie można tego było wpleść w trakcie filmu, a nie całkowicie zmieniać klimat przy końcówce?

Wszystko, co pozostaje po seansie „C’est Si Bon”, to rozczarowanie obrotem fabuły, ale jednocześnie pamięć o bardzo dobrych występach aktorów. Film nie stał się hitem, jak przewidywano, więc tym bardziej nie rozpętał mody na muzykę folkową ani nie był wydarzeniem popkulturowym, ale jak zawsze można na niego rzucić okiem z powodu aktorów. Jo Bok Rae imponuje pomimo małej roli.

Zdobyte nagrody

2015 Bucheon International Fantastic Film Festival:

• Fantasia Award dla Jung Woo