Znane też jako: Peulleigaideu, 플레이가이드
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: sitcom
Ilość odcinków: 5 x 10 min.
Premiera: 2013
Obsada: Son Dam Bi, Park Min Woo
.
Niejasna forma
Przypomniałam sobie niedawno o „starym” już „Play Guide”, ponieważ Son Dam Bi zagrała w tym roku w podobnej produkcji z rodzaju chick flick, sitcomie „Yumi’s Room”. Taki wizerunek role model młodych Koreanek z pewnością jest niczego sobie, wręcz doskonale do niej pasuje, ponieważ osobiście raczej nie wyobrażam sobie jej w czymś poważniejszym poza współczesną komedią romantyczną. Trzeba jednak powiedzieć, że niewiele zmieniło się na lepsze w ciągu tych dwóch lat, a sama Son Dam Bi zdaje się stać w miejscu, jeśli chodzi o jej domniemaną karierę aktorską.
Trzeba zaznaczyć, że „Play Guide” nie wymaga tak naprawdę żadnych umiejętności aktorskich. Ta krótka seria, która składa się na około 50 minut nagrania, to doskonały przykład na w miarę niezły w teorii pomysł, który został fatalnie wykonany, jak to bardzo często bywa. Z pewnością nie wiedzą w Korei, jak nakręcić dobry sitcom, chociaż czy tak naprawdę te wszystkie krótkie, „lifestyle’owe” produkcje z kablówki można tak nazwać? Jest trochę komedii, aktorzy grają bohaterów o tych samych imionach, a także granica między filmem a rzeczywistością zostaje nieco zatarta, jednakże „Play Guide” absolutnie nie jest w znanym nam amerykańskim formacie. Nawet można by było się zastanawiać czy tak naprawdę możemy nazywać ten tytuł dramą?
Poradnik singla i życie, które toczy się wokół samochodu
Oficjalnie „Play Guide” nawet nie jest nazywane serialem, tylko po prostu „poradnikiem dla singli”, stąd niejasna forma tej dramy. Son Dam Bi i Park Min Woo grają odpowiednio właścicielkę i pracownika agencji, która pomaga ludziom w problemach sercowych. W każdym odcinku poznajemy taką parę, której główni bohaterowie pomagają w komiczny sposób, sterując ich randkami z ukrycia. Przy okazji wykonywana praca oddziałuje również na nich, ponieważ nie byłaby to koreańska produkcja bez chociażby zasygnalizowanego wątku romantycznego między głównymi bohaterami, prawda?
Bezpośrednie zwracanie się widzów podczas dawania sercowych wskazówek, inscenizacje problemów wykonywane przez Son Dam Bi i Park Min Woo oraz klasyczne zagrania rodem z komedii romantycznych składają się na eklektyczną całość. Brzmi to względnie interesująco, jednakże product placement w tej dramie jest ciężkim orzechem do zgryzienia. Jak widzicie zresztą na plakatach, „Play Guide” jest sponsorowane przez firmę Hyundai, która promowała za pomocą tego sitcomu model samochodu Tucson. Można go nazwać niemalże trzecim głównym bohaterem, ponieważ pojawiał się w każdym odcinku, odgrywając rolę nie tylko środka transportu. Przez to właśnie można poddać obiekcji całe „Play Guide” oraz jego cel… Dla kogo niby jest ta drama? Po co została nakręcona? Czy miała to być bardziej wyszukana, dłuższa reklama samochodu, czy sitcom dla singli? Może chciano powiązać jedno z drugim, próbując wbić widzom do głowy, że do życia „na czasie” potrzebne są nie tylko umiejętności flirtu, ale także ten konkretny model Hyundaia?
W takim wypadku nie potrafię określić tożsamości „Play Guide”. Powiem tak – skłaniałabym się ku opinii, że jest to bardziej wymyślna reklama, jednak mówiąc szczerze, większość koreańskich reklam jest zdecydowanie lepiej nakręcona i zagrana, bo w tej kwestii „Play Guide” wygląda niczym szkolny projekt. Naturalnie czas szybko zleciał przy oglądaniu tak krótkiej produkcji, ale mimo to wydaje mi się, że zmarnowałam godzinę życia. Wskazówki przedstawione w „Play Guide” były nieznośnie płytkimi sposobami na pozbawiony większego sensu flirt. Drama nie wzbudziła we mnie żadnej refleksji.
Ocena:
Fabuła – 5/10
Kwestie techniczne – 3/10
Aktorstwo – 3/10
Wartość rozrywki – 4/10
Średnia – 3,75/10
How Gee 