Czy zdarzyło się wam kiedyś ciągnąć jakąś dramę do końca, ponieważ nie ważne, jak byłaby beznadziejna, bardzo lubiliście parę głównych bohaterów i ich romans? To aż dziwnie, że Koreańczycy zdają się nie zwracać takiej uwagi na chemię pomiędzy aktorami, tak jak zagraniczni widzowie, ale w tym roku hasło to zostało podkreślone przy próbach tłumaczenia sukcesu „She Was Pretty”. Zapraszam do czytania mojego tłumaczenia artykułu na temat chemii aktorów i chemii producentów ze strony PD Journal (a więc nieco lepszego źródła niż te wszystkie „onetowskie” teksty z Navera):
Chemia jest niezbędnym elementem dram. Wyrażenie to jest neologizmem wziętym od reakcji chemicznej, kiedy dwoje bohaterów w dramie lub filmie również poza ekranem bardzo dobrze do siebie pasują. Zazwyczaj dramy zdobywają wielkie uznanie widzów, kiedy wszystkie trzy elementy – reżyseria, scenariusz i aktorstwo – uzupełniają siebie nawzajem. Szczególną wisienką na torcie jest chemia aktorów, ale również producentów. Nie tylko pobudza energię na planie, ale jest także powodem, dla którego produkcja osiąga status kultowej, wzbijając się ponad grupę zwykłych widzów.
Naturalnie chemia aktorów grających w dramie MBC, „She Was Pretty”, rzuca się w oczy. Hwang Jung Eum i Park Seo Joon w swojej poprzedniej dramie „Kill Me, Heal Me” (MBC) zagrali rodzeństwo bliźniąt, wykazując się doskonałym zgraniem i dlatego właśnie w kolejnej produkcji uwagę zwraca ich komiczne, ale mimo to czarujące aktorstwo w rolach Hye Jin, która z ikony pierwszej miłości stała się brzydulą i Sung Juna, który przeszedł transformację. Ich chemii dowodzą hasła wyszukiwarek. Według przedstawionego przez CJ E&M raportu CPI (contents power index) dramy wzrósł w pierwszym tygodniu od premiery do 264.6 punktów i zdobył pierwsze miejsce.
Obecnie internauci tworzą nawet pieszczotliwe określenia dla aktorów, którzy wykazują się doskonałą chemią, tak jak oni. Popularność występujących również w „Secret” (KBS) Ji Sunga i Hwang Jung Eum doprowadziła do tego, że podczas „Kill Me, Heal Me” pojawiło się określenie „지성이면 정음” (tłum. jeśli jesteś inteligentny, to poprawnie wymawiasz / dosł. jeśli Ji Sung, to Jung Eum). Zresztą scenarzystka „Secret”, Yoo Bora wyznała, że ich casting do ról został późno sfinalizowany, ale od razu tak dobrze pochwycili charakter swoich postaci, że wkrótce zaczęła pisać pod ich nawyki i sposób mówienia, a także, że przypisuje popularność dramy ich chemii. (źródło: wywiad dla <Cine21>, 6 kwietnia 2015)
Jeśli chemia aktorów zwiększa poziom energii dram, to scenarzyści, reżyserowie i producenci dopełniają je właśnie dzięki niej. Aby odpowiedzieć na pytanie, jak ważne są scenariusz i reżyseria dla współpracy aktorów, należy podkreślić wagę wielokrotnych kolaboracji tych samych scenarzystów z tymi samymi reżyserami i ich wspólne zrozumienie się. Kręcona obecnie drama KBSu „Descendants of the Sun” jest w rękach znanego duetu scenarzystki Kim Eun Sook i reżysera Shin Woo Chula. Poczynając od „Lovers in Paris” (SBS), a kończąc na „A Gentleman’s Dignity” zdobyli razem sukces siedem razy z rzędu i usmażyli dwie pieczenie na jednym ogniu, budując literacką i komercyjną wartość. Scenarzystka wyraziła głębokie zaufanie do niego, mówiąc, że są już w relacji, w której wystarczy tylko jedno spojrzenie, aby zrozumieć się bez słów. (źródło: <Woman Sense>, 28 stycznia 2011)
Natomiast jeśli chodzi o scenarzystkę No Hee Kyung i reżysera Kim Kyu Tae, ich współpraca wykazuje się chemią, która celuje w kultowość. Poszerzyli spektrum aktorstwa takich aktorów, jak Song Hye Kyo, Hyun Bin lub Jo In Sung oraz stworzyli wiele niezwykłych tematycznie dram, których wartość literacka została uznana, a także zdobyły uwielbienie widzów na poziomie manii. Reżyser, który wielokrotnie współpracował ze scenarzystką przy „It’s Okay, That’s Love” (SBS), „That Winter, The Wind Blows” (SBS) i „Padam Padam” (jTBC), zdradził, że woli podążać za lekkością i nieco większą różnorodnością, kiedy scenarzystka No preferuje włączanie do dram szczerych poglądów lub wartości, ale nawet jeśli miałby się wywiązać jakiś konflikt z tego powodu, wspólne uzupełnianie się oddziałuje na efekt pozytywnej synergii. (źródło: artykuł „그겨울’ 결말, 처음부터 해피엔딩” ze Starnews, 10 kwietnia 2013)
Jeśli spojrzeć na stacje telewizji kablowej, często chemia jest uwydatnianym elementem w celu pełnego odzwierciedlenia cech gatunku. Reżyser Shin Won Ho i scenarzystka Lee Woo Jung znani z „Answer 1997”, „Answer 1994” i „Answer 1988” wykorzystują koncept elementów variety shows i wywoływania wspomnień w porównaniu do tradycyjnego dramatyzmu, a przy tym koncentrują się na zmaksymalizowaniu chemii z widzami, którzy przeżyli już swoje w życiu.
Patrząc na dramy, które zdobyły sukces, są jednak przypadki, w których chemia może być zastanawiająca. „Yongpal” SBSu, którego ostatni odcinek skończył się przy oglądalności rzędu 20.4%, jest dramą, która pozostawiła po sobie wiele żalu. Współpraca Kim Tae Hee z Joo Wonem wzbudziła wiele zainteresowania, a oglądalność dramy, która po sześciu odcinkach przekroczyła 20% była w centrum uwagi wszystkich. Niemniej wraz z rozwojem fabuły reakcja widzów na romans Yeo Jin (Kim Tae Hee) i Tae Hyuna (Joo Won) była chłodna. Główna bohaterka, która z powodu byłego chłopaka była zdecydowana nawet na samobójstwo, po trzech latach postanowiła się zemścić poprzez romans z Tae Hyunem. Jednakże widzowie dramy zamiast kibicować ich wątkowi romantycznemu, z powodu jego małego prawdopodobieństwa paradoksalnie zaburzyli chemię aktorów swoimi uwagami.
Neologizm, który wszedł do codziennego słownika – chemia jest subiektywnym kryterium dram używanym w mediach, włączając w to producentów i stacje telewizyjne. Jeśli aktorzy wykazują potencjalnie niezapomniane aktorstwo, a znani reżyserowie i scenarzyści znowu nawiązaliby współpracę, jeśli pojawiłyby się popremierowe reakcje w stylu „wykaz prawdziwej chemii” i wciąż powtarzałyby się z każdym odcinkiem, nie byłaby to co najmniej prognoza sukcesu?
Źródło: [PD Journal]
How Gee 