Paju

Znane też jako: 파주

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: dramat

Reżyseria: Park Chan Ok

Premiera: 2009

Obsada: Lee Sun Gyun, Seo Woo, Shim Yi Young, Han Yeri, Kim Bo Kyung, Lee Dae Yeon, Lee Kyung Young

.

Reżyserka Park Chan Ok zadebiutowała w 2003 bardzo dobrze przyjętym „Jealousy is My Middle Name”, ale nawet to nie pomogło jej w realizacji drugiego filmu „Paju”, na który zbierała fundusze i przygotowywała kilka lat… Na szczęście efektem tego był jeden z najlepszych filmów 2009 roku według krytyków, ale jak na razie nie zapowiada się na trzecią produkcję jednej z „najbardziej obiecujących reżyserek”, a koreański arthouse, jak również tak na dobrą sprawę powrót głównej aktorki Seo Woo do czegoś bardziej wartościowego niż telewizyjne makjangi, pozostają marginalnymi sprawami.

„Paju” nie jest tym, czym się wydaje. Kampania marketingowa zrobiła z tego filmu coś z motywem lolity, ale uczucia między Eun Mo (Seo Woo) i dużo starszym Joong Shikiem (Lee Sun Gyun) są przez większość czasu niewypowiedziane i bardzo ambiwalentne. Z kolei tytułowe Paju to ponure miasto okryte mgłą przy granicy z Koreą Północną. Przy pomocy trudnej, nielinearnej struktury film opowiada o tych dwóch bohaterach i ich życiu pełnym wyrzutów sumienia i bólu, mimo iż zaskakująco sprawy pozostają bardziej ponure niż melodramatyczne, a film można by nawet uznać za swego rodzaju thriller.

Oboje główni bohaterowie mają tendencję do uciekania od problemów. Joong Shik pojawia się w mieście po tym, jak pośrednio doprowadza do wypadku dziecka swojej pierwszej pokazanej w filmie kochanki, Ja Young (Kim Bo Kyung). W Paju zostaje nauczycielem, a jedną z jego uczennic jest właśnie Eun Mo, która później zostaje jego szwagierką, kiedy główny bohater bierze ślub z jej starszą siostrą Eun Soo (Shim Yi Young). Widać, że nie z miłości, ale w ramach pewnego takiego odpokutowania win, ponieważ wielką traumą Eun Soo są jej blizny po oparzeniach.

Film kompletnie bez żadnego uprzedzenia przemieszcza się między retrospekcjami i teraźniejszością, w której Joong Shik jest jednym z protestujących przeciwko przebudowie terenu i wysiedlaniu mieszkańców, a dorosła już Eun Mo wraca do miasta po długiej nieobecności spowodowanej ucieczką do Indii. Jej starsza siostra zginęła w wypadku i wersja Joong Shika na temat tego wydarzenia różni się od tego, co główna bohaterka słyszy od ubezpieczyciela, dlatego można podejrzewać, że zabił swoją żonę dla pieniędzy. Film pokazuje zatem głównie wielkie motanie się Eun Mo, która jak się okazuje, darzy swojego szwagra uczuciem, a z kolejnych retrospekcji można poznać coraz więcej szczegółów jej dziwnej relacji z Joong Shikiem. Jednak „Paju” nigdy nie staje się oczywistym romansem czy filmem o niewierności, ponieważ wszystko aż do samego końca jest spowite frustrującą tajemnicą, a bohaterowie mają dosłownie jedną chwilę słabości, w której ich uczucia stają się najbardziej oczywiste.

Głównym punktem tego filmu jest niesamowity występ Seo Woo, która radzi sobie z niesamowicie trudną rolą, ponieważ „Paju” pozbawione jest tradycyjnych narzędzi wyrazu, a emocje są w nim tłumione. Jest to zatem bardzo interesujący film, choć przyznaję, że ciężki w odbiorze. Przynajmniej staje się wyzwaniem dla umysłu, żeby poskładał elementy fabuły w całość.

Zdobyte nagrody

2009 Busan International Film Festival:

• NETPAC Award

2009 Women in Film Korea Awards:

• Woman Filmmaker of the Year – Park Chan Ok

2010 Deauville Asian Film Festival:

• Jury Prize

2010 Las Palmas de Gran Canaria International Film Festival:

• najlepszy aktor – Lee Sun Gyun

2010 Busan Film Critics Awards:

• najlepsze zdjęcia

2010 Asia Pacific Screen Awards:

• APSA NETPAC Development Prize