Two Cops

Znane też jako: Tukapseu, 투캅스

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: sensacyjny

Reżyseria: Kang Woo Seok

Premiera: 1993

Obsada: Ahn Sung Ki, Park Joong Hun, Ji Soo Won, Kim Hye Ok, Kim Bo Sung

.

Lata 90. i czasy prawdziwej komercjalizacji koreańskiego kina… „Sopyonje” Lim Kwon Taeka niespodziewanie stało się narodową sensacją pomimo wcale „nieinteresującego” tematu pansori, ale pałeczkę największego hitu przejęło po nim już kompletnie komercyjne „Two Cops”, które ugruntowało pozycję tandemu Ahn Sung Ki + Park Joong Hun (zagrali razem przedtem w „Chilsu and Mansu”, a później w „Nowhere to Hide” i „Radio Star”) oraz samego reżysera Kang Woo Seoka, jednego z najważniejszych twórców koreańskich blockbusterów. Zresztą dorobił się w kolejnej dekadzie drugiej trylogii popularnych filmów sensacyjnych – „Public Enemy” z Sol Kyung Goo.

Generalnie wiadomo, czego można się spodziewać po takim filmie jak „Two Cops”… Film jest bardzo wczesną i przez to egzotyczną odpowiedzią na zagraniczne buddy cop movies, których całkiem sporo pojawiło się w latach 80. i 90. Nie można jednak uciec wrażeniu, że bardzo się postarzał, wyglądając nawet na lata 70… Osobiście miałam z nim jeszcze więcej problemów, ale to pewnie przez to, że nie mogłam do niego przyłożyć swojej obecnej miary czyli jak wygląda gatunkowość w koreańskim wydaniu i ile można osiągnąć skromniejszymi środkami. Niestety ta komedia policyjna sprzed ery efektów specjalnych i większych budżetów nawet mnie nie rozbawiła, nie mówiąc już o jakimś dreszczyku emocji.

„Two Cops” w pewnym sensie jest dziwnym filmem, ponieważ nie do końca poddaje się schematom buddy cop movies. Mamy oczywiście dwóch głównych bohaterów, którzy właśnie zostają partnerami w wydziale i z początku bardzo się ze sobą nie dogadują. Weteran Jo (Ahn Sung Ki) jest starym wyjadaczem, który nauczył się ulicznego sprytu i przestał się już starać w pracy, chętnie przyjmując „bonusy”, a świeżak Kang (Park Joong Hun) jest wielkim idealistą, który na każdym kroku próbuje go przymknąć za jego korupcję. Dostaje oczywiście wiele nauczek od niego, bo Jo postawił sobie za punkt honoru sprowadzić go na ziemię i ucieka się do różnych metod – zrzuca na niego najczarniejszą robotę lub wynajmuje kobietę, żeby go uwiodła…

Moim zdaniem jedyną oryginalnością tego filmu pozostaje to, że jest bardzo sytuacyjny – nie pojawia się żaden nadrzędny czarny charakter, którego muszą złapać bohaterowie, a tylko można oglądać ich kolejne perypetie, które w końcu doprowadzają do tego, że Kang ku zgrozie Jo staje się jego kopią. Zatem „Two Cops” całą swoją popularność może zawdzięczać tylko i wyłącznie duetowi Ahn Sung Ki i Park Joong Huna oraz chemii między nimi. Doskonale się uzupełniają i stroją zaskakujące miny (bo wcześniej widziałam ich tylko w bardzo bezpośrednim „Nowhere to Hide”), a to właśnie jedyna rzecz, jaka może rozbawić. Inne aspekty niestety nie przystają już do obecnych czasów – kogo bawiłoby w ogóle łapówkarstwo Jo oraz jego nonszalancja? Teraz właśnie najpopularniejsze w kinie są „nieprzekupne gliny”…

„Two Cops” to komedia sytuacyjna z legendarnymi już aktorami, która obecnie może pełnić funkcję jedynie okna na przeszłość dla ciekawostki. Oczywiście mam zamiar obejrzeć całą trylogię, ale kompletnie nie jestem tym podekscytowana… Przynajmniej mogłam się przekonać, jak zmienił się wraz z biegiem czasu stereotyp koreańskiego policjanta, bo „Two Cops” i „Public Enemy” dzieli prawdziwa przepaść, nie mówiąc już o tym, że większość thrillerów kreśli raczej żenujący obraz niekompetencji. Tutaj z kolei policja jest zmęczona swoją rutyną, ale cieszy się przywilejami, a śledztwa polegają głównie na łapaniu ludzi i wyciskaniu z nich zeznań, chociażby szantażem.

Zdobyte nagrody

30th Baeksang Arts Awards:

• Daesang dla Ahn Sung Ki
• najlepszy film
• najlepsza reżyseria
• Top Excellence dla Ahn Sung Ki
• najlepsza nowa aktorka – Ji Soo Won

1994 Grand Bell Awards:

• najlepszy aktor – Ahn Sung Ki
• najlepszy aktor – Park Joong Hun
• nagroda popularności dla Ahn Sung Ki
• nagroda popularności dla Park Joong Huna

1994 Blue Dragon FIlm Awards:

• nagroda popularności dla Park Joong Huna
• najpopularniejszy film

1994 Korean Association of Film Critics Awards:

• najlepszy aktor – Ahn Sung Ki