A Taxi Driver

Znane też jako:  Taeksi Unjeonsa, 택시운전사

Na podstawie: prawdziwej historii

Gatunek: dramat historyczny

Reżyseria: Jang Hun

Premiera: 2017

Obsada: Song Kang Ho, Thomas Kretschmann, Yoo Hae Jin, Ryu Jun Yeol, Choi Gwi Hwa, Park Hyuk Kwon

 

Co roku można się spodziewać w koreańskim kinie co najmniej jednego wielkiego blockbustera, który będzie się rozliczał z jakimś wydarzeniem historycznym z XX wieku, rozdrapywał rany, ale też wzruszał i poruszał. Zaskakująco takim nie został „Battleship Island” Ryu Seung Wana, ale za to inny słynny reżyser zaliczył bardzo udany powrót po sześciu latach – Jang Hun („Rough Cut”, „Secret Reunion”, „The Front Line”). Jego „A Taxi Driver” stało się piętnastym filmem w historii, na który poszło ponad 10 mln Koreańczyków, potwierdzając przy tym gwiazdorski status Song Kang Ho, jakby to było jeszcze potrzebne.

Film inspirowany prawdziwą historią niemieckiego reportera Jürgena Hinzpetera i dotąd nieznanego kronikarzom taksówkarza Kim Sa Boka opowiada o kilku dniach, które zmieniły ich życie, jak i wielu innym Koreańczykom – czasie Masakry w Gwangju w 1980 roku. Do uszu niemieckiego dziennikarza stacjonującego w Japonii, Petera (Thomas Kretschmann), dochodzą słuchy o napiętej sytuacji w sąsiedniej Korei, którą rząd próbuje tuszować. Postanawia tam pojechać i nakręcić materiał, bardziej z impulsu szukania sensacji niż poczucia sprawiedliwości. Jego znajomy (cameo Jung Jin Younga) załatwia mu przejazd taksówką z Seulu do Gwangju za grube pieniądze, ale klienta podbiera poczciwy Kim Man Seob (Song Kang Ho), który ich bardzo potrzebuje z powodu długów i samotnego wychowywania młodej córki. Nie ma w ogóle pojęcia, co się dzieje w Gwangju, tak jak reszta mieszkańców Korei. Kiedy wreszcie dociera na miejsce, staje się świadkiem masakry cywili przez wojsko, która tuszowana jest jako tłumienie protestów studentów, a później komunistów.

Wydarzenia z 1980 były efektywnie sygnalizowane w niezapomnianym „Peppermint Candy” Lee Chang Donga, ale w blockbusterowym wydaniu dostaliśmy tylko ckliwe „May 18” w 2007 roku. „A Taxi Driver” znacznie poprawia ten stan rzeczy – film oczywiście jest melodramatyczny i specjalnie dodaje lżejsze sceny dzielenia przez bohaterów posiłku, jednakże zachowany jest znakomity balans między akcją, rozległymi, imponującymi inscenizacjami, niewymuszonym humorem wynikającym z interakcji początkowo lekceważących siebie nawzajem Petera i Man Seoba oraz łamanej angielszczyzny tego drugiego, a także wielkim dramatem, kiedy liczba ofiar rośnie. Temat podejmowany przez „A Taxi Driver” jest jednym z najczarniejszych punktów historii najnowszej Korei, ale powiedziałabym, że zostaje przedstawiony w bardzo „przystępny” sposób. Nie poczułam w żadnym momencie melodramatycznej przesady. Pod względem efektów specjalnych film również jest dobrze wyważony, skupiając się w kluczowych momentach na bardzo intymnych obrazach przemocy, zamiast skłaniać się w stronę stereotypowych „pościgów i wybuchów”.

Interesującą sprawą jest udział rozpoznawalnego aktora zagranicznego w koreańskim filmie oraz kontrast między jego aktorstwem, a koreańską manierą, której ucieleśnieniem jest właśnie niezbyt subtelny Song Kang Ho znany przede wszystkim z ról zwykłych ludzi stojących w centrum wielkich historii. Wydaje mi się, że „A Taxi Driver” zyskuje właśnie najwięcej na tym, że w rolach głównych bohaterów umieszcza obserwatorów, ludzi, których Masakra w Gwangju nie dotyczy tak naprawdę personalnie, a więc są na tym samym poziomie co zagraniczni widzowie tego filmu – dopiero z czasem się zmieniają pod wpływem widzianych wydarzeń oraz przejawiają zaangażowanie. Koreańska widownia z pewnością mocniej odczuje ten film, ale to chyba dobrze, że tak lokalny temat został przedstawiony w tak uniwersalny sposób, który może dotrzeć do szerszej widowni? Nie mówiąc już o tym, jak wysoki jest poziom techniczny „A Taxi Driver”… To jedna z koreańskich pozycji obowiązkowych w tym roku!

Zdobyte nagrody

2017 Buil Film Awards:

• najlepszy film
• najlepszy aktor – Song Kang Ho
• Buil Readers’ Jury Award

2017 Fantasia International Movie Festival:

• najlepszy aktor – Song Kang Ho

2017 Grand Bell Awards:

• najlepszy film
• najlepsza produkcja

2017 Korean Association of Film Critics Awards:

• najlepszy aktor drugoplanowy – Yoo Hae Jin
• Critics’ Top 10

2017 The Seoul Awards:

• najlepszy aktor – Song Kang Ho

2017 Asian World Film Festival:

• najlepszy film
• Special Mention Award dla Song Kang Ho
• Humanitarian Award

2017 Blue Dragon Film Awards:

• najlepszy aktor – Song Kang Ho
• najlepsza muzyka
• Audience Choice Award

2017 Director’s Cut Awards:

• najlepszy nowy aktor – Choi Kwi Hwa
• Special Mention

2017 Korea Culture & Entertainment Awards:

• najlepszy film
• najlepsza reżyseria

2017 Korea World Youth Film Festival:

• Favorite Director – Jang Hun
• Favorite Actor for Middle-Aged Actor – Song Kang Ho

2017 Korean Film Producers Association Awards:

• najlepszy aktor – Song Kang Ho