Znane też jako: Trzynaście lat, Soo Ah, Girl, Thirteen, Thirteen Year Old Soo Ah, Yeolsesal Sua, 열세살 수아
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: dramat obyczajowy
Reżyseria: Kim Hee Jung
Premiera: 2007
Obsada: Lee Se Young, Chu Sang Mi, Choi Moo Sung, Kim Yoon Ah (Jaurim), Jung Ji Ahn, Shin Min Kyu, Yoo Hyun Ji
Gościem specjalnym tegorocznego Warsaw Korean Film Festival jest reżyserka Kim Hee Jung, absolwentka łódzkiej filmówki, której poświęcono skromną retrospektywę obejmującą jej debiutancki film, najnowszy oraz dwie etiudy zrealizowane jeszcze w Polsce. Byłam lekko podekscytowana możliwością obejrzenia „Snow Paths” na wielkim ekranie, ponieważ był to film, który jeszcze kojarzyłam z recenzji oraz ze względu na Park So Dam, ale jeśli chodzi o „The Wonder Years”, niefortunnie zatytułowane po angielsku zupełnie jak amerykański serial z lat 80., nie lubię podchodzić do filmu bez żadnych informacji na jego temat. Zdziwiłam się obecnością rozpoznawalnych aktorów, jednakże brak jakichkolwiek oczekiwań wpływa w moim przypadku na to, że trudniej wzbudzić we mnie od razu większe emocje.
„The Wonder Years” mogłam z góry określić jako typowy, niezależny portret charakterologiczny nastoletniej bohaterki – zbyt dogłębny, aby trafiło do mainstreamowej widowni i wciąż zbyt mało arthouse’owy, aby znaleźć się na największych festiwalach, co umieszcza go gdzieś pośrodku koreańskiego kina niezależnego, które w większości pozostaje wciąż niezbadanym dla obcokrajowców lądem. Mimo to doszłam do wniosku, że w sumie cieszę się, że obejrzałam ten film, ponieważ postawił mi byłą aktorkę dziecięcą Lee Se Young, obecnie znaną z kilku popularnych dram, w zupełnie innym świetle. Tyle talentu pokazanego w wieku piętnastu lat, a tak mało dalszych okazji ku temu…
Wciela się ona w tytułową trzynastoletnią Soo Ah, zwykłą dziewczynę z małego miasteczka, która jest w depresji po śmierci ojca dwa lata wcześniej. Jej matka Young Joo (Chu Sang Mi) jest zajęta codziennie prowadzeniem obskurnej restauracji, której dziewczyna się wstydzi i nienawidzi również jej nowego absztyfikanta, złomiarza Young Pyo (Choi Moo Sung). Nie ma żadnych przyjaciół, a kiedy niespodziewanie nawiązuje relacje z dwiema kompletnie różnymi dziewczynkami – bogatą Ye Rin, a później problematyczną Eun Ji, kończą się równie szybko, jak się zaczęły. Soo Ah przechodzi prawdziwy kryzys, kiedy jej matka zostaje oszukana z pieniędzy i zostają zmuszone do zamieszkania na złomowisku Young Pyo. Oglądając bez przerwy kasetę z koncertem piosenkarki Yoon Seol Young (Kim Yoon Ah z zespołu Jaurim w swojej jedynej filmowej roli), postanawia wreszcie uciec do Seulu, bo jak wierzyć zapiskom z pamiętnika jej ojca, to właśnie ta piosenkarka jest jej prawdziwą matką.
Reżyserka z wielką dokładnością buduje w „The Wonder Years” do spółki z aktorką zapis umysłu nastolatki, która ucieka w swój rozbudowany świat fantazji, aby poradzić sobie z codziennością, jednakże jest to przewidywalny rodzaj filmu. Końcówka jedzie już na wielkich emocjach i typowym melodramacie, aby później wszystko ustabilizowało się niemalże do sielankowego poziomu, niemniej wydaje mi się, że wielką zaletą tego filmu powinno być to, że kryje w sobie matczyne ciepło pomimo bardzo ponurej rzeczywistości otaczającej bohaterów. Spodziewałabym się po koreańskim dramacie większej dosadności oraz bezlitosnego obrazu kruszącej się iluzji nastolatki, ale w gruncie rzeczy wszystko zakończyło się na pozytywnej nucie, co wdarło w serce trochę nadziei.
Występy nastoletniej Lee Se Young i przepięknej Chu Sang Mi, która niestety nie gra już w niczym od dramy „City Hall” z 2009, są znakomite, a sam film momentami się rozświetla, kiedy niezapowiedziane wkraczają sekwencje muzyczne z wyobraźni Soo Ah pełne brokatu, konfetti i występującej w burleskowej stylizacji Kim Yoon Ah. To zdecydowanie podrywa widza. Wciąż nie uznałabym „The Wonder Years” za arcydzieło koreańskiego kina, niemniej Warsaw Korean Film Festival przybliżył mi ciekawą postać Kim Hee Jung, która jest jedną z nielicznych wciąż tworzących koreańskich reżyserek, choć jeszcze nie dobiła do sławy i uznania Lim Soon Rye, Bang Eun Jin lub Jung Jae Eun.
How Gee 