Znane też jako: Obeo Deo Reinbou, 오버 더 레인보우
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: romans
Reżyseria: Ahn Jin Woo
Premiera: 2002
Obsada: Lee Jung Jae, Jang Jin Young, Jung Chan, Uhm Ji Won, Gong Hyung Jin, Kim Heung Soo, Lee Young Joo, Kim Seo Hyung, Shin Eun Jung, Park Yoon Hyun
„Over the Rainbow” jest filmem, który zapożycza motywy z lewej i prawej, ale przy tym należy obecnie do chyba ostatnich takich „klasycznych” romansów, które nie są zbyt komediowe ani zbyt melodramatyczne. Fabuła zapowiada się, co prawda, na sztampowy melodramat i gloryfikację konceptu pierwszej miłości, ale jakoś udaje się uciec kiepskiemu wrażeniu. Dałam się złapać na chemię między głównymi bohaterami, co w tym gatunku właściwie gwarantuje sukces, oraz piosenkę z „Czarnoksiężnika z Krainy Oz”. To chyba trochę inny rodzaj wywoływanej nostalgii (miałam kasetę z telewizyjnym nagraniem tego filmu z 1939) niż jest prawdziwym celem „Over the Rainbow”, niemniej podziałało.
Film ten posiada aż dwa z kolekcji najbardziej zużytych motywów w koreańskim melodramacie – amnezję oraz nieśmiertelnie wspomnienie pierwszej miłości. Główny bohater Lee Jin Soo (Lee Jung Jae), prezenter pogody tak na marginesie, ulega wypadkowi samochodowemu, wskutek którego doznaje rzadkiego rodzaju selektywnej amnezji – nie pamięta tylko wybranych szczegółów swojego życia. Orientuje się dopiero wtedy, kiedy znajduje w swoim domu psa, którego nie pamięta, a na automatycznej sekretarce ma wiadomość od kobiety, której ani on, ani jego młodszy brat Kyung Soo (Kim Heung Soo), nie poznaje. Uznaje zatem, że odnalezienie jego domniemanej ukochanej musi być kluczem do przywrócenia pamięci. Pomaga mu w tym Kang Yeon Hee (Jang Jin Young), była dziewczyna jego najlepszego przyjaciela Choi Sang Ina (Jung Chan), która w czasach studenckich należała do tego samego kółka fotograficznego, co on. Kwestia w tym, że Jin Soo od zawsze był niesamowicie skrytą osobą, dlatego nikt z jego znajomych ze studiów nie wie, w kim był zakochany, tak więc poszukiwania wydłużają się, a główny bohater spotyka się po latach z kolejnymi kobietami z jego życia, kierując się poszlakami.
Lee Jin Soo podąża za jakąś ułudą z przeszłości, której sam dobrze nie pamięta, kiedy u jego boku jest bardzo wartościowa kobieta, jako jedyna pomagająca mu na poważnie… Gdyby zasięgnąć do nowszych tytułów, można by w tym względzie porównać „Over the Rainbow” do „Finding Mr. Destiny” (2010), komedii romantycznej z Lim Soo Jung i Gong Yoo. Oba te filmy są bardzo przyjemnymi seansami, chociaż różnią się w jednej zasadniczej kwestii – „Over the Rainbow” jako produkt swoich lat nie zaskakuje żadnym świeżym zwrotem akcji ani przyziemnością, tak więc zmierza tam, gdzie można się było tego spodziewać. Jest natomiast bardzo ładnie opakowane i powstrzymuje się tuż przed popadnięciem w największą ckliwość.
Z czasem fabuła staje się kompletnie przewidywalna i tylko bohaterowie trwają wciąż w błogiej niewiedzy. Jednak nie przeszkadza to wcale takiemu filmowi jak „Over the Rainbow”… Mimo wszystko zdaje się być czymś więcej niż tylko szybkim i łatwym star vehicle dla odtwórców głównych ról, chociaż być może to właśnie ich zasługa, że dają z siebie ciut więcej niż można by od nich wymagać w tym gatunku. Lee Jung Jae i Jang Jin Young są po prostu czarujący… „Over the Rainbow” to nie jest żaden kiczowaty wyciskacz łez tylko miejski romans przepleciony obrazkami młodości z lat 90., a oni wielokrotnie wzbudzali mój uśmiech. Szczególnie Lee Jung Jae, który tańczy nawet kultową scenę Gene’a Kelly z „Deszczowej piosenki”… Z jednej strony umysł podpowiada mi, że są to tylko wykalkulowane chwyty, do pary z piosenką Over the Rainbow w soundtracku, ale serce dało się złapać na tę romantyczną, klasyczną otoczkę.
How Gee 