Znane też jako: Obeo Deo Reinbou, 오버 더 레인보우
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: muzyczny
Ilość odcinków: 16 x 70 min.
Premiera: 2006
Obsada: Ji Hyun Woo, Seo Ji Hye, Kim Ok Bin, Hwanhee (Fly to the Sky), Choi Kwon, Poppin’ Hyun Jun, Park Hee Jin, Kim Il Woo, Lee Hyung Chul
Nie wiem ile osób jeszcze pamięta o tym fakcie, ale w świecie koreańskich dram istnieje drugi duet sióstr Hong, który wykazywał się większym zróżnicowaniem gatunkowym niż słynne specjalistki od komedii romantycznych… Co prawda zdaje się, że drogi Hong Jin Ah i Hong Ja Ram się rozeszły, zważywszy na to, że ta pierwsza od dziesięciu już lat pisze solo, ale kiedy jeszcze współpracowały ze sobą, stworzyły na przykład hitowe „Beethoven Virus” (MBC 2008) z motywem muzyki klasycznej lub kultową dramę sportową „Taeureung National Village” (MBC 2005) w ramach antologii krótkiego formatu. „Over The Rainbow” pojawiło się między tymi tytułami w okresie, kiedy zaczęły się pojawiać pierwsze trendy dramy tego rodzaju, jakie znamy obecnie… Stawia to tę dramę w trudnym położeniu, gdyż nie wiadomo czy oceniać ja według współczesnych już standardów, czy jednak patrzeć przez pryzmat nostalgii?
Wydostać się z cienia
„Over The Rainbow” to pierwsza mi znana tak stara drama muzyczna. Mogłabym co prawda przytoczyć „Beautiful Days” (SBS 2001), w którym Lee Jung Hyun zagrała właściwie samą siebie czyli gwiazdę muzyki techno, lecz jest to przede wszystkim tragiczny melodramat, jakich wiele w karierze Choi Ji Woo, natomiast tę dramę można nazwać idolową… gdyby nie to, że tutaj tańczą i śpiewają utalentowani aktorzy, tacy jak Ji Hyun Woo lub Kim Ok Bin, a nie zrobiono rzeczy odwrotnej, tj. nie powierzono głównych ról sztywnym aktorsko gwiazdom kpopu. Hwanhee z duetu R&B Fly to the Sky w swoim aktorskim debiucie jest zaskakująco dobry!
Mamy tutaj klasyczną, wielokrotnie powtarzaną w późniejszych latach historię sukcesu w koreańskim showbiznesie, który jest okrutny, a losy gwiazd bardzo szybko się odwracają… Od razu nasuwają mi się na myśl „Dream High” (KBS 2011), „She’s So Lovable” (SBS 2014) lub „Entertainer” (SBS 2016), no ale „Over The Rainbow” było pierwsze z tą oklepaną fabułą.
Kwon Hyuk Joo (Ji Hyun Woo) nie wiedział wcale, co jest jego marzeniem, dopóki w jego życiu nie pojawiła się nagle Jung Hee Soo (Kim Ok Bin) i nie roznieciła w nim miłości do tańca. Dziewczyna uciekła od swojego ojca mieszkającego w Nowej Zelandii, aby zostać piosenkarką w Korei, chociaż niespecjalnie się wykazuje talentem wokalnym. Jest za to świetną, seksowną tancerką, która zawraca Hyuk Joo w głowie. Przez następnych kilka lat działają razem w zespole jako back dancerzy, co kompletnie mu nie przeszkadza, ale ona jest ma większe ambicje… Wykorzystuje słynnego piosenkarza Rexa (Hwanhee), aby rozpocząć własną karierę piosenkarską, co mu raczej nie przeszkadza, ale rani swoją zdradą Hyuk Joo.
Główny bohater postanawia się „zemścić” i sam osiągnąć podobny sukces, ale na początku nie ma za bardzo szczęścia. Jego ekipa tancerzy przemienia się w boysband Gangster, który występuje na prowincjach. Ich stylistką zostaje Ma Sang Mi (Seo Ji Hye) – prawdziwe brzydkie kaczątko w całej tej historii, która jest wieloletnią fanką Rexa. Odkąd potrącił ją samochodem, szantażem zdobyła pozycję w jego agencji jako trainee, chociaż kompletnie nie ma żadnego talentu muzycznego ani tanecznego. Odnajduje się jednak w szyciu i przerabianiu, a wkrótce niespodziewanie zdobywa serca obu panów, mimo że Hyuk Joo wciąż nie potrafi nienawidzić Hee Soo.
Od zera do bohatera, ale za jaką cenę?
„Over The Rainbow” próbuje pokazać względnie realistyczną, mroczną stronę przemysłu muzycznego, tak więc pomimo jasnych aspiracji głównych bohaterów nie jest to do końca drama, która przepycha ładną bajkę o tym, jak to underdogs, niedoceniani ludzie asystujący gdzieś w cieniu głównej gwiazdy, doczekują się wreszcie stanięcia na środku sceny w blasku reflektorów i bum!, mamy szczęśliwe zakończenie. Kariera Jung Hee Soo jest burzliwa, lecz krótka, popularność Rexa spada po trzecim albumie, kiedy coraz bardziej odmawia bycia marionetką wytwórni, ale też gubi gdzieś po drodze swoje oryginalne marzenia, Sang Mi w ogóle do niczego nie dochodzi na scenie, ale od samego początku nie miała do tego talentu, natomiast Hyuk Joo osiąga sukces, okupiony jednak kompromisami.
To wszystko na papierze jest interesujące. Co więcej, drama nie posiada jasnego podziału na postacie główne i „główniejsze”, tak więc nie do końca można przewidzieć rozwój wątków romantycznych, lecz niestety nie powiem, żeby „Over The Rainbow” utrzymało moje zainteresowanie przez całe szesnaście odcinków… W tym momencie już jestem trochę poza tym etapem, na którym byłam zachwycona popowymi występami w „Dream High”. Zresztą kompletnie nie mam pojęcia czy „Over The Rainbow” przypadłoby do gustu współczesnym fanom perfekcyjnie dopracowanego kpopu… Pochodzi ze zgoła innej ery w koreańskiej muzyce – czasów Raina lub Se7ena, kiedy soliści byli popularniejsi niż grupy, seksowne piosenkarki odwracały skąpym odzieniem uwagę od autotune’u, a szczytem mody były szerokie spodnie, podarte ubrania i bycie urban. Z perspektywy czasu jest to nieco kiczowate i zależy kompletnie od osobistego podejścia, czy złapie nas nostalgia np. przy It’s gettin’ hot in herre, so take off all your clothes, czy „Over The Rainbow” będzie po prostu przestarzałe… a nic się tak szybko nie starzeje, jak pop.
Zdobyte nagrody
2006 MBC Drama Awards:
- PD Award dla Ji Hyun Woo
- PD Award dla Kim Ok Bin
Ocena:
Fabuła – 6/10
Kwestie techniczne – 6/10
Aktorstwo – 7/10
Wartość rozrywki – 6/10
Średnia – 6,25/10
How Gee 