Znane też jako: Idolism, Usang, 우상
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: thriller
Reżyseria: Lee Soo Jin
Premiera: 2019
Obsada: Han Seok Kyu, Sol Kyung Goo, Chun Woo Hee, Jo Byung Kyu, Yoo Seung Mok, Hyun Bong Shik
Międzynarodowy sukces „Han Gong-ju” (2014) na festiwalach filmowych zwiększył oczekiwania wobec drugiego filmu reżysera Lee Soo Jina. Przez to właśnie „Idol” znalazło się w programie zeszłorocznej edycji Berlinale w wersji surowej – miało być jeszcze przemontowane przed lokalną premierą w koreańskich kinach.
Tak czy siak ten popęd zabił jakikolwiek potencjał „Idol” w zarodku lub może to być kwestia niedopasowania oczekiwań do rzeczywistości… Zauważyłam, że w ostatnich lat było kilka takich koreańskich thrillerów, które przed premierą zapowiadały się fantastycznie, a po premierze stały się rozczarowaniem kinowego box office. Chyba niewielu jest twórców, którzy są w stanie zmierzyć się z tym ciężarem oczekiwań, póki nie są Bong Joon Ho lub Park Chan Wookiem. Wyważenie stymulującego, zaskakującego scenariusza z interesującą wizją artystyczną to najwyraźniej talent niewielu, a nieustanne poszukiwanie kolejnych reżyserów, którzy przejęliby po nich pałeczkę, często staje się marketingową pułapką.
Nie ukrywam, że sama wpadam w nią często. Naprawdę chciałabym bardziej lubić „Idol”, ale nie jest to łatwy film, który staje się na koniec satysfakcjonującym seansem, choć nie można zaprzeczyć, że Lee Soo Jin starał się wynieść swój materiał poza ramy standardowej historii o zemście. Punktem wyjściowym jest dwóch ojców na różnych końcach społecznej hierarchii. Pewnej nocy polityk Goo Myung Hoe (Han Seok Kyu) znajduje w przydomowym garażu żonę ścierającą krew i syna w stanie szoku. Okazuje się, że Yo Han (Jo Byung Kyu) potrącił samochodem mężczyznę i zabrał jego zwłoki z miejsca wypadku. Ojciec zmarłego, Yoo Joong Shik (Sol Kyung Goo) dramatycznie przysięga pogoń za sprawiedliwością, choć Goo Myung Hoe nieoczekiwanie namawia swojego syna, aby przyznał się do winy. Sprawa wydaje się zamknięta, ale wtedy wychodzi na jaw z nagrań kamer, że syn Joong Shika nie był sam w dniu swojej śmierci – jego narzeczona Ryun Hwa (Chun Woo Hee) zaginęła.
Wszystko zaczyna się komplikować w momencie, kiedy fabuła rozgałęzia się i biegnie w kilku kierunkach równocześnie. Wbrew pozorom „Idol” nie jest thrillerem o odkrywaniu prawdy stojącej za wypadkiem samochodowym. Jego główną funkcją jest postawienie głównych bohaterów w dramatycznej sytuacji, w której odsłonięte zostaje ich drugie oblicze. Perspektywa się zmienia w trakcie oglądania filmu. Z początku można przypuszczać, że ogarnięty żalem Yoo Joong Shik sam posunie się do jakiś strasznych czynów w imię zemsty, lecz nie dojdzie do pojedynku dwóch zrozpaczonych ojców, czego można się było spodziewać po tego rodzaju thrillerze… Kiedy Ryun Hwa się odnajduje – nielegalna chińska imigrantka, którą Joong Shik stara się ochronić, przelewając na nią swoje uczucia po żałobie syna, wprowadza nieoczekiwane napięcie, walcząc zaciekle o własne życie i broniąc się przed deportacją.
Fabuła „Idol” jest trudna do przełknięcia, gdyż trochę niepotrzebnie skomplikowana przez mnogość motywów różnych postaci. Widz coraz bardziej oddala się od centralnej zagadki śmierci syna Joong Shika, lecz pewnie to było właśnie zamiarem reżysera – stworzenie filmu noir, a nie thrillera o zemście. Yoo Joong Shik wspomaga Goo Myung Hoe w wyborach, co zaburza ich początkowo antagonistyczną relację, natomiast Ryun Hwa przejmuje kilka ról – ofiary, femme fatale, a także psychopatki. Jednakże nie jestem w stanie stwierdzić, co było tak naprawdę celem tego filmu… Tylko tego budowania napięcia w deszczowe noce oraz kolejnych trupów, a wcale nie wiadomo więcej na końcu niż na początku „Idol”.
Zdobyte nagrody
2019 Fantasia International Film Festival:
- najlepszy film
- najlepszy aktor – Han Seok Kyu
- najlepszy aktor – Sol Kyung Goo
How Gee 