18 Again

Znane też jako: Eighteen Again, 18 Eogein, 18 어게인

Na podstawie: amerykańskiego filmu „Znów mam 17 lat” (2009) w reżyserii Burra Steersa

Gatunek: komedia romantyczna, szkolny, fantasy

Ilość odcinków: 16 x 70 min.

Premiera: 2020

Obsada: Kim Ha Neul, Lee Do Hyun, Yoon Sang Hyun, Kim Kang Hyun, Lee Mi Do, Wi Ha Joon, No Jung Ui, Ryeo Woon, Bomin (Golden Child), Hwang In Yeob, Oh So Hyun, Kim Yoo Ri, Lee Ki Woo, Jang Hyuk Jin, Kim Yoon Hye, Han So Eun

 

To niezwykle satysfakcjonujące, kiedy nowy aktor potwierdza swoją rosnącą popularność i „zdaje egzamin” w pierwszej głównej roli… Być może dołączyłam do stawki za późno, nadrabiając „Hotel Del Luna” (tvN 2019) kilka miesięcy po skończeniu emisji, ale tak czy siak drama ta zwróciła moją uwagę na Lee Do Hyuna, który w swojej następnej awansował do rangi głównego aktora. Poradził sobie z tą większą odpowiedzialnością znakomicie, choć z drugiej strony, gdyby zaprzepaszczono potencjał remake’u filmu „17 Again” (czy też w polskiej wersji – „Znów mam 17 lat”), byłaby to sroga porażka, skoro film ten zmienił to, jak postrzegałam wcześniej Zaca Efrona, a co dopiero gdyby obejrzeć wersję z aktorem, któremu szczerze się kibicuje…

Instynkt ojca

Jung Da Jung (Kim Ha Neul) i Hong Dae Young (Yoon Sang Hyun) mają kryzys w małżeństwie. Wydawali się być obrazkiem miłości i wsparcia, szczególnie że główna bohaterka zaszła w ciążę, będąc jeszcze w szkole, ale kiedy ich własne dzieci, bliźnięta Hong Shi Ah (No Jung Ui) i Hong Shi Woo (Ryeo Woon), są już osiemnastoletnimi licealistami, okazuje się, że rodzina tak naprawdę rzadko ze sobą rozmawia i mało wie na swój temat. Dae Young ma dość swojej pracy serwisanta pralek, w której klient jest jego panem, więc w domu jest wiecznie zmęczony i rzadko pomaga, ku frustracji żony. Kotłujące się emocje w końcu wybuchają i Da Jung chce rozwodu. Shi Ah ma swój okres buntu, myśląc, że tylko przeszkadza w życiu swoich rodziców. Dae Young zamiast obiecanego awansu dostaje zwolnienie… To wszystko sprawia, że po raz pierwszy żałuje swoich życiowych decyzji i chciałby wrócić do czasów młodości, kiedy był obiecującym koszykarzem. Pewnego dnia jego życzenie się spełnia i główny bohater wraca do swojego osiemnastoletniego ja.

Młody wyglądem Dae Young (Lee Do Hyun) postanawia spełnić swoją fantazję i z pomocą swojego bogatego przyjaciela Go Deo Jina (Kim Kang Hyun) podrabia papiery, podaje się za jego syna Go Woo Younga i przenosi się do szkoły, w której uczą się jego dzieci. Chciałby znowu grać w koszykówkę, ale już pierwszego dnia dowiaduje się rzeczy o swoich dzieciach, o jakich w życiu mu się nie śniło – że Shi Ah nie jest taką grzeczną córka tatusia, a nad Shi Woo znęca się klasowy rozrabiaka Goo Ja Sung (Hwang In Yeob). Hong Dae Young powraca do swojego złotego okresu i z większą życiową mądrością rozprawia się z nim, a także staje się pierwszym przyjacielem Shi Woo, który motywuje go do gry w koszykówkę. Staje się popularnym uczniem, który zawraca wielu dziewczętom w głowach, ale jego uczucia do Da Jung wybuchają na nowo podjudzane przez zazdrość, kiedy widzi ją z przystojnym, popularnym baseballistą Ye Ji Hunem (Wi Ha Joon), z którym przeprowadza wywiad w swojej nowej pracy jako prezenterka telewizyjna lub kiedy próbuje ją poderwać ponownie po latach jego rywal z czasów szkolnych, Choi Il Kwon (Lee Ki Woo), który jest teraz jego wuefistą.

Szansa na wyprostowanie życia?

Drama odhacza w pierwszych odcinkach praktycznie wszystkie sceny filmu, które bardziej zapadły w pamięć, a później rozwija się w naturalny sposób, dzięki naprawdę szerokiej obsadzie i ich pomniejszym wątkom. Z tego właśnie powodu uznaję ją za jedną z najlepszych komedii romantycznych 2020 roku. Nie dlatego, że posiada gwiazdorską parę, epicki wątek romantyczny pokonujący czas, przestrzeń i zrządzenia losu, czy też równie epicki w proporcjach melodramat… „18 Again” w odczuciu jest bardzo podobne do poprzedniej dramy reżysera, „Go Back Couple” (KBS 2017), ze względu na swoją familijno-romantyczną naturę, lecz muszę przyznać, że nie jest to nieprzyjemne wrażenie deja vu, ale w tym momencie już znak rozpoznawalny PD Ha Byung Huna, który w mistrzowski, choć kompletnie nieinwazyjny sposób łączy komedię sytuacyjną z momentami na refleksję nad samym sobą.

„18 Again” dalekie jest od epickich romansów i Hallyu blockbusterów. Pomimo elementu fantasy, jakim jest powrót do swojego młodszego ja, jest on kompletnie umowny i pozbawiony efektów specjalnych. Yoon Sang Hyun grający teraźniejszego, około czterdziestoletniego Hong Dae Younga ma zdecydowanie mniej czasu antenowego niż Lee Do Hyun wcielający się w jego młodsze ja, jednakże pojawia się sporadycznie na ekranie przez całą dramę, a reżyser w świetny sposób wykorzystuje ten trik do różnych celów – albo żeby rozbawić widokiem ahjussiego wśród nastolatków w scenach, które pokazują wewnętrzne myśli Dae Younga, albo żeby właśnie wywołać wzruszenie, kiedy jest to jedna ze scen, w których główny bohater spogląda wstecz. Nie pamiętam, kiedy ostatnio Yoon Sang Hyun wzbudzał we mnie takie emocje, bo kojarzy mi się głównie z rolami komediowymi…

Humor w „18 Again” nie jest przesadzony. Co prawda mamy postać Go Deok Jina, hardcorowego otaku, który próbuje zdobyć serce wychowawczyni Dae Younga, Ok Hae In (Kim Yoo Ri) najdziwniejszymi, absurdalnymi sposobami, ale tak naprawdę drama sprowadza się motywu fish-out-of-water, kiedy główny bohater musi nadążyć za współczesnymi nastolatkami oraz zabawnych trójkątów romantycznych wynikających właśnie z sekretnego alter-ego Hong Dae Younga czyli zawracającego paniom w głowach Go Woo Younga, który niemniej jednak w swoim sercu trzyma miejsce tylko dla Jung Da Jung. Czyni to z „18 Again” tak naprawdę serial dla każdego oraz klasyczną, uniwersalną komedię romantyczną polegającą na nieporozumieniach, którą można postawić obok amerykańskich filmów „Znów mam 17 lat” lub „Dziś 13, jutro 30”. Nastoletnim widzom może przypaść do gustu szkolna porcja, w której pojawienie się nowego ucznia wywraca do góry nogami dotychczasową hierarchię w klasie, nie mówiąc już o świeżych twarzach w rolach uczniów przeżywających swoje bunty wobec rodziców i pierwsze miłości. Starszym pewnie to spojrzenie wstecz na swoje młodsze ja oraz druga młodość około czterdziestoletnich bohaterów… Jung Da Jung ma w tej dramie nieco większą rolę niż w oryginalnym filmie, gdyż kiedy jej mąż „znika”, tłumacząc się podróżą służbową i nie stawia się na rozprawie sądowej, staje na nogi i po prostu żyje dalej, utrzymując dom i realizując wreszcie stare marzenie o zostaniu prezenterką wiadomości. Dzięki temu „18 Again” zawiera również wątki dramy biurowej – Da Jung jako jedna ze stażystek w stacji telewizyjnej przeżywa mnóstwo szybkich wzlotów i upadków kariery, będąc krytykowaną ze względu na wiek i sytuację rodzinną w seksistowskim środowisku.

Powiedzieć, że „18 Again” to sympatyczna drama jest takim wielkim farmazonem, ale w tym przypadku to po prostu prawda. Żaden z jej elementów nie dominuje nad innymi, dlatego nie mogę powiedzieć, że góruje tutaj aktorstwo, zdjęcia, muzyka czy jakaś niespotykana dotąd fabuła… Wszystko po prostu składa się w harmonijną całość na wysokim poziomie, która chwyta za serce. Bohaterowie dostają szansę, aby naprawić swoje błędy z młodości, ale okazuje się, że nie mają czego żałować, mając swoją rodzinę. Takie spojrzenie z dystansu na swoje dotychczasowe życie, przyznanie się do błędów i wyciągnięcie z tego wniosków ma ogromny ładunek emocjonalny. Jest też bardzo ładnym obramowaniem historii, która nie skręca w żadne dziwne strony ani nie zaskakuje villainami w ostatniej chwili.

Zdobyte nagrody

2020 Korea First Brand Awards:

• najlepszy nowy aktor – Lee Do Hyun

2020 APAN Star Awards:

• najlepszy nowy aktor – Lee Do Hyun

57th Baeksang Arts Awards:

• najlepszy nowy aktor – Lee Do Hyun

Ocena:

Fabuła – 8/10

Kwestie techniczne – 8/10

Aktorstwo – 8/10

Wartość rozrywki – 8/10

Średnia – 8/10