Znane też jako: I Won’t Hurt You, We Don’t Hurt You, Haechijianha, 해치지않아
Na podstawie: manhwy „I Won’t Hurt You” autorstwa Huna
Gatunek: komediodramat
Reżyseria: Son Jae Gon
Premiera: 2020
Obsada: Ahn Jae Hong, Kang Sora, Park Young Kyu, Kim Sung Oh, Jeon Yeo Bin, Park Hyuk Kwon, Seo Hyun Woo, Jang Seung Jo, Han Yeri
Reżyser Son Jae Gon wygodnie się ułożył w niszy czarnych komedii i komediodramatów, ale jego trzeci film po „My Scary Girl” (2006) i „Villain and Widow (2010) wydaje się, że przyszedł nieco z opóźnieniem, gdyż chyba bardziej zaskakiwałby w poprzedniej dekadzie… Początek 2020 roku tuż przed wybuchem epidemii był bardzo przychylny dla średniobudżetowych komedii w koreańskim box office, w którym zabrakło innych popcornowych blockbusterów przy okazji Seollal, księżycowego nowego roku. Kiedy jednak „Hitman: Agent Jun” spełnia się jako „niedzielna”, jednorazowa rozrywka, „Secret Zoo” z pewnością wzbudzi bardziej spolaryzowane reakcje.
Zdecydowanie zabrakło mi elementów satyry i czarnej komedii, gdyż film ten jest po prostu slaptickowy w swoich komediowych momentach i niepotrzebnie poważny w pozostałych. W bardzo długim (i przyznaję, nieco nużącym…) zawiązaniu akcji poznajemy młodego prawnika Kang Tae Soo (Ahn Jae Hong), który posiada wielkie ambicje, ale niestety nie jest poważnie traktowany przez swoich przełożonych. Dostaje niespodziewanie duże zadanie, które okazuje się być naprawdę niewdzięczne – na trzy miesiące ma zostać de facto dyrektorem zbankrutowanego zoo, które zostało wykupione przez konglomerat. Myśli, że będzie musiał tylko ustabilizować jego finanse, ale na miejscu okazuje się, że pozostało jedynie czworo lojalnych pracowników, a większość zwierząt została sprzedana z powodu długów. Wpada zatem na szalony pomysł, aby pracownicy sami przebrali się za zwierzęta i pozowali w klatkach. Jak bardzo niedorzecznie to brzmi, zoo wkrótce zdobywa nowych gości, kiedy przypadkowo ktoś uwiecznia niedźwiedzia polarnego pijącego coca-colę niczym w reklamie i staje się to internetową sensacją.
Kang Sora ubiera kostium lwa, Kim Sung Oh popisuje się method acting, będąc bardzo realistycznym gorylem, Jeon Yeo Bin jest niedorzecznie wielkim leniwcem, które przecież nie są ludzkich rozmiarów, a Park Young Kyu operuje głową żyrafy, której kostium nie został skończony, więc przynajmniej niech wychyla się ze swojej zagrody. „Secret Zoo” pokonuje pierwszą barierę uprzedzenia właśnie swoimi realistycznymi kostiumami, które sprawiają, że bohaterowie rzeczywiście w niczym się nie różnią od prawdziwych zwierząt, jeśli tylko leżą spokojnie na wybiegach. Niestety komedia bierze się głównie stąd, że wyłamują się ze swoich ról i zapominają o nich, strasząc postronnych ludzi. Podpada to pod slapstick, a goryl „napadający” na sklep spożywczy w akcie zazdrości o chłopaka swojej koleżanki z pracy był po prostu żenującym wątkiem…
„Secret Zoo” jest dla mnie trudnym do jednoznacznej oceny filmem, gdyż z jednej strony jestem w gruncie pod wrażeniem, że udało się nakręcić taki o tak absurdalnej fabule, choć z drugiej, brakuje mu „tego czegoś”, brakuje emocjonalnego finału uderzającego w serce… Film zaczyna się i kończy bardzo przewidywalnym konfliktem korporacyjnym i choć Han Yeri w zaskakującej jak na nią roli drugoplanowej z widoczną przyjemnością wciela się w karykaturalną, przerysowaną rolę „złej” chaebolki, niczym Jung Yumi w „Psychokinesis” (2018), to nic więcej nie podnosi poziomu tego filmu. Pomysł przebierania się za zwierzęta był niewyobrażalny, ale jakoś wypalił, natomiast cała reszta jest schematyczna, aczkolwiek sympatyczna. Nie poczułam, aby „Secret Zoo” obrażało moją inteligencję, chociaż jego humor wydał mi się zbyt prosty.
How Gee 