Midnight

Znane też jako: Mideunaiteu, 미드나이트

Na podstawie: pomysł oryginalny

Gatunek: thriller

Reżyseria: Kwon Oh Seung

Premiera: 2021

Obsada: Jin Ki Joo, Wi Ha Joon, Park Hun, Gil Hae Yeon, Kim Hye Yoon

 

Już tyle było thrillerów o seryjnych mordercach, że kolejny wydaje się być z początku odgrzebywaniem oldskulowego trendu… Takie pulpy stories cieszyły się popularnością w latach 80. i 90., a w koreańskim kinie powstało kilka ważnych tytułów w latach dwutysięcznych, natomiast ostatnia dekada upłynęła pod znakiem seryjnych mordercach w telewizyjnych dramach – nawet tych będących komediami romantycznymi. Na takim tle „Midnight” będzie niczym więcej jak thrillerem klasy B przywodzącym na myśl starsze tytuły, np. „Midnight FM” (2010).

Oba filmy można streścić krótko, że rozgrywają się w ciągu jednej nocy i są o zabawie w kotka i myszkę, którą seryjny morderca urządza kobiecie, na którą poluje. Tutaj w tę barwną rolę wciela się Wi Ha Joon, co idealnie zbiega się z jego rosnącą popularnością po dramie „Squid Game”. O Do Shiku praktycznie nic nie wiadomo, ale właściwie nie trzeba znać jego przeszłości czy pobudek, jakie nimi kierują, kiedy ma się do czynienia po prostu z psychopatą, który zwabia przypadkowych ludzi do swojego vana i tam ich morduje. Jego pewność siebie prędzej czy później go zgubi i to najmniej oczekiwanego wieczoru…

Kyung Mi (Jin Ki Joo) jest głuchoniema, tak samo jak jej matka (Gil Hae Yeon). Wracając wieczorem do domu, wpadają w „oko” Do Shikowi, ale ostatecznie decyduje się zaatakować przechodzącą tą samą ulicą So Jung (Kim Hye Yoon). Nie ma jednak czasu dopełnić swojego dzieła, a kiedy Kyung Mi znajduje ciężko ranną dziewczynę w ciemnym zaułku, ona i jej matka stają się kolejnymi celami mordercy, który urządza sobie na nie polowanie. Na scenę wkracza również starszy brat So Jung, Jong Tak (Park Hun), który wie, że została porwana.

„Midnight” to rodzaj filmu, którego dziury fabularne czy też naciągane momenty należy po prostu przełknąć, a otrzyma się w zamian całkiem emocjonujące półtorej godziny pościgu i zabawy w chowanego między głuchoniemą bohaterką, która musi wykorzystywać inne zmysły, aby uciec oraz psychopaty, który kompletnie ją lekceważy. To widz w tym przypadku jest jedyną osobą wszechwiedzącą, która zna prawdziwe tożsamości bohaterów, natomiast oni sami muszą się adaptować do ekstremalnych sytuacji wynikających często z ich głupoty. Niemniej, wprowadza to sporo napięcia, kiedy wszystkie kluczowe postacie dość szybko znajdują się na jednym komisariacie, zanim jeszcze poznają prawdę o sobie.

Motyw głuchoniemej bohaterki wprowadza jedyny element oryginalności, gdyż jej triki i sposoby na funkcjonowanie w społeczeństwie wielokrotnie pomagają jej w ucieczce. Film posiada jedną głębszą warstwę, a mianowicie dość poruszającą scenę, jak Kyung Mi pomimo niemego wołania o pomoc jest kompletnie ignorowana lub źle rozumiana przez tłum ludzi, jednakże towarzyszyło mi głównie uczucie, że debiutujący reżyser obejrzał całkiem sporo innych thrillerów i złożył sobie z ich kawałków swój własny film. Pewne obrazy aż uporczywie pojawiały się przed oczami – udawanie potrzebującego aby zaciągnąć ofiarę do vana niczym Buffalo Bill w „Milczeniu owiec” (1991), rozwalanie drzwi siekierą jak Jack Nicholson w „Lśnieniu” (1980), czy nawet biorąc z koreańskiego kina, absurdalna niekompetencja policji, która wypuszcza seryjnego mordercę podobnie jak w „The Chaser” (2008) lub bezradne szukanie pomocy w tłocznym centrum miasta w finale przywodzącym na myśl „Veteran” (2015). Może to jednak pastisz gatunku…? Trudno stwierdzić, natomiast jak na film prosto ze streamingowej platformy, „Midnight” spełnia swoją najważniejszą funkcję wieczornej rozrywki przy non-stop akcji.