Po zeszłorocznej przerwie, nie pamiętam już czym spowodowanej, powrócono w tym roku do rozdania APAN Star Awards, które są częścią Daejeon Drama Festival. Rozdanie odbyło się ponad miesiąc temu, 13 października dokładnie, dlatego wybaczcie tę potworną zwłokę, ale w sumie nic to nie zmienia w moim podsumowaniu, które jest oparte jedynie na ogólnej opinii dotyczącej aktorów oraz wymiaru popularności tegorocznych dram, których widziałam ledwie kilka.
Ostatniego dnia lutego zostały rozdanie piętnaste już Korean Music Awards, które, jak zauważyłam w ciągu kilku lat pisania ich podsumowań, stały się jeszcze bardziej otwarte na nominowanie kpopowych grup, czego kulminacją jest historyczne zdobycie Daesanga po raz pierwszy przez takich artystów – konkretnie boysband BTS, który w zeszłym roku zawędrował nawet do amerykańskiej telewizji na fali „wirusowości” swoich teledysków.
W kolejnym z przytaczanych przeze mnie rankingów programu „Entertainment Weekly” KBSu mamy całkiem adekwatnie do aktualnych nastrojów healing songs, co jest nazwą wziętą dosłownie z koreańskiego anglicyzmu 힐링송. Jak widać, dla tego bardzo zestresowanego społeczeństwa wszystko może być „healing” – dramy, filmy, muzyka, byle by tylko pocieszało w trudnych chwilach i dawało nadzieję na lepsze.
Myślałam na początku, że będzie dzisiaj krótko, ale tak naprawdę dramy szkolne to temat-rzeka. Nie mam ich zbyt wielu do polecenia w porównaniu do poprzedniej części listy z dramami kryminalnymi, jednakże kiedy zaczęłam myśleć o tym, co przy okazji warto dodać tak ogólnie na temat szkolnego gatunku w Korei, pomysły posypały się jeden po drugim… W końcu nigdy o nich szerzej nie pisałam.
SBS nie zaliczył w tym roku największego hitu, czego można było się spodziewać po pieniądzach, jakie wkładają i największych gwiazdach w głównych rolach, ale przynajmniej w tym roku wybór Daesanga nie był aż tak oczywisty, bo nawet ja nie umiałabym się zdecydować między Jeon Ji Hyun a Han Seok Kyu.
Koniec roku tuż za rogiem i kiedy gale dramowe wciąż wzbudzają we mnie pewien rodzaj ekscytacji, uczuciem, jaki towarzyszy mi przy pisaniu takich wielkich podsumowań, jest presja. Nie wiem czy byłabym w stanie ująć ładnie cały rok koreańskich produkcji telewizyjnych, dlatego sięgnęłam po wypróbowany już format – dzisiaj będzie wypisywanie charakterystyk, a jutro rozdanie „nagród” bloga How Gee.
Jak co roku koreańskie stacje telewizyjne na parę tygodni przed końcoworocznymi galami nagród wypuszczają swoje nominacje w kategoriach, na które mogą głosować internauci – czyli na nagrody internautów (popularności) i dla najlepszych par. W przeciwieństwie do zeszłego roku, w tym to KBS najszybciej podał swoje opcje, najwyraźniej nie mając takich dylematów jak cierpiący na brak znacznych hitów MBC. Wszystko pewnie rozegra się między „Descendants of the Sun” i „Moonlight Drawn by Clouds”…
Znane też jako: Darui Yeonin: Bobogyeongsim Ryeo, 달의 연인 – 보보경심 려 Na podstawie: chińskiej powieści „Bu Bu Jing Xin” autorstwa Tong Hua Gatunek: dramat historyczny, romans, fantasy Ilość odcinków: 20 x 70 min. Premiera: […]
Co roku narzekam na te wszystkie koreańskie gale muzyczne, ale jest jedna, której wyczekuję z lekką niecierpliwością – całkowicie niezależne od głosów fanów Korean Music Awards, które determinują głosy krytyków muzycznych i innych powiązanych z showbiznesem.
Przeglądając swoje stare posty, przypomniałam sobie o „Dramowych porażkach” czyli rankingu dram z najniższą oglądalnością. Obejmował on 19 tytułów i ich żenująco niskie wyniki poszczególnych odcinków. Uświadomiłam sobie z rozbawieniem (chociaż to bardziej taki śmiech przez łzy), że po niespełna czterech latach od publikacji tego rankingu, który sam ma pięć lat i pochodzi z innej strony, to już nie tylko „Wild Romance” jest „najbliżej znalezienia się na tej liście”, ale można skonstruować zupełnie nowe Top 20 obejmujące dramy od 2012 roku…
W odpowiednim czasie przypomniałam sobie o całorocznych listach przebojów. Szukając listy Melon i myśląc o tym, jak bardzo jestem z tym do tyłu, okazało się, że została ona opublikowana właśnie wczoraj, a przynajmniej wtedy na portalach zaroiło się od artykułów o BIGBANG, którzy zdobyli pierwsze miejsce. A kogo jeszcze można się spodziewać w pierwszej dziesiątce?
W tym roku jestem rekordowo spóźniona, gdyż wcześniej pisałam podsumowania dramowe na początku grudnia, ale mam nadzieję, że mi wybaczycie… Wydaje mi się, że w tym roku byłam dość aktywna, jeśli chodzi o inne podsumowania oraz tłumaczenie artykułów, dlatego może nie chciało mi się znowu przedstawiać całego roku dram w liczbach, kiedy tyle się mówiło o ich motywach i nielicznych hitach. Niemniej, oto właśnie nadrabiam zaległości w podsumowaniach, bazując na zeszłorocznym sposobie, w jaki to zrobiłam. Tak więc na początek ogólne wrażenia. Pamiętajcie, że analizuję dramy mające premierę między grudniem 2014, a listopadem 2015!
Miałam się wyrobić z wszystkimi podsumowaniami do końca roku, ale widzicie, przy tylu relacjach z najróżniejszych gal to po prostu nie wyszło. Jednak zanim przejdę do szerszego omówienia dram i kpopu w minionym roku, wznawiam serię podsumowań roku takim ogólnym Top 10 popkulturowych kwestii czyli czym żył koreański showbiznes w 2015 roku. Jest to oczywiście subiektywna selekcja.
Ostatnio kiedy na przykład zostaje mi trochę czasu do wyjścia, a nie mam co ze sobą zrobić, łażę trochę bez sensu po YouTubie w celu zabicia tego czasu. Tak właśnie oglądam wszelkie „Top…” oraz zwiastuny dziwnych filmów i właśnie w jednym z takich momentów natrafiłam na „ikoniczny kpop” według WatchMojo…
Oglądam na bieżąco „She Was Pretty”, jako jedyną dramę zresztą, i tak sobie myślę, że Hwang Jung Eum zrobiła niezłą karierę na byciu „brzydką”… Jak się nad tym zastanowić, zaliczyła już fatalną garderobę, w 80% swoich dram fatalna fryzurę, a nawet fat suit do tego!
