Znane też jako: Baseballistka, Yagusonyeo, 야구소녀
Na podstawie: pomysł oryginalny
Gatunek: dramat sportowy
Reżyseria: Choi Yoon Tae
Premiera: 2020
Obsada: Lee Joo Young, Lee Joon Hyuk, Yeom Hye Ran, Song Young Kyu, Kwak Dong Yeon, Joo Hae Eun, Lee Chae Eun, Kim Jong Soo, Heo Jung Do
Filmy sportowe to dla mnie takie hit or miss… Szczególnie kiedy tyczą się sportsmenek, będących z reguły tymi mniej uprzywilejowanymi niż mężczyźni. Koreańskie kino rzucało na nie światło kilkukrotnie, m.in w „Forever the Moment” (2008) o szczypiornistkach, jednakże granica między kiczem, a wzruszeniem jest naprawdę cienka, szczególnie kiedy podkreśla się różnice między kobietami, a mężczyznami.
„Baseball Girl” zaczyna od podania informacji, że od 1996 roku oficjalnie nie ma żadnego zakazu, który powstrzymywałby kobiety przed graniem w koreańskiej lidze baseballa, jednakże jak wiadomo, drużyny są wyłącznie męskie. Film nie jest na podstawie żadnej prawdziwej historii, jak można było zakładać, dlatego trudno wskazać, jaki tak naprawdę jest jego cel… Statement o równouprawnieniu? Czy po prostu podkreślenie siły marzeń?
Główna bohaterka Joo Soo In (Lee Joo Young) nazywana jest od dzieciństwa geniuszem baseballu. Wciąż kontynuuje granie w męskiej drużynie szkolnej, choć prawda jest taka, że nie różni się niczym od swoich kolegów. Nie jest wcale od nich lepsza, a zresztą tylko jeden z nich dostaje ofertę zagrania w profesjonalnej drużynie – jej przyjaciel z dzieciństwa Lee Jung Ho (Kwak Dong Yeon). Soo In jest zdeterminowana, aby kontynuować karierę sportową po ukończeniu liceum, wbrew woli swojej matki (Yeom Hye Ran), która coraz bardziej ją naciska, żeby zrezygnowała wreszcie z nierealistycznych marzeń i poszła do pracy, jak nie na studia. Początkowo nowy trener drużyny Choi Jin Tae (Lee Joon Hyuk) również jest przeciwko Soo In i chce, żeby jak najszybciej się otrząsnęła, zanim dozna życiowego rozczarowania. Główna bohaterka jest jednak uparta i w końcu wpadają z trenerem na strategię, która być może przyda jej się w kwalifikacjach do drużyny.
Byłam rozdarta w trakcie oglądania „Baseball Girl”. Z jednej strony film jest jak najbardziej realistyczny w wielu aspektach – tym, że bycie „geniuszem” za dzieciaka wcale nie trwa wiecznie lub tym, że Soo In nie przegoni fizycznie innych mężczyzn, a może ich wyprzedzić jedynie taktycznie. Bardzo dosłownie jest pokazane, że baseball to bardzo drogie „hobby” i tylko mały odsetek sportowców jest w stanie zarobić na tej karierze, lecz z drugiej strony, pomimo tego całego dobrze znanego realizmu koreańskich filmów niezależnych, fakt, iż wszystko pod koniec cudowanie się układa, wydało mi się bajkowym zakończeniem na miarę koreańskich dram. Wiecie, tych o sile marzeń…
„Baseball Girl” rzuca zatem sporo okruszków, które mogą stać się punktem wyjściowym do dyskursu o równości płci, ale ucieka od jednoznacznych opinii i zawiązuje wszystko na koniec ładną wstążką, co spowodowało, że nie mogłam przestać myśleć o tym, jakie to wszystko staje się przewidywalne w gruncie rzeczy… Nie mogę natomiast odmówić jednego – Lee Joo Young jest świetna i ma tendencję do wybierania ról, które czynią ją ikoniczną.
Zdobyte nagrody
2019 Seoul Independent Film Festival:
- Independent Star Award dla Lee Joo Young
How Gee 