W tym tygodniu po dwudziestu odcinkach skończyła się emisja hitowej dramy jTBC „SKY Castle”, którą koreańskie media w swoich nagłówkach podsumowywały przede wszystkim podkreśleniem cudownej trajektorii procentów oglądalności – pierwszy odcinek zanotował 1,8%, natomiast ostatni 23,8%, co jest absolutnym rekordem seriali emitowanych przez koreańskie telewizje kablowe, pokonując tym samym „Answer 1988”, „Goblin” i „Mr. Sunshine”.
Już w kolejny weekend dowiemy się, kto zostanie laureatem dorocznych nagród dramowych trzech głównych koreańskich stacji telewizyjnych. Paradoksalnie te trzy gale na przestrzeni dwóch dni są czymś, do czego zazwyczaj odliczam dni już od paru miesięcy, aby potem wszystko rozwiązało się w przeciągu kilku godzin, a ja zapomniała o tym następnego dnia. Pozwólmy jednak na chwilę się porwać najlepszym życzeniom wobec dramowych ulubieńców, obstawianiu oraz iluzji, że te nagrody są naprawdę czegoś warte i podkreślają znakomite umiejętności, a nie oglądalność…
Kiedy znana jest już ramówka telewizji koreańskich właściwie do końca tego roku, można już się zacząć bawić w pierwsze podsumowania 2017, ponieważ niewiele zostało do jego końca. Natrafiłam na chyba pierwszy ranking najlepszych i najgorszych dram. Producenci i dziennikarze, około dwustu osób na zlecenie portalu JoyNews24 głosowali na swoje wybory od 15 do 24 października i wyniki prezentują się następująco:
Plakaty do koreańskich dram – często jedne z pierwszych rzeczy, jakie widzimy przed premierą danego serialu, które w jakimś stopniu wpływają na nasze oczekiwania wobec niego. Mogą narobić niepotrzebnych nadziei, że drama będzie równie piękna wizualnie lub wręcz przeciwnie, nastawić bardziej negatywnie.
Jest to stary news, który co jakiś czas powraca odświeżony – dług producentów dram u grających u nich aktorów. 26 października w internecie pojawiło się nowe zestawienie liczbowe dotyczące szczegółów niewypłaconych aktorom kwot pieniędzy, natomiast kiedy znowu zaczepiono o to przedstawicieli stacji telewizyjnych, parę dni później 3 listopada pojawił się obszerniejszy artykuł Media Today, który już w swoim tytule kontrowersyjnie przekazuje, że „KBS i MBC nie wypłacają pieniędzy, mając za wymówkę swoje strajki”. To oczywiście temat do dalszego rozwinięcia, co się wyprawia od kilkudziesięciu dni w siedzibie MBC, ale na razie skupmy się na odwiecznym problemie pieniędzy.
Ostatnio wspomniałam przy recenzji „Reunited Worlds”, że koreańskie dramy zdają się dopasowywać do pór roku. Z moich własnych obserwacji wnioskuję, że zima i wiosna to idealne pory na cięższe dramy prawnicze, thrillery, o zemście, w lato najprzyjemniej ogląda się pogodne komedie romantyczne, natomiast jesień to emocjonalny okres, w którym mocno kibicuje się przeznaczeniu i wielkim ekranowym miłościom – czy to w wersji tradycyjnego melodramatu, czy w blockbusterowym rom-comie, który i tak przechodzi w drugiej połowie w ten gatunek.
Można to nazwać kontynuacją tematu „Wojny castingowej…” lub nawet jego rozwinięciem, co sprawia, że zjawisko dopisuję do długiej listy tegorocznych trendów w dramach – chodzi o coraz odważniejsze angaże do głównych ról…
Po przebrnięciu przez trendy dominujące w trzech publicznych stacjach telewizyjnych w Korei, pora zakończyć to dramami z kablówki, zbiorczo z tvNu i OCNu, gdyż jTBC zdaje się nigdy nie poddawać żadnym modom. Co ciekawe, znowu będzie na temat dram „gatunkowych”, jednakże w porównaniu do SBSu nie używa się terminu genre dramas, tylko nazywa rzeczy po imieniu – kryminały, thrillery, seriale śledcze… Diabeł zdaje się tkwić w szczegółach, a kablówka zawdzięcza to bardziej oddanemu podejściu do gatunku, zamiast używania go jedynie jako motywu.
Według słów pewnego PD dramowego „A” niegdyś „najgorętsze” role oferowały mini-serie MBC, a obecnie znajdują się na szarym końcu za kolejno: tvNem, SBSem, KBSem i OCNem… To tak gwoli wstępu, żeby nie było, że nie popieram niczym swoich słów, choć w tym przypadku, jak wiecie, moja opinia się pokrywa.
